Monday, June 30, 2008

သားဖႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ျမင္းတေကာင္

အယင္ကခါ သားဖႏွစ္ေယာက္ ျမင္းေရာင္းရန္ ၿမိဳ႕သို႔တက္လတ္သည္။ သားဖႏွစ္ေယာက္ ျမင္းကိုမစီး ႀကိဳးဆဲြၿပီး ၿခီက်င္ေလွ်ာက္လာသည္။ ၿမိဳ႕ထဲတနီရာေရာက္ေသာအခါ ျမင္းကိုမစီးႀကိဳးဆဲြလာေသာ သားဖႏွစ္ေယာက္ကိုလူအမ်ားျမင္သည္။ ထိုအခါ (ဇာေလာက္ရူးလဲ ၾကည့္။ ျမင္းကိုမစီးႀကိဳးဆြဲလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ကတ္ေတ။ လကားပင္ပန္းခံေရ၊ အရူးတိ။) ဟုအျပစ္တင္ၾကသည္။ ထိုေႀကာင့္ အဖသည္က (ေမာင္ႀကီးျမင္းစီး၊ ငါႀကိဳးဆဲြမည္)ဟု ဆိုသည္။

သို႔ျဖင့္ ေညာင္တပင္ေအာက္၌ အလာပသလာပ ေျပာဆိုလွ်က္ထိုင္နီေသာလူတအုပ္နား ျဖတ္ေလွ်ာက္လတ္သည္။ သားကျမင္းစီး၊ အဖလမ္းေလွ်ာက္လာသည္ကိုျမင္ေသာအခါ တေယာက္က (အခုေခတ္မွာ လူႀကီးကိုလူငယ္အားမနာ၊ အေရးမထား၊ မေလးစား။ အားေကာင္းေမာင္းသန္သားသည္က ျမင္းစီးလို႕၊ အဖ၀ါႀကီးက် ျမင္းဆဲြခိုင္းထားေရ။ ေကာင္းေကာင္းဆိုးေရ။ အဖျမင္းစီးလို႕ သားကလမ္းေလွ်ာက္ရဖို႕မနား)ဟု ေျပာသည္။

ထိုစကားကိုၾကားေသာအခါ သားျမင္းေအာက္ဆင္း၍ အဖကျမင္းစီးသည္။ သို႔ျဖင့္ ကလိမ့္ေမေခ်တက်ိဳင္အျခင္းေျပာနီေသာ နီရာနားသို႕ေရာက္လတ္သည္။ ထိုအခါ တေယာက္က (ဇာပိုင္လူႀကီးလဲခ်င့္။ သားကို လမ္းေလ်ာက္ခိုင္းလို႔ ကိုယ္က်ျမင္းစီးပနာ၊ ကေကာင္းဟုတ္ေတ။ အမွန္ဆို ႏွစ္ေယာက္လံုးျမင္းစီးလားေက ဇာျဖစ္ေတလဲ)ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခါ အဖက သားကိုပါ ျမင္းထက္တက္စီးခိုင္းသည္။

တနီရာသို႔ေရာက္ေသာအခါ လူတေယာက္က (ေဒသားအဖႏွစ္ေယာက္ ျမင္းတေကာင္ကို ႏွစ္ေယာက္စီးလို႕ ျမင္းခမာ သနားေကာင္းထမန္း၊ ျမင္းတေကာင္းတည္း၊ လူကႏွစ္ေယာက္။ အမွန္ဆို ျမင္းကိုသူ႐ို႕ ထမ္းလားရဖို႔)ဟု ဆိုသည္။

ထိုအခါ သားဖႏွစ္ေယာက္ ျမင္းကိုအၿခီအလက္ပူးခ်ဳိင္ၿပီး ဘင္းထမ္းထိုး၍ထမ္းသည္။ သို႔ျဖင့္ တန္းထားတခုထက္သို႔ေရာက္လတ္သည္။ တန္းထားထက္တြင္ ခက္ခက္ခဲခဲျမင္းထမ္းလာေသာ သားဖႏွစ္ေယာက္ကို လူအမ်ားျမင္ေသာအခါ (ေအပိုင္ရယ္ဖို႕ေကာင္းစြာ တခါလည္းမျမင္ဖူး၊ အထူးအဆန္း၊ လာၾကည့္ကတ္၊ လာၾကည့္ကတ္)ဟု ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။

ထိုသို႔ ၀ိုင္းရယ္သံကိုၾကားေသာအခါ ျမင္းက ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ကန္႐ုန္းလိုက္ရာ ႀကိဳးျပတ္၍ ေခ်ာင္းထဲသို႕ လူးက်လားသည္။ ျမင္းေရာင္းရန္ၿမိဳ႕တက္လာေသာ သားဖႏွစ္ေယာက္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ၀မ္းနည္းပက္လက္ အိမ္ျပန္လာလတ္ရသည္။

စကားပံု။ ။ (ဆရာမ်ားေက သားသီေရ။)

(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

ဂါရီသမားႏွင့္ ကူနတ္ကယ္နတ္

တရက္နိခါ ဂါရီသမားတေယာက္သည္ ဂါရီေမာင္းယင္း က်ဳပ္ကၽြံလားသည္။ ဂါရီသမားသည္ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ေအာက္သို႔ဆင္းၿပီးလွ်င္ ကူနတ္ကယ္နတ္၏အကူအညီရလိုရျငား တိုင္တမ္းလိုက္သည္။

(အို ကူနတ္ကယ္နတ္အေပါင္း႐ို႕ အကၽြႏ္ုပ္၏ဂါရီ က်ဳပ္ကၽြံနီစြာကို တခ်က္ေခ်ေလာက္ ကယ္တင္ပီးပါ။)

ကူနတ္ကယ္နတ္ နတ္မင္းႀကီးလည္း ဂါရီသမား၏လိုင္ေျခာင္းသံျဖင့္ ဆယ္အိမ္ၾကားလွမ္းေအာ္အသံကိုၾကားသည္ႏွင့္ ေအာက္သို႔တခ်က္ ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ သူကိုယ္တိုင္ တခုေခ်လည္းမ႐ုန္းဘဲ လမ္းဘဲတြင္ ေအအတိုင္းေဆာင့္ေျခာင္ထိုင္နီေသာ ဂါရီသမားငပ်င္းေထြကို လွမ္းျမင္သည္။

ထိုအခါ နတ္မင္းႀကီးက (အေ၀း ႏြားဂါရီေမာင္း၊ မင္းပက္ခုံးကို ဂါရီေအာက္မွာအယင္သြင္း။ ၿပီးေကတခ်က္ ႐ုန္းၾကည့္အံု႔။ မရခါမွ ငါ့ကိုေခၚ) ဟု ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္။

(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

Friday, June 27, 2008

က်ီးကန္းႏွင့္ ရီကေတာင္း

အခါတပါးတြင္ ရီငတ္နီေသာ က်ီးကန္းတေကာင္သည္ ရီကေတာင္းတခုကို အိမ္ေမာင္းကာေအာက္တြင္ ခ်လွ်က္သားတြိသည္။ ကေတာင္းထဲတြင္ ရီအလတ္ေလာက္ရာဟိၿပီး က်ီးကန္းသည္ ရီကိုလွမ္းမေသာက္ႏိုင္ျဖစ္နီသည္။ ကေတာင္းကိုေမာ့ေသာက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္လည္း ကေတာင္းသည္ အႀကီးမသန္ျဖစ္၍ ျမွင့္၍မပါ။

က်ီးကန္းလည္း ဇာလုပ္၍ဇာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္နီဆိုက္ ကေတာင္းနားတြင္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတပံုကို လွမ္းျမင္သည္။ က်ီးကန္းလည္း အႀကံရသည္ႏွင့္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတခဲကို ကေတာင္းထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ေယခါ ကေတာင္းထဲကရီသည္ တဖဲ့ေခ် ျမင့္တက္လတ္သည္။ က်ီးကန္းလည္း ေက်ာက္စရစ္ခဲေနာက္တခဲ ထပ္ထည့္လိုက္သည္။ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ေနာက္ထပ္တဖဲ့ေခ်ျမင့္တက္လတ္သည္။

ယင္းပိုင္ႏွင့္ အနားတြင္ဟိေသာ ေက်ာက္စရစ္ခဲအားလံုးကို တခဲၿပီးတခဲ ကေတာင္းထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္၊ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ကေတာင္း၀သို႔တိုင္ ျမင့္တက္လတ္သည္။ ထိုအခါ က်ီးကန္းသည္ ကေတာင္းထဲကရီကို အားရပါးရ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။

(လိုလွ်င္ႀကံက နည္းလမ္းရ။ ခြန္အားထက္ ဥာဏ္အားထက္။)


(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

ေကာက္႐ိုးပံုေစာင့္ခြီး

တရက္နိခါ ခြီးတေကာင္သည္ အစာရွာယင္း ေညာင္းေညာင္းျဖင့္ ႏြား႐ံုေခ်တခုအနားသို႔ ေရာက္ပါလတ္သည္၊ ထိုတြင္ ေကာက္႐ိုးအျပည့္ႏွင့္ ႏြားစာခြက္တခုကို တြိသည္၊ ခြီးသည္ ၀မ္းဆာဆာျဖင့္ အိပ္ခ်င္နီသည္ႏွင့္ ႏြားစာခြက္ထဲတြင္ပင္ ခြီ၍၀င္အိပ္လိုက္သည္၊ ေကာက္႐ိုးသည္ႏြီးသျဖင့္ ခြီးေခ်မွာ တခဏအတြင္း ဇိမ္က်က်အိပ္ေပ်ာ္လားၿပီး နတ္သမီးငါးရာႏွင့္ အိမ္မက္မက္နီသည္။

ထိုသို႔အိမ္မက္ေကာင္းနီဆိုက္ ႏြားေခ်ေပါက္ခ်လာလတ္သည္။ ၀မ္းဆာဆာျဖင့္ သူ႕စားခြက္ကို လိုက္ရွာေသာအခါ ခြီးေခ်ကို စားခြက္ထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္နီသည္ကို တြိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခြီးေခ်ကို အိပ္ရာဖယ္ပီးဖုိ႕ ႏိႈးလိုက္သည္။

(ခြီးေခ် ထထ။ ဇာျဖစ္လို႔ သူမ်ားစားခြက္ထဲမွာ အိပ္နီစြာလဲ။)

ထိုတြင္ ခြီးေခ်အိမ္မက္မက္နီရာမွ လန္႔ႏိုးလာသည္၊။ အျပင္တြင္ နတ္သမီးငါးရာကို တြိရဖို႔အစား ၿဂိဳကားကားႏွင့္ ႏြားေခ်ကိုရာတြိရသည္။ ခြီးေခ်မွာ အိပ္မႊားစံုထ ႏြားေခ်ကို ကိုက္ဖို႔ပ်င္သည္။ ႏြားေခ်ေကာက္႐ိုးစားဖို႔ႀကံတိုင္ ေဟာင္လိုက္ ကိုက္လိုက္လုပ္နီသည္။

ထိုအခါ ႏြားေခ်ကေျပာသည္။ (အစ္ကိုခြီးေခ် ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကျပန္ပါလတ္စြာ၊ ကေကာင္းပင္ပန္းေရ။ တခုလည္းမစားရသိမ့္။ ၀မ္းလည္းကေကာင္းဆာေရ။ ကၽြန္ေတာ့္ေကာက္႐ိုး ကၽြန္ေတာ္ အီးအီးခ်မ္းခ်မ္း စားပါရစီ၊ အစ္ကိုခြီးက ေကာက္႐ိုးစားစြာလည္းမဟုတ္။ ဇာျဖစ္လို႔ေဟာင္နီစြာလဲ) ဟု ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ ခြီးေခ်မွာ ႏြားေခ်စကားကို နားမေထာင္။ ေဟာင္လိုက္ကိုက္လိုက္ လုပ္ၿမဲလုပ္နီသည္။ ထိုအခါ ႏြားေခ်မွာ မာန္ပါပါျဖင့္ ခြီးေခ်ေဘးစကို ေက်ာက္ကန္လိုက္သည္။ ခြီးေခ်မွာ ၀ါးအျပန္တရာ ရြင့္စိုင္လားသည္။

ကိုယ္လည္းမစား သူမ်ားစားစြာလည္းမနာလို ၀န္တိုေသာခြီးေခ်မွာ နံ႐ိုးက်ိဳး၍ ျပင္းစြာဒါဏ္ရာရလီသတည္း။


(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားႏွင့္ ပ်ားဘုရင္မ

အခါတပါးတြင္ ပ်ားဘုရင္မတေကာင္သည္ ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားကို ပ်ားရည္လွဴရန္ စိတ္ကူးေပၚလတ္သည္။ ေယဇူးႏွင့္ ပ်ားဘုရင္မသည္ သူ႔ပ်ားအံုထဲက အခ်ိဳဆံုးႏွင့္ အသန္႔ဆံုးပ်ားရည္မ်ားကိုစုၿပီးလွ်င္ ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားဟိရာ အိုလံပစ္ေတာင္ထိပ္သို႔ အေရာက္လားလတ္သည္။

ပ်ားရည္လက္ေဆာင္ရသည့္အတြက္ ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားက ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္သည္။ ပ်ားဘုရင္မကို (ကိုင္း ပ်ားဘုရင္မ၊ ငါ့ကိုပီးေရ သင့္ပ်ားရည္အတြက္ သင့္ကိုလည္း ငါတခုျပန္လို႔ပီးမည္၊ သင္ပဇာကို အလိုဟိေရလဲေျပာပါ) ဟု မိန္းသည္။ ေယခါ ပ်ားဘုရင္မက (အို အသွ်င္နတ္မင္း၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ အလိုခ်င္ဆံုး အေတာင့္တဆံုးက ေကာင္းေကာင္းအဆိပ္ျပင္းေရ ျမွားအပ္တစင္းပါ။ အကၽြန္႔ပ်ားအံုမွာ ပ်ားလာခိုးေသာက္သူတိကို ယင္းျမွားအပ္ႏွင့္ ထိုးသတ္လိုပါေရအသွ်င္) ဟု ျပန္ေျဖသည္။

ပ်ားဘုရင္မ၏စကားကိုၾကားရေသာအခါ ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားမွာ မ်ားစြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ ေယဒါလည္း သူ႔ကတိအတိုင္း (ကိုင္း ပ်ားဘုရင္မ၊ သင္လိုခ်င္ေရ အဆိပ္ျမွားကို ငါပီးမည္။ ေအျမွားႏွင့္ထိုးေရခါ အထိုးခံရေရအေကာင္တိ ေကာင္းေကာင္းဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္) ဟု မွာလိုက္သည္။

ပ်ားဘုရင္မကလည္း ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားကို ေကာင္းေကာင္းေက်းဇူးဟိေၾကာင္းေျပာသည္။ ေယခါ ဂ်ဴပီတာနတ္ဖုရားက (ေအး ပ်ားဘုရင္မ၊ ေအအဆိပ္ျမွားႏွင့္ ငါ့စကားမဆံုးသိမ့္။ ေအျမွားႏွင့္အထိုးခံရေရအေကာင္တိ ေကာင္းေကာင္းဒုကၡေရာက္ဖို႔စြာမွန္ေရ။ ေယဒါလည္း ေအျမွားကို တခါရာသံုးလို႔ရေရ။ သံုးၿပီးစြာႏွင့္ သင္လည္းသီရလိမ့္မည္) ဟု မွာလိုက္သည္။

(မေကာင္းမႈကိုႀကံတိုင္း၊ မေကာင္းက်ိဳးကိုခံရတတ္သည္။) အပုေခ်႐ို႕သိထားကတ္ရဖို႔။


(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

ေတာင္သမင္ႏွင့္အၿဂိဳ


အခါတပါးတြင္ ေတာင္သမင္တေကာင္သည္ ရီေသာက္ဖို႔ ေျမာင္သို႔ဆင္းပါလတ္သည္။ ရာသီဥတုကေကာင္း ရီကလည္းႀကိဳင္နီသည့္အတြက္ သမင္သည္ သူ႔အ႐ုပ္ကိုသူ ရီထဲတြင္ ႀကင္းၾကင္းလင္းလင္းျမင္ရသည္။

ရီထဲတြင္ျမင္ရသည္တြင္ သူ႔အၿဂိဳကို အလွဆံုးဟုထင္မိသည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္း (အား လွလိုက္ေတ ငါ႕အၿဂိဳ၊ တခါတည္း ခက္မငါးျဖာထြက္ပနာ၊ ငါ့တခႏၶာလံုး အၿဂိဳအလွဆံုး၊ ငါ့ၿခီေထာက္က သိမ္သိမ္ေညာင္ေညာင္ႏွင့္ ငယ္ေရအထဲမွာ ရွည္ကလည္းရွည္သိမ့္ေရ၊ ေကာင္းေကာင္းအ႐ုပ္ဆိုးစြာမနား) ဟု ေတြးမိသည္။

ယင္းပိုင္ႏွင့္ ရီထဲတြင္ျမင္ရသည့္သူ႔အ႐ုပ္ကိုၾကည့္ပနာ အၿဂိဳကိုခ်ီက်ဴးလိုက္၊ ၿခီေထာက္ကို အသံုးမက်ဟုေတြးလိုက္ျဖင့္ သမင္သည္ ေျမာင္ထဲတြင္ အခ်ိန္အင္တန္ၾကာလားသည္။ ထိုတြင္ ျခေသၤ့တေကာင္သည္ သမင္ကိုျမင္၍ ဖမ္းရန္ခ်ဥ္းလာသည္။ ျခေသၤ့အပါးသို႔ေရာက္မွ သမင္ကျမင္သည္၊ ထိုအခါ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ သမင္ထြက္ၿပီးလားသည္။ ျခေသၤ့လည္း သမင္ေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သည္။

သမင္သည္ ျပားတြင္ ျခေသၤ့ထက္ယင္ေသာ္လည္း ေတာတြင္ ေကာင္းေကာင္းမၿပီးႏိုင္။ သူ႔အၿဂိဳသည္ ထိုၿခံဳတြင္ၿငိ၊ သည္ၿခံဳတြင္ၿငိျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ျခေသၤ့ဖမ္းမိလားသည္၊ ေယခါမွ (ၿဂိဳႏွင့္ၿခီမွာ ၿဂိဳကို အမႊမ္းတင္ဗ်ာ၊ ၿခီကိုအသံုးမက်) ဟု ငါထင္မွတ္မွားခသည္။ မွားလီစြတကားဟု ေနာင္တႀကီးစြာရလီသတည္း။

ထိုနည္းတူစြာ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕သည္လည္း (အဖိုးတန္မွန္း မတန္မွန္းမသိ} အမႊမ္းတင္တတ္ မွားတတ္ပါသည္။

(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)

Thursday, June 26, 2008

ဘီဟာရီမသား

ပါးစက ေျပာလာစြာက
ေတာ္လွန္ေရးစကား --။

လုပ္နီစြာက ကုန္းကြထား
ဘီဟာရီမသား ၀မ္းဖားဖား --။

(သာလွဦး)

Friday, June 20, 2008

၀က္ထီး

၀က္ကိုအစာေကၽြးစြာ
်စ္လို႔မဟုတ္ပါ --။

ျခံထဲက ၀က္ကို
ပုိးပိုင္မြီးစပ္
နိစိုင္ အစာေကၽြးကတ္ေတ --။

၀က္ႀကီးက
တနိထက္တနိ
တရက္ထက္ တရက္
ထီးထီးလာေရ --။

ရီခ်ိဳးဗ်ာယ္
ခါးသပ္ပီးေက
(၀က္ထီး) က
ကေကာင္း ေက်နပ္နီေရ --။

သံေ၀ဂရစရာ
အမ်ားမႀကာ
(၀က္ထီး) ကို လွံနန္႔ထိုးခါ
ကၽြီးလိုက္ေတ ၀က္
ကမၻာပ်က္ေယွာင္ --။

ယၿပီးေက
အသြီးကိုထုတ္
အရီကိုဆုတ္
မီးဖုတ္ၾကပ္တိုက္
(၀က္ထီး)
မ်က္ျဖဴဆိုက္ရပါဗ်ာယ္ --။

ေနာက္ဆံုး လူတိက
၀က္သားကို ခ်က္စားဗ်ာယ္
၀က္ေဂါင္းကို
စြပ္ျပဳတ္လုပ္ပစ္လိုက္ေတ --။

(၀က္ထီး) ဘ၀
ပ်က္စီးရပါဗ်ာ --။

(၀က္ထီး)
ဇာလည္းမတတ္ႏိုင္ပါဗ်ာ --။

(သာလွဦး)

Monday, June 16, 2008

ယခိုင္ပ်ည္က်ီး သီးခ်ားလြတ္ေမ်ာက္ေယး (သို႔မဟုတ္) မ်န္မာစကားသိပ္ေပတာဘဲ ေမာင္မင္း

ယခိုင္ပ်ည္က်ီး သီးခ်ားလြတ္ေမ်ာက္ေယး (သို႔မဟုတ္) မ်န္မာစကားသိပ္ေပတာဘဲ ေမာင္မင္း
===================================
 
၀မ္းေရးအတြက္
အသက္ဆက္ဖို႔
မရွက္မေၾကာက္
ေဖာက္ပါရသည္
ကတိဟူေသာ က်ိန္သစၥာ --။

ထြက္လာခါစ ရဲရဲေတာက္
ါးစက တေပါက္
အခုက ေလးငါးေျခာက္
ခြံ႕ရေကၽြးရမေလာက္
(ေျဂာက္ေျဂာက္) နန္႔
ေဂ်ာက္ထဲကို ေက်ာက္သီးခ်ေယွာင္ --။

စားလည္း ကေကာင္းစားႏိုင္ကတ္ေတ
စာသားျပင္းေခ်တိကိုၾကည့္ --။

တိုင္းျပည္အီးအီး မအီးအီး
အေရးမႀကီး
၀မ္းမီးအီးဖို႔ အေရးႀကီး --။

တိုင္းျပည္ေကာင္းစားစား မေကာင္းစားစား
သတိမထား
မယားေကာင္းစားဖို႔ အဓိကထား --။

လူမ်ိဳးေခ်ာင္းက်က် မက်က်
ကိုယ္ဂြမက်ေက က်ီ --။

(ယခိုင္ပ်ည္က်ီး သီးခ်ားလြတ္ေမ်ာက္ေယးအတြက္
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္တိုက္ပဲြ၀င္က်)

ငုတ္ယင္းေပၚ ေပၚယင္းငုတ္
ျမဳတ္ယင္းေလွာ္ ေလွာ္ယင္းျမဳတ္
စင္းျပတ္ျပဳတ္ --။

ငပ်င္းေလာင္းေလွာ္ပိုင္ေယွာင္
ႀကိဳးကမျဖဳတ္ ေလွာ္ယင္းစစုန္းျမဳတ္
ေတာ္လွန္ယင္း
အမ်ိဳးျပဳတ္ကတ္လိမ့္မည္သတိထား --။

(မ်န္မာစကားသိပ္ေပတာဘဲ ေမာင္မင္း)

(သာလွဦး)

သုေတသီ

သုေတသီ
=====
 
သုေတသီဟု
ပညတ္ျပဳေသာ
ဗဟုသုတ
လြန္ႄကြယ္၀ေသာ ဆရာ --။

ကမၻာ့သမိုင္း
ျဖစ္စဥ္တိုင္းကို
ပိုင္းျခားေ၀ဖန္
တိက်မွန္ေသာ ဆရာ --။

ျမန္မာရာဇ၀င္
က်မ္းစံုလင္ကို
ရင္သတ္မိေမာ
ေဟာေျပာႏိုင္ေသာ ဆရာ --။

ပိဋကတ္သံုးဖံု
အလံုးစံုကို
အာဂံုေဆာင္လွ်က္
ႏႈတ္က်က္ရေသာ ဆရာ --။

ရခိုင္သမိုင္း ရခိုင္စာက်
ေလ့လာႀကိဳးကုတ္
ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ရန္
သူက မိကြန္ေဆာင္နီ၏ --။

ဟကၠရီက်မသား
၀မ္းဖားဖား

ကားရီကားရား
၀က္ပိုင္ေယွာင္လား
၀က္ပိုင္ေယွာင္စား --။

ဘဲြ႔လံုးထီးထီး

ထန္းသီးလံုးထက္ႀကီး
ဓျပဳတ္သီးထက္ႀကီး
(လီးလိုက္ေတပင္) ထမ္းလို႔မပါ
ကာလနာ --။

ေမာင္ေဂါက္ (ရခိုင္ျပည္)


ပန္းျမတ္သဇင္

ပန္းျမတ္သဇင္ - ပန္းသဇင္ - သဇင္ေပၚစ
ႏွင္း၀ီ၀ီေက - နတ္ေတာ္လ --။

ၿပိဳင္းေတာင္ေက်ာ္လမ္း
ခေမာင္းပင္မွာ - သဇင္ပန္း --။

ဆြတ္ခီဆြတ္ခီ
မယ္ႏွမမွာ - သဇင္ပန္းကုိပန္ရစီ --။

ႏွမပန္ခ်င္
ပ်ဳိတုိင္းႀကိဳက္ေတ - ပန္းသဇင္ --။

မယ္ၾကင္ေမာင္ေ၀ - တက္လို႔ဆြတ္ေက
ရခေရ --။

ပန္းပြင့္သဇင္
မယ့္ေဂါင္းထက္မွာ - လွလုိ႔ပင္ --။

တ၀က္ကုိပန္ - တတန္ေနာင္က်ဳိး
ျမတ္စိေႏၲေလ - ေညာင္ရည္အုိးမွာ
အျပည့္ထုိး --။

ေမာင္ႏွင့္ႏွမ
သဇင္ပန္းကုိ - အရင္းတည္
ေမာင္မယ္ႏွစ္၀
အခါတန္ - သႀကၤန္လမွာ ေပါင္းရပါစီ --။

ဆံေတာ္ရွင္ေလ - ေစတီရင္းမွာ
ဆုေတာင္းလီလည္း - ဆုေတာင္းလီ --။

(ရခုိင္ကၽြန္းရြာကဗ်ာ)
(ရွာေဖြတင္ျပသူ - ခိုင္ေဇယ်)

Thursday, June 12, 2008

ၾကက္

ငွက္ျဖစ္ပါလွ်က္
မပ်ံတတ္ေသာ္
သင့္ကိုသူမ်ားစားလိမ့္မည္ --။

(သာလွဦး)

Monday, June 9, 2008

ပလႅင္ေကာက္ရိုး ေဂါင္းေတာ္ထိုး

ပလႅင္ေကာက္ရိုး ေဂါင္းေတာ္ထိုး
(ႏြားလားဥသဘမာ္ကြန္း)
===============

ေဆာက္ကတာရွည္ ဖ်က္ေကခဏ
ေဒါသလြန္ပြား ရခိုင္သားမွာ
စိတ္ထားမမွန္ အေကာက္ႀကံတတ္
ေအာက္ၿခီလြတ္၏ တနပ္စာကို
လွ်ာရည္ယိုလို႔ မလိုသူ႔က်ိဳး
အမဲရိုးကို တိုးကတ္လုကတ္
ရန္ေစာင္တတ္၏ မလြတ္ၿခီေထာက္
တေယာက္ေသာသူ တက္လတ္မူေသာ္
ျငဴစူငဲ့ေစာင္း အလိုက္ေခ်ာင္းလွ်က္
ေျဖာင္းေျဖာင္းလည္းက်ိဳး ရိုက္ကာခ်ိဳး၏
“အမ်ိဳးသားေရး လြတ္လပ္ေရး” ဟု
ေႄကြးေၾကာ္သံလွ ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း
၀မ္းေဟာင္းေလာင္းျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းလွည့္ဖ်ား
ညာ၀ါးစား၏ သားမယား၀မ္း၀
ခါးလွဖို႔ေရး သြားကိုၿဖဲ၏
ႀကဲတဲေၾကာက္ေတာက္ ဆဲဆိုေငါက္လွ်က္
ေယာက္က်ားဘသား ၀က္ထီးအားကိုး
အက်င့္ဆိုးသည္ သူခိုးအုပ္စိုးလီကုန္သတည္း --။

သူခိုးအုပ္စိုး အက်င့္ဆိုး၍
မႀကိဳးမစား အင္အားကိုသံုး
လက္ရံုးမာန္ေထာင္ တေကာင္ေကာင္ကို
တေကာင္ကခတ္ တေကာင္သတ္ျဖင့္
တေကာင္ပင့္၏ အခြင့္ကိုေခ်ာင္း
တေကာင္ေညာင္းေသာ္ တေၾကာင္းတကန္
တက္လာျပန္၏ ညာဏ္နီညဏ္နက္
ၾကံဖန္လွ်က္တည္း လက္နက္အားကိုး
သူခိုးဓျမ တိုက္ၾကတလီ
ပါတီမုဒိန္း အာဏာသိမ္း၍
ဘိန္းစားလူမိုက္ စိုးရျဖစ္ကာ
ပစ္ကတ္သတ္ကတ္ ျဖတ္ကတ္သည္မွာ
ဟသၤာကိုးေသာင္း ရေရာင္းဆာလွ်က္
ပ်က္သည့္ပံုပမာ နည္းတူစြာတည့္
ၾကံရာခဲခက္ လက္နက္ကိုေရာင္း
ေမာင္းတုန္းကိုျဖဳတ္ အထုပ္ထုပ္၍
တုတ္ၾကအယင္ တြင္းဆံုး၀င္သည္
ငါ့သွ်င္ဒုန္းေပါက္ေဆာက္၏တည္း --။

ငါ့သွ်င္ဒုန္းေပါက္ ၀မ္းယားေမွာက္၍
ဆိုက္ေရာက္ေမာင္ေတာ ဖုန္းဆိုးေတာမွာ
ႀကီးပြားပါသား ျမက္ေျခာက္စားသည့္
“ႏြားလားဥသဘ ရာဇဘုရင္
“ပလႅင္ေကာက္ရိုး ေဂါင္းေတာ္ထိုး” သည္
ဘုန္းမိုးရြာသြန္းၿဖိဳးလီသတည္း --။ ။

(ရခိုင္ေပါင္းကူး သာလွဦး ရြီးစပ္သည္။)

Wednesday, June 4, 2008

ရြာသူႀကီးထံုးဘူး

ရြာသူႀကီးထံုးဘူး
========
 
နန္းျမင့္ေတာ္၀င္
ပန္းသဇင္လွ်င္
အပင္ၿခီရင္း
ႄကြီသက္ဆင္းလွ်က္
မ၀င္းမေျပာင္
အေရာင္ႏြမ္းညွိဳး
ညွာတံက်ိဳးလို႔
ဘ၀မိုးေမွာင္က်လားခဗ်ာ --။

လမ္းေဘးက သဇင္ပန္း
ထိုေခါက္ရမ္းကို
ထိုလူနမ္း ေဒလူႃခြီ
ေဒလူမႊီ ထိုလူက်ံဳး
(ရြာသူႀကီးအိမ္က) ထံုးဘူးပိုင္ေယွာင္ --။

ညဥ့္လံုးေပါက္
လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္
မာက်ဴရီမီးလံုးမ်ားေအာက္
အေရာင္ႏြမ္းေပ်ာက္
နယူးေယာက္မွာ ဒူးေထာက္
သဇင္ပန္းေျခာက္ --။ ။

(သာလွဦး)