ဓည၀တီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း အပိုဒ္ (၁၂) (၁၃) (၁၄) (၁၅)

(၁၂) ရွိခိုးမေယလီလီ၊ လက္ဦးခ်ီေက၊ စံုညီ႐ိုၫြတ္၊ ရွိေတာ္ျပင္မွာ၊ ခို၀င္ဖူးေက၊ မင္းမွဴးမတ္ကို၊ ေယာက္ပတ္သင့္ေလွ်ာ္၊ တရားေတာ္ျဖင့္၊ ထုတ္ေဖာ္ေဟာျငား၊ ၾကားနာသူေလ၊ လူအမ်ားမွာ၊ သံုးပါးသရဏာ၊ ပဥၥဂၤါဟု၊ ငါးျဖာသီလ၊ ၿမဲအမွန္လွ်င္၊ တည္ျပန္ၾကေသာ္၊ စႏၵသူရိယာ၊ မင္းရာဇာသည္၊ ဘဂ၀ါဗုဒၶ၊ န၀ဂုဏ္ႏွင့္၊ ျပည့္စံုလတ္ေက၊ ျမတ္လူ႔ဘႏွင့္၊ သံဃာမ်ားစြာ၊ ေထရ္ငါးရာကို၊ ဓညာေအာင္ခန္း၊ ေရႊအေရာင္ျဖင့္၊ ေတာက္ေျပာင္လွ်ပ္ေက၊ ျပႆဒ္နန္းသို႔၊ ႄကြျမန္းၿပီးခါ၊ ဆြမ္းရသာကို၊ သံုးၾကပါရန္၊ လက္ဦးခ်ီ၍၊ ၀စီေညာင္းေက၊ ေလွ်ာက္ေတာင္းပန္က၊ ျပန္လွန္မေျပာ၊ ေလွ်ာက္ျခင္းဟန္ကို၊ လက္ခံၿပီးေက၊ တုဏွိေဘာျဖင့္၊ သွ်င္ေစာျမတ္စြာ၊ နီေသာခါတြင္၊ ရာဇာမင္းလွ၊ စိတ္ၾကည္လင္ေက၊ ရႊင္အားရလို႔၊ မ်ားစြာဗိုလ္ပါ၊ ၿခံရံကာျဖင့္၊ ျပန္လာတံုေျမာက္၊ ေရႊနန္းယံကို၊ တဖန္ေရာက္လွ်င္၊ ထံေမွာက္၀င္ျပန္၊ နန္းတြင္း၀န္ႏွင့္၊ အလြန္ထူးဆန္း၊ ႏို႔ဂဏွာေလ၊ ရသာဆြမ္းကို၊ လံုးပန္းစီမံ၊ ျပဳတံုျပန္၍၊ ဗိမာန္နန္းတြင္း၊ တုသီတာမွာ၊ နီရာခင္းလို႔၊ ခ၀င္းဥႆံု၊ ၿပီးျပည့္စံုေသာ္၊ ဆယ္စံုလက္ေျမႇာက္၊ ဆြမ္းသံုးရန္ေက၊ ခ်ိန္တန္ေရာက္ဟု၊ ပင့္ေလ်ာက္ေသာခါ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ထက္၀ဠာေက၊ အာကာသက၊ ပါဒဘိညာဏ္၊ တန္းခိုးဖန္၍၊ ယင္ျမန္ႄကြျမန္း၊ ၿမိဳ႕ဓညာေလ၊ ရာဇာနန္းသို႔၊ ထူးဆန္းဣေႁႏၵ၊ ၾကည္ၫိုဖြယ္ျဖင့္၊ ေရာင္ျခည္၀င္း၀င္း၊ ပန္းစံုရံေက၊ နန္းၿခံတြင္းမွာ၊ သက္ဆင္းေသာခါ၊ မင္းရာဇာလ်င္၊ တရာ့သွ်စ္ကြက္၊ ၿပိဳးျပက္ေပေက၊ ပါေဒစက္ကို၊ ဦးခ်တိုက္ကာ၊ ႀကိဳဆိုလာ၍၊ မဟာကနက္၊ ဆန္းအေမာ္ႏွင့္၊ နန္းေတာ္ထက္သို႔၊ ေရႊစက္ျဖန္႔ကာ၊ တက္ႄကြပါ၍၊ ေကာင္းစြာခင္းအပ္၊ တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေက၊ နီရာျမတ္၌၊ လူနတ္သရဖူ၊ ထိုင္ေတာ္မူေသာ္၊ ၾကည္ျဖဴေလးျမတ္၊ မင္းဘုန္းေမာ္က၊ ဆြမ္းေတာ္ကပ္လို႔၊ သင့္ျမတ္ေတာ္ေယာင္၊ ဆြမ္းမ်ားေျမာင္ကို၊ သံုးေဆာင္ၿပီးမွ၊ ေရႊနန္းသူေလ၊ ဟူသမွ်အား၊ ဓမၼကထာ၊ ေဒသနာကို၊ ေသခ်ာေကာင္းျမတ္၊ ေမာဓနာျဖင့္၊ ေဟာကာခၽြတ္ေသာ္၊ သံုးရပ္သရဏာ၊ တည္ၾကပါ၍၊ ငါးျဖာသီလ၊ နန္းတြင္းသူေလ၊ ဟူသမွ်မွာ၊ နိစၥၿမဲေထြ၊ ခါမက်န္ေက၊ လြန္မယိမ္းေအာင္၊ ေစာင့္ထိန္းေရေလး။

(၁၃) ေစာင့္ထိန္းမေယၿမဲစြာ၊ ထိုအခါတြင္၊ သဒၶါျပင္းျပ၊ ပါရမီႏွင့္၊ ရာဇိႏၵမွာ၊ မ်ားလွသံဃာ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ က်ိန္းအံ့ငွါေလ၊ ၀ိဟာရကို၊ ယင္ဆြမၾကာ၊ သစ္၀ါးရွာ၍၊ ေတာင္သာပုလု၊ ျမရိပ္ၿမိဳင္ႏွင့္၊ ကတုညဳတြင္၊ ႐ံုးစုညီညာ၊ မ်ားျပည္သူႏွင့္၊ အားကူေလွာက္လို႔၊ ေဆာက္ၿပီးခါတြင္၊ က်ယ္စြာမ႑ပ္၊ လြန္တင့္တယ္ေအာင္၊ ျပဳေပလတ္၍၊ ရံပတ္သံဃာ၊ ေစာဗုဒၶါကို၊ ပင့္ကာလွဴျငား၊ ေက်ာင္း၀ိဟာမွာ၊ ေကာင္းစြာထားလို႔၊ တရားဓမၼ၊ ရက္မျခားေအာင္၊ ၾကားနာရ၍၊ သံုး၀သရဏာဂံု၊ ျပည့္ၿဖိဳးထံု၍၊ ငါးစံုသီလ၊ အ႒ဂီျဖင့္၊ က်င့္ညီမွ်လွ်က္၊ စႏၵသူရိယာ၊ မင္းျမတ္စြာႏွင့္၊ ျပည္ရြာတိုင္းသား၊ ခႆိန္းသူေလ၊ လူအမ်ားမွာ၊ စိတ္ထားၾကည္ျဖဴ၊ ပီးအလွဴႏွင့္၊ အယူေျဖာင္တန္း၊ သာသနာမွာ၊ ေရာင္၀ါထြန္းလို႔၊ ပြင့္လမ္းခါစ၊ က်င့္ဆယ္ျဖာႏွင့္၊ မင္းရာဇာလ်င္၊ ဗုဒၶစံရာ၊ ေက်ာင္း၀ိဟာသို႔၊ လွမ္းကာခ်ီႄကြ၊ မာရဇိန္ေလ၊ မုနိႏၵကို၊ ဦးခ်ၿပီးခါ၊ ေၾကာင္းစံုလင္ကို၊ ဘုရင္မင္းမွာ၊ ေလွ်ာက္ျခင္းရာကား၊ သံုးျဖာေလာက၊ တုမရေက၊ ညာဏထြတ္ခ်ာ၊ ေစာဗုဒၶါလွ်င္၊ ျပည္ရြာတမည္၊ သို႔ျဖစ္ေပ၍၊ စိေႏၲျမတ္စြာ၊ ဘဂ၀ါႏွင့္၊ တူစြာမျခား၊ ရတနာႏွင့္၊ သြန္းကာလုပ္ေက၊ ျမတ္႐ုပ္ပြားကို၊ သနားမိတၱာ၊ ကိုးကြယ္ရန္ေလ၊ မွန္ယခုလ်င္၊ ခြင့္ျပဳပါဟု၊ ရာဇာမင္းေကာင္း၊ ႏႈတ္၀ါစာက၊ ႃမြက္ခါေတာင္းေသာ္၊ က်ဳိးေၾကာင္းေထာက္ကာ၊ မင္းရာဇာကို၊ ျမတ္စြာသံုးလူ႔၊ ေရႊေက်ာင္းေပၚမွာ၊ ခြင့္ေတာ္ျပဳေသာ္၊ ရွိဦးတင္ကာ၊ နန္းဘံုသာသို႔၊ ျပန္လာၿပီးမွ၊ မွဴးမတ္၀န္ေလ၊ ပန္ရံခလို႔၊ သီဟဥဂၢင္၊ ညီလာခြင္မွာ၊ တိုင္ပင္ၿပီးေထြ၊ မတ္တန္တန္ကို၊ တာ၀န္ခြဲလို႔၊ လႊဲၿပီးေခ်ေသာ္၊ ေရႊေငြႀကီးသံ၊ တင္မက်န္ဘဲ၊ ငါးတန္ေလာဟာ၊ ရတနာေလ၊ သျပာခ်ပ္ရြီ၊ ငါးမ်ဳိးစီကို၊ စုပံုၿပီးေက၊ တကုေဋအား၊ ႀကံညီျဖဴဆြ၊ ငါးစီးဆင္မွာ၊ တင္ၿပီးမွလ်င္၊ သတၱရတနာ၊ ညီးလူလူေက၊ ထီးျဖဴျမတ္ကို၊ ေဆာင္းလတ္ပါ၍၊ ရာဇာဘုန္းတု၊ လြန္ၿမိဳင္ဆိုင္ေက၊ ကတညဳသို႔၊ ႐ံုးစုညီညာ၊ ေအာင္ေမာင္းညံလို႔၊ ေအာင္သံရႊန္းေက၊ ခ်ီလွမ္းခါျဖင့္၊ လြန္စြာႀကီးက်ယ္၊ မ႑ပ္လယ္မွာ၊ ေရာက္သည္ကာလ၊ ငါးစီးဆင္၏၊ ဥဂၢင္မွလ်င္၊ ခ်ၾကၿပီးျငား၊ ရတနာကို၊ ပံုကာထားမွ၊ ထင္ရွားေက်ာ္လတ္၊ ပိသုကာေလ၊ ဆရာျမတ္ႏွင့္၊ လူနတ္မ်ားစြာ၊ ကိုးစားရာေလ၊ မဟာမုနိ၊ ႐ုပ္ပြားေတာ္ေလ၊ ေသာင္းေက်ာ္လတ္ေက၊ ျမတ္ေဗာဓိကို၊ သြန္းသည့္အခါ၊ ႏွစ္ေကာဇာလ်င္၊ တရာ့ႏွစ္ဆယ္၊ သံုးခုကယ္တြင္၊ ေရာင္ျခည္၀င္းပ၊ ပူျပင္းတံုေက၊ ကဆံုလ၏၊ ျပည့္ထရက္မွာ၊ နိဗုဒၶါတြင္၊ စကာသြန္းဘိ၊ ဆုတ္ပကၡာသို႔၊ လြန္လာျပဳေက၊ ဂု႐ုနိတြင္၊ ထိန္ညီး႐ူပ၊ လွ်ပ္စစ္ေရာင္သို႔၊ ေျပာင္ေျပာင္လင္းေက၊ ဆင္းဗုဒၶကို၊ ပဥၥေလာဟာ၊ ရတနာျဖင့္၊ သြန္းကာလုပ္ေက၊ ေျခာက္ေရာင္ထင္၍၊ ျမင္မညီးေအာင္၊ သြန္းၿပီးေရေလး။

(၁၄) သြန္းလို႔မေယၿပီးခါ၊ ၿမိဳ႕ဓညာက၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ ျပန္ကာႄကြေသာ္၊ စႏၵသူရိယာ၊ မင္းရာဇာမွာ၊ ေရာင္၀ါထြန္းညီး၊ လြန္သပၸါယ္၍၊ တင့္တယ္လတ္ေက၊ ျမတ္မုနိကို၊ ဦးထိပ္႐ိုေသ၊ ဂါရေ၀ျဖင့္၊ တာရွည္စိတ္ၫြတ္၊ သတိုးႏြယ္မွာ၊ ကိုးကြယ္လတ္လို႔၊ ထပ္ထပ္လီလီ၊ ခ်ိန္နာရီေက၊ ရာသီရႊိေျပာင္း၊ ႏွစ္လတာေလ၊ လြန္ၾကာေညာင္းေအာင္၊ မင္းေကာင္းရာဇာ၊ ဆည္းကပ္လာ၍၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္၊ တရာကယ္၍၊ ေလးဆယ့္သွ်စ္သို႔၊ ေရာက္လစ္ေသာခါ၊ မစၦိမာတြင္၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ျပည္နိဗၺာန္သို႔၊ ၀င္စံၾကေသာ္၊ ေလာကလူ႔ေဘာင္၊ က်ဳိးမ်ားေယာင္ဟု၊ ငါးေထာင္သာသနာ၊ ထားလတ္ပါေက၊ ထိုခါကာလ၊ ၿမိဳ႕ဓညာက၊ မင္းရာဇလွ်င္၊ အ႒စတၱာ၊ အစ္သခ်ၤာကို၊ ၿဖိဳကာခြင္းထ၊ သာသနာႏွင့္၊ ညီစြာမွ်ေအာင္၊ တစ္မွစ၍၊ သကၠေကာဇာ၊ ျပဳတံုပါေက၊ စႏၵာသူရိယ၊ သဒၶါျဖဴေက၊ (လွဴဒါနႏွင့္)၊ ေရာက္ထေကာဇာ၊ တခုမွာတြင္၊ ခႏၶာ႐ုပ္နာမ္၊ ပ်က္ခ်ဳပ္ျပန္ေသာ္၊ တဖန္နန္းတက္၊ မင္းလီလီကို၊ တြက္ရြီေျမာက္ေက၊ တဆယ့္ေျခာက္သို႔၊ မပ်က္ေရာက္ခါ၊ သူရိယာေက၊ ႏြယ္လာ၀ံသ၊ တန္းခိုးေျပာင္၍၊ ဘုန္းေရာင္ဟိတ္ႏွင့္၊ စိၾတဟု၊ နာမတြင္ျခင္း၊ ၿမိဳ႕ဓညာက၊ ရာဇာမင္းလွ်င္၊ ခန္းႄကြင္းႀကံဳလာ၊ ကိိန္းသခ်ၤာေက၊ န၀ါခဆ၊ ႏွစ္ေကာဇာကို၊ ၿဖိဳကာခ်လို႔၊ ထိုမွစဥ္လွ်က္၊ ေနာက္ထပ္မံ၍၊ စိုးစံျခင္းေက၊ မင္းကိုးဆက္ထိ၊ နန္းတက္ၾကရာ၊ ေကာဇာႏွစ္ကို၊ တြက္စစ္ပါေသာ္၊ ႏွစ္ရာေက်ာ္လစ္၊ စြန္းကာကယ္၍၊ ေလးဆယ့္သွ်စ္တည္း၊ ေနာက္၌တျဖာ၊ မွတ္စရာေက၊ ဓညာကနက္၊ ထီးနန္းဘံုျဖင့္၊ ဂုဏ္မခ်ဳိ႕ေက၊ ၿမိဳ႕အသက္ကို၊ ရြီတြက္ျပန္ရာ၊ သတ္သံုညာႏွင့္၊ န၀ါေရာက္ေအာင္၊ နန္းဘံုေဆာင္မွာ၊ ဘုန္းေရာင္ေတာက္ပ၊ ရွိရာဇာ႐ို႕၊ က်င့္ရာထံုးကို၊ သံုးႏႈံးၾကလွ်က္၊ စႏၵသူရိယာ၊ ျမတ္ရာဇာ၏၊ ႏြယ္လာ၀ံသ၊ မ်ဳိးအႏြယ္ႏွင့္၊ စိုးသည္မင္းကို၊ ယွင္းလင္းျပေသာ္၊ ပဥၥ၀ိသာ၊ ထိုရာဇာ႐ို႕၊ မဟာမုနိ၊ အမည္တြင္ေက၊ သွ်င္ေဗာဓိကို၊ နိညိမသြယ္၊ သိမ္ေတာ္ျပင္မွာ၊ ဦးတင္ၫြတ္ေက၊ ဆည္းကပ္ေတေလး။

(၁၅) ဤေလေလေက၊ ဤေလေက်ာ္ရႊန္း၊ ဤသို႔စီေက၊ ဤႏွစ္ခန္းတြင္၊ ျပၫႊန္းေသခ်ာ၊ နိဂုဏ္းရြာ၌၊ ဓညာရဌ၊ ေရႊနန္းယံမွာ၊ စိုးစံၾကေက၊ ရာဇျဖာျဖာ၊ ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္၊ မဟာမုနိ၊ ေျခာက္ေရာင္ေပၚေက၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏၊ ထုပၸတၱိကို၊ စိစိစပ္စပ္၊ ေနာင္အစဥ္ေလ၊ ရခိုင္သား႐ို႕၊ သိထားကတ္ေအာင္၊ ေလးရပ္တိုင္းခြင္၊ ဂါမ၀င္ႏွင့္၊ ရာဇ၀င္ခန္း၊ ျမဒိုးေ၀၏၊ ရြီးသည္က်မ္းကို၊ မွီျငမ္းျပဳကာ၊ ဤကဗ်ာကို၊ ျပည္ရြာၫြန္႔ဖူး၊ နန္းဘံုေဆာင္ျဖင့္၊ ေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေက၊ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဦး၌၊ ေပ်ာ္ျမဴးစဖြယ္၊ ေက်ာက္ရစ္ေကဟု၊ အမည္သာယာ၊ ရပ္မဟာတြင္၊ ပညာျပည့္၀၊ ဟာသဥာဏ္ႏွင့္၊ ေမာင္စံလွဟု၊ နာမသညာ၊ ငါဆရာလွ်င္၊ ကဗ်ာစီတန္း၊ သာျခင္းသံကို၊ ကာရံဆန္းႏွင့္၊ ႏွစ္ခန္းေျမာက္စြာ၊ ကံုးၿပီးပါ၍၊ ဖတ္နာသူမ်ား၊ ဆီးလိပ္ခ်ဳိႏွင့္၊ ကြမ္းကိုစား၍၊ တန္႔နားၾကေပ၊ ၿမိဳ႕ေ၀သာ၏၊ ေၾကာင္းရာထံုးကို၊ (ေျပာအံုးမည္ေလး)။ (ေပ်ာက္)