ေတာ္လွန္ေရးဆိုစြာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ့္လူမ်ိဳး နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြ၀င္ျခင္းျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ရန္ျဖစ္သည္။ မတရားစိုးမိုးဗိုလ္က်၊ အႏိုင္က်င့္ညွဥ္းပန္း၊ သိမ္းယူအျမတ္ထုတ္၊ အက်င့္ယုတ္ကို ဖယ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ငါရို႕တိစြာ ရီျခားၿမီျခား တိုင္းတပါးမွာလာေရာက္ၿပီး ဒုကၡဆင္းရဲခံ ေတာ္လွန္နီကတ္ေတ။ ရခိုင္ေတာ္လွန္ေရးစြာ ရခိုင္ျပည္မွာဟိသင့္ေရ - မွန္ေရ။ ေယေကလ့ဲ နီရာေဒသကာလေၾကာင့္။ ရည္မွန္းခ်က္ကိုနားလည္ကတ္ရဖို႕။ ခံယူခ်က္ခိုင္ၿမဲရဖို႕။ လက္ဟိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနန္႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေရး၀ါဒီတိကို တိုက္ေတအခါ တဦးခ်င္းတေယာက္ခ်င္း တဖြဲ႕ခ်င္းထက္ ဘ၀တူအဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လက္တြဲပူးေပါင္းတိုက္စြာ ပိုေကာင္းေရ။၏
အစားဆင္းရဲ၊ အ၀တ္လွ်ိဳ႕တဲ့၊ နီရာထိုင္ခင္းပံုမွန္မဟိစြာ ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦး၏မေျပာပေလာက္ေတျပႆနာအျဖစ္ ခံယူႏိုင္ရဖို႕။ တမ်ိဳးသားလံုးလြတ္ေျမာက္ခ်င္ေက ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုကယ္တင္ခ်င္ေက ဇြဲမာန္သတၱိအားကို အရင္းႏွီးျပဳႏိုင္ရဖို႕။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕လႊတ္ႏိုင္ရဖို႕။ ေယမွရာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္းပီသဖို႕။
၁၉၇၃-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၇) ရက္နိ ၀မ္းခစခန္း၌ စာရြီးသူအပါအ၀င္ရဲေဖာ္ခုႏွစ္ဦး လူသစ္အျဖစ္စတင္ေရာက္ေသာနိ၊ ညစာထမင္းစားနီတုန္း ႏႈတ္ဆက္စကားျဖစ္သည္။ ႏွဖူးကေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္စီးဆင္းနီသည္။ မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္တကိုယ္လံုးမွာ မီးသြီးမ်ားပယ္က်ံနီသည္။ ၀မ္းသာမႈအားရမႈမ်ားက မ်က္ႏွာျပင္တခုလံုးမွာ ေပၚလြင္နီသည္။
ထမင္းစားပြဲမွာ စားစရာငပိရည္၊ တို႕စရာသဖန္းသီးအျပင္ ဇာလည္းမဟိ။ ငပိရည္ႏွင့္ရခိုင္သား။ ရခိုင္သားနန္႕ငပိရည္။ အရိုးခံအမွန္ေျပာရေက ေအာ့အံမိသည္အမွန္။ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အသက္ပီးဖို႕ဆံုးျဖတ္လာၿပီးမွ အစားအေသာက္ ပဇီပဇာမ်ားနီလို႕မျဖစ္။ ႀကိတ္မွိတ္လို႕ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ မီးသြီးဖုတ္နီေသာ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္း၏စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ေလးစားခ်ီက်ဴးရသည္။ ႏွစ္သိမ့္ရသည္။ ယင္းပိုင္နန္႕ ေတာ္လွန္ေရး၏ပထမညည့္ကုန္လြန္ေျမာက္ခသည္။
ေနာက္တနိနီထြက္ခ်ိန္ (၉) ခ်က္တီးခန္႕။ ေကာ္မူးရာ ၀မ္းခစခန္း၏အေမွာင္ရိပ္ကို ထိုးေဖာက္လာေသာ နီမင္းႀကီး၏ေရာင္ျခည္မ်ားက သြယ္တန္းလ်က္ဟိသည္။ က်ီးငွက္မ်ား ထိုပင္ေဒပင္ တပင္ထက္တပင္ ပ်ံသန္းဆူညံနီၾကသည္။
စာရြီးသူႏွင့္ရဲေဖာ္မ်ားသည္ ႏြီးထြီးေသာ နီေရာင္ျခည္မ်ားကိုခိုလႈံယင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာဆိုနီၾကသည္။ (ညီေခ်ရို႕ ေဒကိုလာကတ္) ဟု ဥကၠဌႀကီးကလွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ အကၽြန္ရို႕သြက္သြက္ေခ်ေရာက္လာၾကသည္။ မင္းကဘုန္းႀကီးလူထြက္ဆိုေက အစားအေသာက္ဆင္းရဲဒါဏ္ ခ်က္ခ်င္းခံႏိုင္ခ်င္မွခံႏိုင္ဖို႕။ က်င့္သားရေက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ခိုင္ၿမဲလာဖို႕ ခံႏိုင္ရည္ ဟိလာဖို႕ေသခ်ာေရ။
ငါ့နာမည္ခိုင္မိုးလင္း
မိုးလင္းေက နီမထြက္လား။
ထြက္ပါေရ ဥကၠဌႀကီး - ဟု ၿပိဳင္တူေျဖလိုက္ကတ္သည္။
နီထြက္ေကေရာင္ျခည္တိမတြိရလား။
တြိရပါေရ။
ေရာင္ျခည္လာေက အေမွာင္မေပ်ာက္လား။
ေပ်ာက္ပါေရ။
ရခိုင္ျပည္ကို နည္ခ်ဲ႕တည္းဟူေသာ အေမွာင္ထုဖုံးလႊမ္းထားသည္။ အေမွာင္ထုကြယ္ေပ်ာက္ရန္ မိုးလင္းဖို႕လိုသည္။ မိုးလင္းလို႕နီထြက္ေတ။ နီထြက္ေက နီေရာင္လာေရ။ ေအနိေအရက္ကစၿပီးေက နီေရာင္လို႕ မင္းရို႕ကိုမင္းရို႕မွတ္ထား - ဟု စာရီြးသူႏွင့္အဖြဲ႕အား နာမည္ကင္ပြန္းတပ္ပီးပါသည္။
ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းသည္ အလြန္ရိုးေျဖာင့္၏။ အရပ္မွာ ၅ ေပ ၁၁ လက္မ။ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ငယ္ပင္ငယ္ေသာ္လည္း မိန္းမမလိုက္။ ေရႊမမက္ေငြမမက္။ တပည့္မမြီး။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို ဆက္ဆံရာတြင္ တန္းတူရည္တူဆက္ဆံသည္။ ခန္႕ျငားလွပသည့္ ဥပဓိရုပ္ဟိသည္။ မည္သည့္အလုပ္မဆို ျပတ္သားတိက်သည္။ ယံုၾကည္ခ်က္နန္႕အတူ ကာယဥာဏစြမ္းအားျဖင့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ေဆာင္ရြက္သည္။ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအေပၚသစၥာဟိဟိ ဇြဲျပည့္ျပည့္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သကဲ့သို႕ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားကိုလည္း ထူးထူးကဲကဲ အရည္အသြီးေျပာင္ေျမာက္လာရန္ ညႊန္ၾကားဆံုးမပီးႏိုင္သည္။
ေကာ္မူးရာစုေဆာင္းေရးအျဖစ္ လူအင္အား (၅၀) ဟိသည္ႏွင့္ မဟာမိတ္ကရင္စခန္း၌ အၿခီခံစစ္သင္တန္းပီးသည္။ ယံုးလုပ္ငန္း၊ လက္ႏွိပ္စက္သင္တန္း၊ မိုင္းသင္တန္း၊ လက္နက္ႀကီးသင္တန္း၊ ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းႏွင့္ သူနာျပဳသင္တန္းစသည္မ်ားကိုသင္ၾကားရာ သင့္ေတာ္ေရပိုင္မြမ္းမံပီးသည္။
၁၉၇၄-ခုႏွစ္တြင္ ရဲေဖာ္သစ္မ်ားအဆက္မျပတ္ေရာက္လာ၍ အင္အားေကာင္းလာသျဖင့္ သင္တန္းကို ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ စတုတၳစသည္ျဖင့္သတ္မွတ္၍ ကရင္တပ္မေတာ္၌ တက္ေရာက္စီသည္။
၁၉၇၄-ခုႏွစ္မွာပင္ ျမ၀တီ၊ သကၤန္းညီေနာင္၊ မဲပလဲစခန္းမ်ားကို မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးတြဲစစ္ဆင္ႏႊဲသည္။ ရခိုင္တပ္မေတာ္မွာ အင္အားရာေက်ာ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ေအာင္လံထူ၊ အေလးျပဳ၊ သစၥာဆိုရသည္။ စစ္အင္အားကိုလည္း ပိုမိုလႈပ္လွ်ားၾကသည္။ အယင္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္အျဖစ္မွ ေခတ္မွီေမာင္း ျပန္ေသနတ္မ်ား တပ္ဆင္ပီးသည္။ ရိကၡာမ်ားကိုလည္း ကရင္မဟာမိတ္တပ္ရင္းမွ လိုေလေသးမဟိထုတ္ပီးသည္။ ရခိုင္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကို စစ္ေၾကာင္းႀကီးေလးေၾကာင္းျဖင့္ မဟာမိတ္ (KNU) တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ ကရင္ျပည္ေဒသတေလွ်ာက္ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္သည္။
စစ္ေၾကာင္းလားရာေဒသတေလွ်ာက္ ရိုးသား၍သနားဖို႕ေကာင္းေသာ ကရင္ျပည္သူမ်ားအား စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးအဆင့္ျမင့္မားလာစီရန္ ပီးသင့္သည့္အကာအကြယ္ကိုပီး။ မသိနားမလည္သည္မ်ားကို ပညာပီး။ ေလ့က်င့္မႈမ်ားျပဳလုပ္။ တရြာ၀င္တရြာထြက္ တိုက္ယင္းခိုက္ယင္း၊ လွည့္လည္ယင္း၊ စည္းရံုးယင္း ကရင္ျပည္တြင္ ရခိုင္စစ္သည္မ်ားကို ကရင္ျပည္သူမ်ားက ယံုၾကည္အားထားလာၾကသည္။ တမ်ိဳးတည္းတဆြီတည္းပမာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ ရခိုင္စစ္တပ္မ်ား ကရင္ကၽြန္းရြာမ်ား ေရာက္သည္ႏွင့္ ဆန္ဖြတ္ထင္းခြဲ၊ ေမာင္းေထာင္းအလုပ္၀င္လုပ္သည္။ လုပ္အားပီးသည္။ သို႕ျဖင့္ ကရင္ျပည္တြင္ ရခိုင္ရဲေဖာ္မ်ားအတြက္ အစားအေသာက္မယွား။ ပီးကမ္းခ်င္သူမ်ားသည္။ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုၾကသည္။ သားႏွင့္အမိ၊ ေမာင္ႏွင့္ႏွမ၊ တမိတည္းသားပမာခ်စ္ၾကသည္။
ကရင္ျပည္တြင္ မဟာမိတ္ (KNU) ႏွင့္ စစ္ဆင္ေရး ေဒသတေလွ်ာက္ ထိုးစစ္ဆင္ႏြဲ၊ ၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲ၊ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၊ ေျပာက္က်ားတိုက္ပြဲ၊ စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲ၊ မရြီမတြက္ႏိုင္ တိုက္ခကတ္သည္။ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းမွ ရခိုင္ျပည္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္၏ရဲေဖာ္ (၃၁) ဦး အသက္ပီးခသည္၊ ကရင္ရခိုင္ခ်စ္ၾကည္ေရးမ႑ိဳင္ကို သြီးစက္ခင္း၍စိုက္ထူခသည္။ ကရင္ႏွင့္ရခိုင္သမိုင္းတြင္ကား မွတ္တိုင္အျဖစ္ထင္ရွားခလီဗ်ာယ္။
၁၉၇၆-ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၅)ရက္ေသာ္လဲထားစခန္း
ရဲေဖာ္ရို႕ ငါရို႕ရခိုင္တပ္မေတာ္ေရ မဟာမိတ္နယ္ၿမီေဒသခံမ်ားနန္႕ပူးေပါင္း၍ ရန္သူျမန္မာလူမ်ိဳးေရး၀ါဒီမ်ားကို ယွင္းလင္းသုတ္သင္ခစြာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ (၃) ႏွစ္ထဲကိုေရာက္ပ်ာယ္ဆိုစြာ ရဲေဖာ္ရို႕အသိ။ စစ္ေရးႏိုင္ငံေရး၊ တိုက္ခိုက္ေရးနီရာတိုင္းမွာ ေအာင္ပြဲခံနီတုန္းျဖစ္ေတ။ ေနာက္ထပ္လည္းဆက္လက္ၿပီးေက ေအာင္ပြဲခံဖို႕ရာသိမ့္။ ဦးတည္ခ်က္အရ ရည္မွန္းခ်က္က်န္သိမ့္ေရ။ ယင္းရည္မွန္းခ်က္မွာ ရခိုင္ျပည္ရခိုင္လူမ်ိဳးလြတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ရခိုင္ျပည္သူလက္၀ယ္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ေရးျဖစ္ေတ။ ငါရို႕ရခိုင္တပ္မေတာ္မွာ လံုးလံုးတာ၀န္ဟိေရလို႕ မွတ္ယူကတ္ရဖို႕။ ယင္းေၾကာင္း ၁၉၇၆-ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂၀) ရက္နိကို ရခိုင္ျပည္သို႕ ျပန္ဖို႕နိအျဖစ္သတ္မွတ္ေတ။
ရဲေဖာ္အားလံုး လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးေထာက္ခံၾကသည္။
ဆက္လက္ၿပီးေျပာခ်င္စြာက ငါရို႕ရဲေဖာ္ရို႕အားလံုးစြာ မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ကတ္ရဖို႕။ ဆင္းရဲျခင္း၊ ပင္ပန္းျခင္း၊ ငတ္ျပတ္ျခင္းနန္႕ ရင္ဆိုင္တြိႀကံဳကတ္ရဖို႕။ ရန္သူႏွင့္လည္း တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ခ်င္ေကတိုက္ရဖို႕။ ဇာေလာက္ပင္ အခက္ခဲဟိဟိ ေက်ာ္လႊားဖို႕စိတ္ဓါတ္ မြီးကတ္ရဖို႕။ ႀကံ႕ခိုင္မႈဟိရဖို႕။ ဇြဲသသတိၱဟိရဖို႕။
ေအအက်ပ္အတည္း ပင္ပန္းမႈႏြမ္းနယ္မႈ၊ ဆင္းရဲမႈမ်ိဳးစံုကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးကိုကယ္တင္လိုစိတ္ စစ္သားပီပီ အာဇာနီမ်ိဳးေကာင္းမ်ားရို႕ဇြဲမာန္အားမာန္နန္႕ ၿဖီေဖ်ာက္ကတ္ရဖို႕။ ေအအခက္အခဲတိကို ခံႏိုင္ရည္မဟိသူ၊ ခံႏိုင္ရည္မဟိလို႕ယူဆသူ၊ ေတြေ၀နီသူမ်ား အခုကပင္ ထြက္က်န္လိုက္ပါ။ ရန္သူထံလံုး၀ဒူးမေထာက္၊ လက္မေျမွာက္ရ။ ရခိုင္လက္နက္ ရခိုင္လက္ထဲမွာဟိရဖို႕။ စိတ္ပ်က္သူ၊ စိတ္ဓါတ္က်သူမ်ား လက္နက္ကိုအပ္။ ထြက္စာတင္။ စားစရိတ္လမ္းစရိတ္ (၅၀၀၀) ထုတ္ပီးလိုက္မည္။ အားလံုးသေဘာေပါက္ နားလည္ကတ္ယင့္လား။
ဟုတ္ပါေရ။
စိတ္ပ်က္ေတလူဟိလာ။
မဟိပါ။
ရခိုင္ျပည္ကိုခ်ီတက္ကတ္ဖို႕မဟုတ္လား။
ခ်ီတက္ပါမည္။
စစ္ေၾကာင္းသတ္မွတ္မည္။ နားေထာင္။
စစ္ေၾကာင္းနာမည္ -
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း။
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း။
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း။
၀န္းက်င္တခုလံုးကို ရခိုင္လြတ္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ၊ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းအသံက လႊမ္းမိုးလားသည္။ ရဲေဖာ္အားလံုး ရဲစိတ္ရဲမာန္ ဇာတိမာန္ျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ၾကသည္။
သီမင္းႏွင့္မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း
အခ်ိန္အခါသမယမွာ အေမွာင္အားေကာင္းခ်ိန္ လမိုက္ညည့္ျဖစ္သျဖင့္ ၀ဠာျပင္တခြင္ ၾကည္လင္ျခင္းမဟိ။ ေငြစင္ၾကယ္ေခ်တိ တိမ္တိုက္မ်ားေနာက္ကြယ္ ပုန္းလ်ိဳ႕၀ွက္လ်ိဳ႕။ လမိုက္အေမွာင္ အကာလ၀န္းက်င္ အလင္းဟူ၍မဟိ။ ၀န္းက်င္တခုလံုးကား ထိတ္လန္႕စရာ။ အေတြးမ်ားျဖင့္အိပ္မေပ်ာ္။ သိလာရသည္က နက္ဖန္ခါ။ ျပန္ရဖို႕ေယေထာ - ရင္ထဲကအသိ။
ရင္းႏွီးမႈ ခင္မင္မႈ၊ ခ်စ္ခင္မႈ တြယ္တာမႈသံေယာဇဥ္မ်ားျဖင့္ ညည့္ဦးပိုင္း ႏႈတ္ဆက္ခသည့္ရဲေဖာ္ရဲဖက္၊ သီေဖာ္သီဖက္၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကရင္ျပည္သူမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ရင္ထဲမွာ ႏႈိးဆြခံစား သံေယာဇဥ္ပြားမိသည့္အမိုး၊ ေနာ္ဖလဲထူး၊ ဖထီးေစာေက်ာ္၊ ေဒးမူးေနာ္ခ်ိဳေအး။
မလႊဲသာ ခြဲခြာၾကရမည့္ အသိတရား။ စီးက်သည့္မ်က္ရည္။ ပူေလာင္သည့္ႏွလံုးသား။ မ်က္ႏွာကိုလက္အုပ္ၿပီး ၀မ္းနည္းသံ။ ငိုသံမ်ားက စာရြီးသူ၏ႏွလံုးသားကို ဒါးပါးပါးနန္႕လွီးျဖတ္လိုက္ေတပိုင္။
မငိုပါကဲ့ - ေဒးမူ။ အမိုးဖထီး - မငိုပါကဲ့။
အမိုး၊ ဖထီး၊ ေဒးမူ မ်က္ရည္က်စြာကိုျမင္ေက မခ်ိေအာင္ခံစားရေရ။ ကုသိုလ္ကံေထာက္မလို႕ သီကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ေက ေဒးမူရို႕ပါးကို အေရာက္ျပန္လာခမည္။
ေျပာရာေျပာရသည္ ရင္ထဲမွာ ထိမ္းမႏိုင္ခဲမရ။ က်လာသည့္မ်က္ရည္။ အံုပုန္းလူမသိ။ စစ္သားႀကီးက မ်က္ရည္စကိုသုတ္လို႕ တပ္ရင္းထဲျပန္လာခရသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာညည့္အေမွာင္ထုက တစထက္တစလႊမ္းမိုးလာကာ ပုရစ္သံ၊ ပုဇိုင္းသံ၊ ေတာတိရိစၦာန္သံပင္မၾကားရ။ အပ္က်သံပင္ ၾကားဖို႕ထင္သည္။
အိပ္မရလီ စိတ္ကဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္လီ။ အေတြးသံသရာ ၀ဲခ်ာလည္လွ်က္ ညည့္ဦးယံ တေမွးေခ်လ့ဲအိပ္မေပ်ာ္။ မိုးစင္စင္လင္းလတ္သည္။ တပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္မ်ားအမိန္႕အတိုင္း ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ထမ္း။ ကိုယ့္လက္နက္ကိုယ္ကိုင္။ လားရဖို႕ခရီးစဥ္အတိုင္း စီစဥ္ကတ္ရသည္။
၁၉၇၆-ခု ဇြန္လ (၂၀) ရက္။
ေအတသက္ မိလို႕ရလီဖို႕မဟုတ္။ ကရင္ျပည္နယ္ ေသာ္လဲထာစခန္းမွ ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္သို႕ စက္ဘုတ္ျဖင့္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းစကူးသည္။
အတိတ္စြာ အရိပ္ကဲ့သို႕ စိတ္အယဥ္၀ယ္ နစ္ေမ်ာခ်င္တိုင္းႏွစ္ေမ်ာနီလိမ့္မည္။ အၿငိဳးႀကီးေရ ဇြန္လမိုးကလည္း မညွာမတာ တၿဂိဳင္းၿဂိဳင္းရြာသည္။ ေအပိုင္ပင္လဲ့ အၿငိဳးႀကီးပါလား မိုးမင္းလို႕ တတိုးေခ်ဆိုမိသည္။ စိတ္ထဲရင္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ျပန္ရဖို႕စြာေတာင္ ၀မ္းမသာမိ။ တခုခုက်န္ခေရပိုင္ ရင္မွာ ဟာလာဟင္းလင္းႀကီး။ ေဆာင္းညည့္အိမ္မက္လည္းမဟုတ္။ ၀မ္းနည္းမႈနန္႕အတူ က်န္လိုက္ခဖိ ကရင္ျပည္။ လြမ္းက်န္ခဖိ ေဒးမူ။ ခြင့္လႊတ္ကတ္ပါ၊။ ခြင့္လႊတ္ယင္း ႏွစ္သိမ့္ပါရစီ။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျမန္ႏိုင္ငံသွ်မ္းျပည္ဟိရာသို႕တည့္တည့္ ၿခီက်င္တမ်ိဳး၊ ကားစီး၍တဖံု၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္လံုဖစခန္းကို ေလွ်ာက္ၾကရသည္။ မိုးစစုန္းခ်ဳပ္မွ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း ေရာက္သည္။
ႏွစ္ရက္နားၿပီးေနာက္ နိမရြီးညည့္မေယွာင္ ေတာကိုေက်ာ္။ ေတာင္ကိုျဖတ္။ ေျမာင္ကိုကူး။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း ၿမီနိမ့္လြင္ျပင္ ၿခံဳႏြယ္ေတာတန္း အေကြ႕အေကာက္ ၀ကၤဘာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ယင္း သွ်မ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ေမအိုးရြာနား ပအို႕ျဖဴ ခြန္စံသိန္းစခန္းသို႕ ေရာက္သည္။
ေမအိုးရြာပအို႕စခန္းတြင္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း (၅) ရက္မွ် အနားယူရသည္။ ယင္းစခန္းမွ သံလြင္ပအို႕စခန္းသို႕ ခ်ီတက္ကတ္ရဖို႕သိမ့္။ သံလြင္ျမစ္ကို စက္ဘုတ္ျဖင့္ကူးရဖို႕စြာ ေတြးၾကည့္ေက အသဲယားသည္။ လမ္းကၾကမ္း ခရီးကပမ္း၊ သမင္ေတာက္သံ ဂ်ီေဟာက္သံ၊ ေတာၿမိဳင္ယံ၀ယ္ လြမ္းဖြယ္သာေမာ ေတးျခင္းသံမ်ားၾကားေယာင္မိသည္။
တိုင္းျပည္နန္႕လူမ်ိဳးအက်ိဳးအတြက္ သယ္ပိုးထမ္းရြက္ တာ၀န္က်ီကတ္ရမည္။ တပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္မ်ားအမိန္႕ နာခံကတ္ရမည္။ ရဲစိတ္ရဲမာန္၊ ဇြဲသသတိၱ လံု႕လ၀ိရိယဟိကတ္ရမည္။ ဗူးကိုမြိရာ သစ္ငုတ္ကိုေဂါင္းအံုး - ဆိုစြာ ေတာ္လွန္ေရးသမားအတြက္ ျပႆနာမဟုတ္။ ကာယစြမ္းအား ဥာဏစြမ္းအားစြာ ငါရို႕၏ကယ္တင္သွ်င္။
ရန္သူကိုအထင္ေသးလို႕မျဖစ္။ စစ္ေၾကာင္းကို တပ္စုတပ္စိတ္ျဖန္႕၍ ခရီးႏွင္ကတ္ရမည္။ ဟုိပုန္းၿမိဳ႕နယ္ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္သို႕ ေရာက္ေသာခါ ရဲေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆံုးနီသည္။ ခိုင္ေက်ာ္ဇံဟိန္းႏွင့္ ခိုင္သံမဏိ ႏွစ္ေယာက္ သီသည္ရွင္သည္ မသိရ။ သူရို႕ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္မလာႏိုင္၍ စိတ္မေကာင္းဘဲ သွ်မ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းမွ အလယ္ပိုင္းသို႕ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကရသည္။
အထူးသျဖင့္ ေလးက်ား-မိုင္းကိုင္ ကားလမ္းကိုျဖတ္ၿပီးမွ သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသို႕ ေရာက္မည္ဟုသိရသည္။ ေဒသခံႏွင့္မဟာမိတ္မ်ားေျပာျပခ်က္အရ သီမင္းတမန္ကားလမ္းအျဖစ္ နာမည္ႀကီးသည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ဒုကၡအပီးဆံုးကားလမ္း။
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း၏ခံယူခ်က္က ေယွာင္လို႕ရေကေယွာင္မည္။ တြိေကတိုက္မည္။ ေနာက္ဆုတ္ရန္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ရန္ ၿမံဳမႈန္႕သဲမႈန္႕ေခ်မ်မဟိ။ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းျဖင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈမ်ားကို ေသခ်ာစြာထိန္းသိမ္းရန္မွာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ။ တပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္အားလံုး နားလည္ၿပီးေသာအလုပ္။
မိုးကသဲသဲမဲမဲရြာသည္။ လီႀကီးမိုးႀကီးတိုက္သည္။ နိႏွင့္ည ညႏွင့္နိ မိုးရြာလီထ ခ်မ္းေရမဟိ။ အခြင့္သာခိုက္ လံု႕လစိုက္သည့္ နည္းဗ်ဴဟာကို သံုးၾကရမည္။
ဂ်ိလာပုတ္မ်ား ၿခံဳႏြယ္မ်ား ဆူးပင္မ်ားကို ဂရုစိုက္ဖို႕ထက္ ျဖတ္ေက်ာ္လြန္ေျမာက္ဖို႕ အေရးႀကီးသည္။
ရန္သူလႈပ္လွ်ားမႈႏွင့္အေျခေနကို သံုးသပ္ရမည္။ ရန္သူ၏ငိုက္ကြက္ကို အေလးထားရမည္။ ရန္သူေပ်ာ့ကြက္ကို အႏိုင္စီးရမည္။ မိုးလည္းေကာင္း။ အခ်မ္းကပို။ ရန္သူမ်ား ကတုတ္ထဲကထြက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္နီပံုရသည္။ ဖင္ထဲႄကြက္၀င္ေကေတာင္ ႏိုးဖို႔မဟုတ္။ သီမင္းတမန္ကားလမ္း ျဖတ္ကူးရာတြင္ ေသနပ္တခ်ိန္းလည္း မေဖာက္ခရလို႕ စိတ္ထဲ အခဲမက်ီ။ သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္း မိုးဟိန္းစခန္းကို ခလုန္႕မတိုက္ က်ားမကိုက္ဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေရာက္သည္။
သွ်မ္းျပည္အလယ္ပိုင္းမွ ေျမာက္ပိုင္းသို႕ခ်ီတက္ရာတြင္ ျမန္မာစစ္တပ္ကို ေကြ႕ေယွာင္ရေရပိုင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုလည္း လမ္းလႊဲခရသည္။ ၿမြီပူရာကင္းေမွာင့္ - ဆိုေရအတိုင္း ကြန္ျမဴနစ္တိက ၀င္ေရာက္ၿခီယႈပ္သည္။ သွ်မ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္တပ္မဟာ (၄) ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဇာ္ဘန္စခန္းကိုအေရာက္ အခက္အခဲေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ ခ်ီတက္ခရသည္။
ကခ်င္တပ္မဟာ (၄) တြင္ ရက္ေပါင္း (၃၀) ခန္႕အနားယူၿပီးေနာက္ ရဲေဖာ္အားလံုး စိတ္ဓါတ္မက် တက္ႄကြတုန္းျဖစ္သည္။ မိုးရြာနီပူ နိညမဟူ ပူျခင္းငတ္ျခင္းအီးျခင္းကို အေရးမစိုက္။ ရခိုင္ျပည္ႏွင့္ရခိုင္လူမ်ိဳးအတြက္ ရခိုင္ျပည္သို႕ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းေရာက္ဟိႏိုင္ေရးသည္သာ ပဓာန။
ဆက္လက္ၿပီးထြက္လတ္ရာ သိႏီၵၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ရန္သူစစ္ေၾကာင္းေနာက္မွလိုက္သည္။ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းကို နားလွည့္ပါးလွည့္ ေယွာင္ကြင္းႏိုင္ခသည္။ ရန္သူ၏လႈပ္လွ်ားမႈ စစ္ဆင္မႈ ထိုးႏွက္မႈ အဆံုးသတ္ျပန္လည္ဆုတ္ခြာၿပီးမွသာလွ်င္ မိမိဦးတည္ရာ ကခ်င္ျပည္ဖက္သို႕ ခ်ီတက္ရသည္။
ေရႊလီျမစ္အနား ေရႊပေလာင္ရြာ၀န္းက်င္၌စခန္းခ်ၿပီး ေခတၱထမင္းစားၾကသည္။ ေဒသခံကခ်င္တပ္မွ ရန္သူမဆလစစ္တပ္အျဖစ္အမွတ္မွား၍ မဆင္မျခင္ပစ္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းမွ ဆီးဖက္တပ္ၾကပ္တဦး က်ဆံုးခရသည္။
စစ္ေၾကာင္းရဲေဖာ္အားလံုး စိတ္မေကာင္းကတ္။ ေဒါသလည္းထြက္ၾကသည္။ ၿခီမုန္းပစ္ရန္လည္း အဆင္သင့္ဟိသည္။
ပစ္ခတ္ထြက္ၿပီးလားေသာ ကခ်င္တပ္မွာလည္း ၿမီလ်ိဳးမိုးပ်ံ ထြက္ၿပီးလားခဗ်ာယ္ျဖစ္သည္။ က်ဆံုးလားေသာ ဆီးတပ္ၾကပ္ႀကီးအေလာင္းကိုၾကည့္၍ ႏွေျမာၾကသည္။ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ၾကရသည္။ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ သြီးေသာက္ရဲေဖာ္အား ေကာင္းမြန္စြာသင္းၿဂိဳဟ္ၿပီး ေရႊလီျမစ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္၍ ကခ်င္တပ္မဟာ (၃) ဌာနခ်ဳပ္သို႕ ခ်ီတက္သည္။
ကခ်င္တပ္မဟာ (၃) ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီတပ္ရင္း (၁၉၂) မွ တပ္ဖြဲ႕တဖြဲ႕သည္ ရခိုင္တပ္ႏွင့္ စိစပ္ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာသည္။ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းမွ တဦးတည္းမဆံုျဖတ္ဘဲ တပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္မႈး တာ၀န္ခံမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီး ခရီးလားနီတုန္း မေဆြးေႏြးသင့္ေၾကာင္းတင္ျပကတ္သျဖင့္ အစီအစဥ္ကိုပယ္ဖ်က္လိုက္သည္။ ကခ်င္တပ္မဟာ (၃) မွ ကခ်င္တပ္မဟာ (၂) သို႕ခရီး ထြက္သည္။
ကခ်င္တပ္မဟာ (၂) ႏွင့္ ရခိုင္ရဲေဖာ္မ်ား
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း နိမအားညမအား ကရင္ျပည္မွ သွ်မ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္းေျမာက္ပိုင္း၊ အလယ္ပိုင္းကို ေတာလမ္းခရီးသတ္သတ္ နိရက္လအလီလီေက်ာ္ျဖတ္၍ ကခ်င္ျပည္နယ္ တပ္မဟာ (၄) (၃) (၂) အထိ ဆက္တိုက္ေက်ာ္နင္းျဖတ္သန္းခသည္။ ရခိုင္ရဲေဖာ္မ်ားမွာလည္း ခရီးပမ္းၾကသည္။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာအားျဖင့္ ခိုင္ၿမဲတုန္းဟိေသာ္လည္း ကာလေဒသပေယာဂတည္းဟူေသာ ၀ိေရာဓိကိုမွီ၍ ကခ်င္တပ္မဟာ (၂) တြင္ အနားယူရန္ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းစီစဥ္သည္။
အိမ္သွ်င္ ကခ်င္တပ္မဟာ (၂) မွလည္း ရခိုင္တပ္အား လိုလီသီးမဟိျပဳစုသည္၊ တာ၀န္ယူေကၽြးမြီးသည္။ ရခိုင္တပ္မေတာ္ကို ေပ်ာ္သေလာက္နီဖို႕ စီစဥ္ပီးၾကသည္။
အစားအေသာက္ အနီအထိုင္ အ၀တ္အစား ဆီး၀ါးမက်န္ကူညီၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ရဲေမမ်ားက အနီးကပ္ျပဳစုသည္။ လိုသည္ထက္ပို၍ အခြင့္အလမ္းပီးသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ရခိုင္ရဲေဖာ္မ်ား ပင္ပမ္းသမွ် အေညာင္းေျပရသည္။
ကခ်င္တပ္မဟာ (၂) က ဧည့္၀တ္က်ီပြန္ပါသည္။ တိုင္းျပည္နန္႕လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုေရ အသိစိတ္က ႏွလံုးသားလႈံ႕ေဆာ္မႈကို အရည္ေပ်ာ္စီပါသည္။
နီျမင့္လီလီ၊ အရူးရင့္လီလီ - ဆိုသည့္ ရခိုင္စကားပံုအတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးခရီးစတင္ရန္ ပ်င္ဆင္ရသည္။ ကခ်င္တပ္မဟာတြင္ (၃) လခန္႕အနားယူၿပီး မိုးလင္းရာဇာစစ္ၾကာင္း ခရီးဆက္သည္။
တေတာ၀င္ တျပန္သန္း ရက္ခ်င္းနိခ်င္း ခ်င္းတြင္းျမစ္နဖူးသို႕ေရာက္သည္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္၀န္းက်င္တေလွ်ာက္သည္ ေတာရိုင္းသတၱ၀ါ၊ က်ားဆင္ေတာင္ႏြား၊ ႀကံ့ရိုင္းအစဟိသည္မ်ား က်က္စားရာျဖစ္သည္။ တဖက္ကရန္သူကို သတိထားရေရပိုင္ ေတာေကာင္မ်ား၏အႏၱရာယ္ကိုလည္း ထည့္ထြက္ရသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မ၍လားမသိ လီသ်ဴးလူမ်ား ေတာဆင္လိုက္၍ ထြက္ၿပီးလာၾကသည္။ သူရို႕မွာ ေလာင္းပါသျဖင့္ သူရို႕ႏွင့္အတူ တနီကုန္ကူးခတ္ရသည္။ ျမစ္ဆိပ္တြင္ စခန္းခ်အိပ္ရန္စီစဥ္နီဆိုက္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္မွေတာရိုင္းဆင္မ်ား အုပ္စုလိုက္ဆင္းလာၾကသျဖင့္ ေတာဆင္ရိုင္းမ်ားႏွင့္ လက္ပန္းလံုးတိုက္ပြဲျဖစ္ရသည္။ အာရုဏ္က်င္း အလင္းေရာက္သည့္တိုင္ ဇာသူကလည္း မအိပ္၀ံ့။
အလင္းေရာင္ေရာက္လာေသာအခါ ခရီးျပန္ဆက္ရသည္။ ပထမတြင္ ၿခံဳေျမာင္းေခ်ာင္းမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္သည္။ ထိုေနာက္ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ထိပ္မ်ားကိုတက္ရသည္။ ေတာင္ကမ္းပါးယံမ်ားကို ပတ္ရသည္။ အထက္မွေအာက္သို႕ ငံု႕ၾကည့္လိုက္လွ်င္ အသဲယားသည္။ ဤေတာင္တန္းတေလွ်ာက္ အတက္သတ္သတ္ ရာသီဥတုကလည္းျပင္း။ လီကလည္းတိုက္။ မိုးကလည္းရြာ။ အအီးဒါဏ္က ၿခီဖ်ားအစေဂါင္းအဆံုး သြီးမဟိဗ်ာယ္လားထင္ရသည္။ ေတာင္ထိပ္ေရာက္မွ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္း စာရမတီေတာင္တန္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
စာရာမတီေတာင္တန္းမွအႏၱာရာယ္
စာရာမတီေတာင္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ နာဂေတာင္တန္းရို႕ကို အေခ်ခါ ေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ သင္ဖူးသည္။ ဤေတာင္တန္းႀကီးမ်ားသို႕ တႀကိမ္တေခါက္ ေရာက္ဖူးလိမၼည္ဟုမထင္ခ။ အိမ္မက္ေတာင္မမက္ဖူး။
လူ႕ဘ၀ကားဆန္းၾကယ္၏။ ကမၻာႀကီးက်ဥ္က်ဥ္းေခ်ဟု စကားအျဖစ္ေျပာဖူးသည္။ ေျပာမယံု ႀကံဳမွသိ - ဆိုေရအတိုင္း စာရာမတီေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္နီပါဗ်ာယ္ကား။ လႈိင္းႀကီးလွီေအာက္ ေတာင္ႀကီးဖ၀ါးေအာက္။ ကုိယ္တြိ လက္တြိ။
စာရာမတီေတာင္ထိပ္မွေအာက္တို႕ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေတာင္ေၾကာေတာင္စြယ္ ဂ်ိဳင့္၀ွမ္းအသြယ္သြယ္ရို႕၌ ျဖဴေဖြးေသာျမံဳဆိုင္းမ်ား ၿပီးလႊားကဇတ္နီၾကသည္။ ႏွင္းခဲမ်ားက မိုးရြာေရေယွာင္ တေျဖာက္ေျဖာက္က်သည္။ ပင္ယံေဗာင္းဖ်ားမွ ငွက္ျမည္သံ၊ ေဒါင္းတြန္သံ၊ ေတာနက္ထဲက ဂ်ီေဟာက္သံ၊ က်ားဟိန္းသံ၊ ဆင္ရိုင္းအူသံမ်ားက စိတ္ကို ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္စီသည္။
အထူးသျဖင့္ မသထီအသဲယားမိသည္မွာ ႄကြတ္ႀကီး၊ ႄကြတ္လတ္၊ ႄကြတ္ေခ်၊ ႄကြတ္က်ား၊ အမႊီးစုတ္ဖြားခူေကာင္၊ ပိုးတံုးေကာင္၊ ေဘာက္ဖတ္၊ ပိုးေကာင္းမ်ိဳးစံု၊ တရိစၦာန္မ်ိဳးစံု၊ ေျပာမကုန္ လားလာနီကတ္ပံုမွာ ေယွာင္မရ။ ဇာအခ်ိန္၊ ဇာကာလ၊ ဇာနီရာကလာ ေရာက္လာမွန္းမသိ။ သြီးစုပ္ၿပီးဖူးဖူးေရာင္မွ သတိျပဳမိသည္။ ၿခီေထာက္မွာလည္းဟိ။ အတြင္းေပါင္မွာလည္းကပ္။ ေနာက္ကုန္း၊ လက္၊ ဂုတ္ဆစ္၊ လိုင္ဖင္း၊ မ်က္ႏွာတကိုယ္လံုး တြယ္ၾကသည္။ ယားလာ၍ လက္နန္႕ပြတ္လိုက္မွ အတံုးလိုက္အေကာင္လိုက္ သြီးစုပ္ေကာင္မွန္းသိသည္။ ႄကြတ္သို႕မဟုတ္ ျခင္ယင္မွက္တခုခုျဖစ္နီသည္။
စာရာမတီေတာင္၌ လားယင္းလာယင္း၊ အတက္အဆင္းအအနိမ့္အျမင့္ အေကြ႕အေကာက္မ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ယင္း၊ ေတာရိုင္းတိရိစၦာန္မ်ားကိုေယွာင္ကြင္းယင္း၊ သြီးစုပ္ေကာင္မ်ားကိုဖယ္ယွားယင္း ရက္သတၱတပါတ္ၾကာသည္။
ညည့္အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း မအိပ္၀ံ့ၾက။ ေတာေကာင္မ်ားကလည္းေပါ။ ခုခံသင့္သည္ကိုခုခံ။ တိုက္ခိုက္သင့္သည္ကိုတိုက္ခိုက္။ ေမာင္းထုတ္သင့္သည္ကို ေမာင္းထုတ္ၾကရသည္။
စာရာမတီေတာင္ထိပ္မွ ပတ္ကြိဳင္ေတာင္တန္းသို႕ ၿမီပံုကြန္ပက္ကိုေထာက္လွ်က္ စစ္ေၾကာင္းဦးတည္၍ ေမာင္းရသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ မွတ္မိသရိကိုေတြးမိသည္။ တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံေဂါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းႀကီးသည္ လီသွ်စ္ေတာင္ကို ရိကၡာအျပည့္အစံုျဖင့္ေက်ာ္ျဖတ္၍ သမိုင္းတြင္အထင္ကရျပဳခသည္။ ကမၻာတြင္လည္း အေက်ာ္အေမာ္ျဖစ္ခသည္။ အခု မိမိရို႕လားနီၾကေသာခရီးသည္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာဟိနီဗ်ာယ္။ ေျဖာင့္ျဖဴးေသာလမ္းမဟုတ္။ အေကြ႕အပတ္လည္းမ်ား၊ အနိမ့္မွအျမင့္၊ အျမင့္မွအနိမ့္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းအလီလီေက်ာ္ျဖတ္လို႕ ရက္မွလ၊ လမွႏွစ္က်ဴးဖို႕ဗ်ာယ္။ လီသွ်စ္ေတာင္ခရီးထက္ပင္ ပိုဖို႕ထင္သည္။
စာရာမတီေတာင္ထိပ္မွ ပတ္ကြိဳင္ေတာင္တန္းသို႕ စစ္ေၾကာင္းတခုလံုးခ်ီတက္လတ္ရာ (၇) ရက္ခန္႕ၾကာသည္။ လူရွည္ေတာင္၊ ပတ္ကြိဳင္ေတာင္မ်ားျဖစ္သည္။ ၿမီပံုကိုေထာက္ၾကည့္လွ်င္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ခႏၱီးၿမိဳ႕အထက္ပိုင္းဟု မွန္းဆတြက္ႏိုင္သည္။
ယင္းပတ္၀န္းက်င္အနားတ၀ိုက္တေလွ်ာက္ ကၽြန္းရြာလူနီတဲမ်ားကို တြိရသည္။ လူနီသည့္ေဒသျဖစ္ေၾကာင္းသိ၍ ရဲေဖာ္မ်ားအားလံုး သတိ၀ိရိယ မလြတ္ၾကစီရန္ တပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္မ်ားက အသိပီးသည္။ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အ၀တ္မ၀တ္ေသာ နာဂရြာမ်ားျဖစ္သည္ကို ရြာေရာက္မွသိရသည္။
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းႏွင့္နာဂေတာင္မင္း
နာဂမ်ားကိုင္ေဆာင္ေသာ လက္နက္မ်ားမွာ လွံခၽြန္စူးခၽြန္ ဓားခၽြန္ဒုတ္ခၽြန္မ်ားျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အ၀တ္၀တ္ေလ့မဟိ။ ရြာ၏အႀကီးအကဲကို ေတာင္မင္းဟုေခၚသည္။ ၄င္းေတာင္မင္းမွာ တိရိစၦာန္မ်ား၏မဒုန္းကဲ့သို႕ ရွည္လ်ားေသာ အ၀တ္ပံုစံ၀တ္သည္။ ေတာေကာင္မ်ား၏အမႊီးအမွ်င္ သားရီမ်ားျဖင့္လုပ္ထားဟန္တူသည္။ လမ္းလားေသာအခါ တပည့္တေယာက္ႏွစ္ေယာက္က ထမ္းရသည္။ ထိုင္ေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို ပတ္ထားသည္။
စစ္ေၾကာင္းအစာရီစာျပတ္လပ္မႈေၾကာင့္ ေတာင္မင္းအား ကခ်င္မွပါလာေသာ နာဂႀကိဳက္သည့္ဘိန္းကိုေကၽြး၍ ရိကၡာေတာင္းစားရသည္။ ၄င္းရို႕မွာ ဟိသည့္ရိကၡာကို ထုတ္ပီးၾကသည္။
တဖက္ႏွင့္တဖက္ ၿခီဟန္လက္ဟန္ျပ၍ ေျပာဆိုရသည္မွာ ရယ္စရာျဖစ္သည္။ ၿပိန္းဥေျမာက္ဥ၊ ေျပာင္း ဖူး - သူရို႕စားေသာ အစားအစာဟူသမ်ကို ေကၽြးၾကသည္။
လူသားစားၾကသည္။ မိမိႏွင့္တရြာတည္းနီထိုင္သူမ်ားကို မစားၾက။ တျခားရြာမွလူမ်ားကို စားၾကသည္။ စာရီြးသူႏွင့္စစ္ေၾကာင္းကို အမဲလွ်ာေကာင္သဖြယ္ ထင္မွတ္ဟန္တူသည္။ သတ္စားရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ၄င္းရို႕၏လက္နက္ျဖင့္ မယွဥ္သာေၾကာင္းကို ေတာေကာင္မ်ားကိုပစ္ျပမွယံုသည္။
တကိုယ္လံုးမွာ အ၀တ္အစားမဟိၾကေသာ္လည္း တဦးႏွင့္တဦး ေဟာေဟာယမ္းယမ္း၊ ေစာ္ကားေမာ္ကားမဟိ။ အိမ္ၿခံမ်ားဟိသည္။ အိပ္လွ်င္ မီးဖိုမ်ားေဘးတြင္အိပ္ၾကသည္။ ပုဆိုးဟူ၍မည္မည္ရရမဟိ၊။ ေတာင္ႏြားသာရီမ်ားကို ခ်မ္းလွ်င္ခ်ံဳၾကသည္။
ထူးဆန္းသည္မွာ ဆြီမ်ိဳးသားခ်င္း တဦးဦးသီလွ်င္ၿမီမၿမွဳပ္။ မိမိ၏အိမ္ၿခံထဲတြင္စင္ျပဳလုပ္၍ ၄င္းစင္ထက္တြင္ တင္ထားၾကသည္။ ညည့္အခါတြင္ ေတာင္ႏြားက်ားသတၱ၀ါမ်ား မၾကာမၾကာ လာေရာက္ေၾကာင္းသိရသည္။ စာရြီးသူကိုယ္တိုင္နားခ်ိန္တြင္ပင္ က်ားႀကီးသတၱ၀ါမ်ား လာေရာက္ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကသည္။
အ၀တ္အစားမဲ့ေလးရြာေျမာက္ ထြိရြာမည္ေသာ နာဂရြာတြင္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း (၂) ရက္အနားယူစဥ္ ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ျဖစ္ရပ္တခု ႀကံဳခရသည္။ ေျပာမယံု။ ၾကံဳမွယံုမည္။ ပံုျပင္လည္းမဟုတ္ပါ၊ လက္တြိျဖစ္ပါသည္။
ရြာသားမ်ားႏွင့္နတ္ဆရာဟုထင္မွတ္ရေသာလူတဦးက နာဂပ်ိဳအမ်ိဳးသမီးတဦး၊ နာဂေယာက်္ားတဦးကို ၀ိုင္း၀န္းေခၚေဆာင္လာၾကသည္။ နတ္ဆရာမွာ ဓါးတလက္ကိုင္ထားသည္။ နတ္ဆရာက လူပ်ိဳႏွင့္အပ်ိဳႏွစ္ဦးအား (၇) ေခါက္တိတိလွည့္ပတ္လွ်က္ ပါးစပ္မွရြီရြတ္သည္မွာ ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ ပထမဆံုး လူပ်ိဳ၏လိုင္ဖင္းကို ဓားႏွင့္လွီးသည္။ သြီးစက္မ်ားပန္းထြက္သည္။ ေဟာသံညီးညဴသံမ်ားလည္းမဟိ။ ရြာသူရြာသားလူအုပ္မ်ားက လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ လိုင္ဖင္းလွီးထားေသာ သီဆံုးၿပီးလူငယ္အေလာင္းကို ေတာင္ယာအႏွံ႕ ခြန္အားဟိသူႏွစ္ဦးယူ၍ သြီးစက္ခ်သည္။ သြီးစက္တစက္မက်န္ေသာအခါ လူငယ္၏ေဂါင္းကိုျဖတ္လွ်က္ ႏွီးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ခရင္းေတာင္း၌ထည့္၍ ရြာအ၀င္သစ္ပင္ႀကီးထက္တက္ၿပီး သစ္ကိုင္းမွာခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္သည္။ ေဂါင္းမပါေသာ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ကို လက္၀ါးကပ္တိုင္၌ ခ်ိဳင္ေႏွာင္ထားသည္။ ထို႕အတူ နာဂအမ်ိဳးသမီးကိုလည္း သြီးပယ္က်ံနီေသာဓားျဖင့္ (၇) ႏွစ္ေခါက္တိတိ ပါးစမွျပစ္ေတာက္ျပစ္ေတာက္ရြီရြတ္ယင္း ေနာက္ဆန္စုကိုကိုင္၍ လိုင္ဖင္းကိုဓားျဖင့္ျဖတ္လိုက္သည္။ ျမင္ရသည္ကို အသဲယားမိသည္။ သီဆံုးလားေသာနာဂမိမၼပ်ိဳအား နာဂလူငယ္ကဲ့သို႕ ေတာင္ယာထဲ၌ သြီးစက္ခ်သည္။ သြီးစဲသည္ႏွင့္ လိုင္ဖင္းကိုျဖတ္ခ်၍ နာဂလူငယ္ကဲ့သို႕ ေဂါင္းကိုသစ္ပင္ႀကီးထက္တြင္၄င္း၊ ကိုယ္ခႏၶ ာကို လက္၀ါးကပ္တိုင္တြင္၄င္း ခ်ိဳင္ေႏွာင္ထားလိုက္ၾကသည္။
ယင္းကဲ့သို႕ျပဳလုပ္သည္မွာ ေတာင္ယာနတ္ကို ပူေဇာ္ပသျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတာင္ယာနတ္ကို ပူေဇာ္ပသမွ အသီးအႏွံပြားမ်ားေၾကာင္းသိရသည္။ အ၀တ္မဲ့နာဂရြာ (၁၀) ရြာ၊ သစ္ခက္စည္းရြာ (၁၀) ရြာ၊ ပ်ိဳင္ခ်ပ္၀တ္ (၉) ရြာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားကမူ အ၀တ္စည္းထားၾကသည္။ တခ်ိဳ႕နာဂမ်ားမွာ ျမန္မာစကားေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီး ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္သည္။ ေဖာ္ရြယ္ရိုင္းပင္းကူညီသည္။
ရက္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္မွ် နာဂရြာမ်ားကိုျဖတ္၍ ခရီးႏွင္လတ္ၿပီးေနာက္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မီဇူလူမ်ိဳးသမၼတတဦးကိုလည္း အထူးအဆန္းတြိရသည္။ မီဇူသမၼတႀကီးေနာက္တြင္ မီဇူလူပ်ိဳ (၃၀၀) ခန္႕ဟိ၍ ၄င္းရို႕ႏွင့္ မိတ္ဆြီဖဲြ႕ၾကရသည္။ မီဇူလူမ်ိဳးမ်ား၏အာဂႏၶဳအျဖစ္ (၇) ရက္ခန္႕နားၿပီးေနာက္ ေမလ (၂၄) ရက္နိ ခ်င္းျပည္နယ္ဖက္သို႕ ခရီးထြက္လတ္ၾကသည္။
ျပည္ခ်စ္ပါတီဦးႏုတပ္မွ ခြဲထြက္လာေသာ ၀ီလွ်ံေဂါင္းေဆာင္သည့္ ခ်င္းအမ်ိဳးသားအင္အား (၁၃) ဦးပါ၀င္သည္။ ၄င္းရို႕မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ လိုက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ခ်င္းအမ်ိဳးသားအဖြဲ႕ႏွင့္ ရခိုင္တပ္မေတာ္
ျပည္ခ်စ္ပါတီ (၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုအဖြဲ႕) မွ ခြဲထြက္လာေသာ ခ်င္းအမ်ိဳးသားကို ၀ီလွ်ံဆိုသူက ဦးေဆာင္သည္။ ၀ီလွ်ံခ်င္းတပ္ဖြဲ႕မွာမူ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ဟိသူမ်ား၍ ထမင္းခ်က္ရဲေဖာ္အဆင့္မဟိ။ တဦးႏွင့္တဦးလည္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈမဟိ။ မၾကာမၾကာ ရန္သူ႕ထံထြက္ၿပီး သစၥာေဖာက္လားသျဖင့္ (၆) ဦးေလာက္ရာ က်န္ေတာ့သည္။
ခ်င္းအမ်ိဳးသား၀ီလွ်ံအဖြဲ႕ သစၥာေဖာက္ထြက္ၿပီးလားျခင္းသည္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းအတြက္ေသာ္၄င္း၊ ၀ီလွ်ံအတြက္ေသာ္၄င္း စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ရသည္။ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းကို သတင္းပီးပို႕ျခင္းႏွင့္တူသည္။ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းလမ္းခရီးအတြက္ မဟာျပႆနာႀကီးျဖစ္သည္။ ထိပ္တိုက္တိုး ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲႀကီးကိုျဖစ္စီမည့္ သီမင္း၏အႏၱရာယ္ျဖစ္သည္။ ၾကံဳလည္းၾကံဳခရသည္။
ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္၀ီလွ်ံက ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းကို အားမငယ္ရန္ အေကြ႕အေကာက္ ေယွာင္ပံုေယွာင္နည္း၊ လမ္းခရီးကိုသူသိေၾကာင္း။ ဥကၠဌႀကီးႏွင့္တကြ ရဲေဖာ္အားလံုး ေဘးမသီရန္မခရန္ တာ၀န္ခံခ်က္ပီးသည္။ ခ်င္းအမ်ိဳးသားပင္ျဖစ္ေကလဲ့ စကားေျပာကၽြမ္းသည္။ နား၀င္ခ်ိဳေအာင္ေျပာတတ္သည္။ ခ်င္းအမ်ိဳးသား၀ီလ်ံ၏တင္ျပခ်က္ကို ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းယံုၾကည္အားကိုးသည္။ ခ်င္းျပည္မွျဖတ္သန္းၿပီး ရခိုင္ျပည္သို႕ခ်ီတက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားပံုရသည္။ စစ္ေၾကာင္းကို ခ်င္းျပည္သို႕ခ်ီတက္စီသည္။
ခ်င္းရြာခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားထံမွ ရန္သူ႕အေျခအေနကို စံုစမ္းသည္။ တရြာ၀င္တရြာထြက္ခရီးဆက္သည္။ အမည္မသိရြာတရြာသို႕၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ ရြာသားမ်ား အၿခီပ်က္အနီပ်က္ ေၾကာက္ရြံ႕နီသည္ကို အကဲခတ္မိသည္။ ေၾကာက္စိတ္မြန္နီေသာ ရြာသားမ်ားကို တခုလည္း မိန္းမရ။ ခ်င္းဘာသာျဖင့္ ၀ီလွ်ံအဖြဲ႕ကမိန္းသည္။ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ သြီးဆုတ္သည္ကလြဲ အေျဖမရ။ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းသည္ ရြာသားမ်ား၏အေျခအေနကို အကဲခတ္မိပံုရသည္။ ရခိုင္ကြန္မန္ဒိုတပ္ဖြဲ႕အား သတိ၀ိရိယျဖင့္လားရန္မွာသည္။ အားလံုးကိုသတိထားရန္ေျပာသည္။
ယင္းရြာအနား နန္းတေလးေခ်ာင္းကိုမေရာက္ခင္ ရွိၿပီးပြိဳင့္အား စတင္ထြက္ခြာစီသည္။ မိနစ္ (၂၀) ခန္႕အၾကာတြင္ ေတာငွက္မ်ားလန္႕ျဖတ္ပ်ံသံ၊ ခ်ဥ့္ေအာ္သံမ်ားၾကားရသည္။
ရွိတြင္လားနီေသာ ရဲေဖာ္မ်ားကိုရပ္ဆိုင္းထားရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည္။ စာရြီးသူက စစ္ေၾကာင္းတခုလံုးကိုလက္ကာျပသည္။ လမ္း၏၀ဲယာတဖက္တခ်က္တြင္ ကတုတ္က်င္းမ်ား၌ ရန္သူတခ်ိဳ႕အိပ္ငိုက္နီသည္။ အရက္ယစ္နီလားမေျပာတတ္။ (၅) ကိုက္ေလာက္ရာ၀ီးသည္။
တပ္စိတ္မွဴးထြန္းခိုင္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပယင္း လက္ဦးမႈယူလိုက္သည္။ (ေ၀ါ-ေဒါင္း-ဘုန္း-ဂ်ိန္း) ဟူေသာေပါက္ကြဲသံမ်ားႏွင့္အတူ ၿမီျပင္သို႕လွဲခ်လိုက္သည္။ သူ႕ဖက္ကိုယ့္ဖက္ပစ္ခတ္သံမ်ား လက္နက္ႀကီးလက္နက္ငယ္အသံမ်ားဆူညံၿပီး ေတာတန္းတေလွ်ာက္ ေၾကာက္မခန္းလိလိ ျမည္ဟိန္းလားသည္။
အိႏၵိယနယ္စပ္ဖက္သို႕ အတင္းတိုက္ေဖာက္ထြက္ခရသည္။ အိႏၵိယနယ္စပ္၌ တပ္မ်ားကိုျပန္လည္စုစည္းစစ္ဆီးေသာအခါ တပ္ခြဲမွဴးဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ဟန္တေယာက္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္နီသည္။ သီသည္ရွင္သည္ ရန္သူဖမ္းမိသည္လားမသိခရ။ တပ္ခြဲမွဴးဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ဟန္တဦးရာက်န္သျဖင့္ စိတ္မေကာင္းေကလဲ့ ခရီးဆက္လက္ထြက္ခြာလာခရသည္။
အိႏၵိယနယ္စပ္ ကသည္း မဏိပူရျပည္နယ္သို႕ ခ်ီတက္သည္။ အိႏၵိယနယ္ထဲသို႕ေရာက္လားသျဖင့္ အိႏၵိယနယ္ေစာင့္စစ္သားမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ခြင့္ေတာင္းသည္။ အိႏၵိယစစ္တပ္ေဂါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီးအျပန္တြင္ ၀င္တိုက္သျဖင့္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းမွ အႏၵိယတပ္ဖြဲ႕ကို ခုခံစစ္ဆင္ခရသည္။
ရခိုင္တပ္ဖြဲ႕အနီျဖင့္ အိႏၵိယစစ္တပ္ကိုလံုး၀မတိုက္လို။ အိႏိၵယစစ္တပ္မွ ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။ ခုခံယင္းတိုက္ခိုက္ယင္း ခ်င္းေတာင္တန္းကို ျပန္လည္ဆုတ္ခြာခရသည္။
ခ်င္းေတာင္တန္းမွ ရခိုင္ျပည္သို႕ဒုတိယအႀကိမ္ခ်ီတက္
ရခိုင္ကြန္မန္ဒိုတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ စစ္ေၾကာင္းတပ္မွဴးတပ္ဗိုလ္ရို႕သည္ ခ်င္း၀ီလွ်ံ၏ခ်င္းျပည္မွ ျဖတ္သန္းလားေရးအဆိုကို အထူးေ၀ဖန္စဥ္းစားၾကသည္။ ဥကၠဌခိုင္မိုးလင္းထံ မီဇူအမ်ိဳးသမီး၏သတင္းပီးပို႕ခ်က္ကို တင္ျပရန္စီစဥ္ၾကသည္။ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းက ခ်င္း၀ီလွ်ံကို အလြန္အကၽြံယံုၾကည္ကိုးစားသည္။ ၀ီလွ်ံေျပာသမွ်ေဆာင္ရြက္သမွ် အေလးထားသည္ကိုတြိရသည္။
ျမန္မာစကားကိုေျပာတတ္ေသာ မီဇူအမ်ိဳးသမီး၏သတင္းပီးခ်က္မွာ အစ္ကိုရို႕ အရွိမွာ ရြာတရြာဟိေရ။ ယင္းရြာထဲမွာ ျမန္မာစစ္သားအမ်ားႀကီး၊ စစ္ကားအစီး (၄၀) တြိခရေရ။ မီဇူျပည္ နယ္စပ္အတိုင္း ေရာက္ေအာင္လားပါ။ မီဇူျပည္ဆံုးေက ရခိုင္လူမ်ိဳးတိဟိေရ ထရိပူရျပည္ကိုေရာက္လိမ့္မည္။
ဥကၠဌႀကီး ကၽြန္ေတာ္ခ်င္းလူမ်ိဳးပါ။ ခ်င္းျပည္မွာဆိုေက က်ေနာ္မသိေရေဒသမဟိ။ ရန္သူေဒဖက္ကလာေက ထုိဖက္ကိုေယွာင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္ထား။ တခုလ့ဲ မပူပါကဲ့။ က်ေနာ္အသက္နန္႕ရင္းလို႕ ကာကြယ္ပီးပါမည္ - ဟု ခ်င္း၀ီလ်ံကေျပာသည္။
စာရြီးသူကိုယ္တိုင္ ခ်င္း၀ီလွ်ံသည္ မိမိ၏အိမ္သို႕ျပန္ရန္ အကၽြန္ရို႕ရခိုင္တပ္မေတာ္ကို အသံုးခ်နီသည္ဟု သံသယျဖစ္မိသည္။ ရန္သူသည္ ရွိရြာကျဖတ္ေစာင့္နီမည္ကို ေသခ်ာေပါက္သိသည္ဟု ယူဆရသည္။
ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းက ခ်င္း၀ီလွ်ံတပ္ကို ရွိမွတက္ရန္အမိန္႕ပီးသည္။ ဟုတ္ပါယင့္ဟု တခြန္းေျပာၿပီး ခ်င္းလူမ်ိဳးေျခာက္ဦး ရွိကဦးေဆာင္လားသည္။ စာရြီးသူႏွင့္ မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္းက ဥကၠဌႀကီးထံ အက်ိဳးအေၾကာင္းယွင္းျပလို၍ ခ်င္း၀ီလွ်ံေနာက္လိုက္၍ မတက္သိမ့္။
ကြန္မန္ဒိုတပ္ဖြဲ႕ အယင္လာ။
ေဒေကာင္တိ ဇာလုပ္နီကတ္လဲ။
ေဒါသသံက ဥကၠဌႀကီးအမိန္႕တြင္ပါနီသည္။ ဥကၠဌႀကီးကိုအေလးျပဳၿပီး မီဇူအမ်ိဳးသမီးထံမွသတင္းပို႕ခ်က္ကို တင္ျပလိုက္သည္။
ေၾကာက္၍ေျပာသည္အထင္ျဖင့္ ဆံုးမမည္ပ်င္ေသာအခါ ေနာက္သို႕ (၄-၅) လွမ္း ဆုတ္လိုက္ရသည္။ တဖန္ထပ္မန္၍ ဒုဗိုလ္ခိုင္မာယုတင္ျပေသာအခါ လက္၀ါးေစာင္း (၅) ခ်က္ အပီးခံရသည္။ ဥကၠဌႀကီးက ရွိၿပီးကြန္မန္ဒိုခ်ီတက္ဟု အမိန္႕ပီးသည္။ အမိန္႕ကိုဖီဆန္၍မရ။ နာခံၾကရမည္။
အမိန္႕ကိုနာခံတတ္ေသာ ရွိၿပီးကြန္မန္ဒိုမ်ား ခ်ီတက္ၾကသည္။ ရွိမွပါေသာ ခ်င္း၀ီလွ်ံတပ္ကိုပင္ ေက်ာ္တက္ၾကသည္။ နာရီ၀က္ပင္မၾကာလိုက္ အသင့္ေစာင့္နီေသာရန္သူမ်ား ဖန္တီးထားေသာ သတ္ကြင္းကို ဆင္းမိသည္။
တၿပိဳင္နက္ -
(ဘံုး-ဘံုး-ေဘာင္း-ေဘာင္း ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း ဘုန္း-ဂ်ိန္း-ေဘာင္း) ဟူေသာအသံမ်ား ဆူသံညံသံ၊ အမိန္႕ပီးသ၊ံ ဟိန္းသံေဟာက္သံမ်ားက ငရဲပြက္ပမာ။
ရန္သူက်ည္ဆန္ ကိုယ့္က်ည္ဆန္မ်ားက သစ္ပင္မ်ား ၿမီႀကီးမ်ား၌ ေပါက္ကြဲလွ်က္ဟိသည္။ ရန္သူသတ္ကြင္း (၁၀) ကိုက္ေလာက္ ၀င္မိသည္ျဖစ္၍ တိုက္ယင္းခိုက္ယင္း လြတ္ေအာင္ရုန္းရသည္။ မိမိရို႕မွာလည္း ေပါက္သည့္ႏွဖူးမထူးဗ်ာယ္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ပစ္ဆုတ္ပစ္တက္လုပ္ရသည္။ ေယွာင္ေကြ႕ဆုတ္လုပ္ရသည္။
ခ်င္း၀ီလွ်ံႏွင့္အဖြဲ႕ ခ်င္းျပည္သို႕ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လားၾကသည္။ သီသည္ရွင္သည္ကိုမသိရ။ ရန္သူတပ္ဖြဲ႕မ်ားမွာ ခ်င္းေတာင္တန္းတေလွ်ာက္ အခ်ိပ္အဆက္မိမိျဖင့္ အျပည့္ေစာင့္နီၾကသည္။ ခ်င္း၀ီလွ်ံ၏စကားကိုယံုၾကည္မိေသာေၾကာင့္ တိုက္ပြဲမွာ ဆင္ကန္းေတာတိုးျဖစ္ရသည္။ စစ္ေရးတကြက္မွားဗ်ာယ္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။
အေၾကာင္းကမထူးေတာ့ပါ။ နိတိုက္ပြဲ၊ ညည့္တိုက္ပြဲ၊ ေသနပ္သံမစဲ။
အအိပ္ပ်က္၊ အစားပ်က္၊ ရိကၡာျပတ္၊ ဆီး၀ါးျပတ္ခရသည္။
ကံၾကမၼာက မိမိ၏လက္ထဲမွာျဖစ္သည္။ ခ်င္းရြာအနားသို႕ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္သည္။ လံုး၀၀င္၍မရ။ တိုက္ပြဲျဖင့္ဆုတ္ခြာရသည္။ ေတာင္ေၾကာေတာင္တန္းတေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ တြန္းဇံၿမိဳ႕နယ္၊ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ ကေလးၿမိဳ႕နယ္မ်ားဟုထင္မွတ္ရေသာ မီးေရာင္မ်ားကို ညည့္အခါျမင္ရသည္။ ခ်ီ၍ကားမရ။ ရန္သူကျဖတ္ေလးျဖတ္ ထိုးစစ္ဆင္လတ္္ၿပီ။ စားနပ္ရိကၡာျပတ္သျဖင့္ ထမင္းမစားရသည့္ရက္က မ်ားလာၿပီ။ ခ်င္းေတာင္တန္းတေလွ်ာက္ သစ္ဥသစ္ဖုမ်ားရွာေဖြ၍ အဟာရျဖစ္စားရသည္။ သစ္ဥသစ္ဖုမတြိလွ်င္ ပင္ႏုရြက္ႏု၊ အင္ပင္ဖူး၊ နပ်ိဳးပင္၊ နပ်ိဳးဖူး၊ ေျပာင္းစိအေျခာက္မ်ားကို ေတာင္ယာေဟာင္းမွ ေကာက္စားရသည္။ တခါတရီ ေတာင္ယာေဟာင္းမ်ားတြင္ အသင့္ေစာင့္နီေသာ ရန္သူမ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ရသည္၊။ ၿပီးရသည္က အေညာင္း။
မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း ထိုတဖြဲ႕ေဒတဖြဲ႕ ဖရိုဖရဲျဖစ္သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ခ်င္းျပည္နယ္ ဖလမ္း တီးတိန္အေရာက္တြင္ စာရြီးသူမွတ္တမ္းအရ အပါးကပ္လွံစြပ္ထိုးတိုက္ပြဲ (၉) ပြဲ၊ အနီးကပ္ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ အပြဲ (၃၀)၊ ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္ပြဲေျမာက္ လႈိင္ပံုရြာ၌ ရန္သူစစ္တပ္ အဆမတန္မ်ားသျဖင့္ အေရးနိမ့္ခရသည္။
ခ်င္းျပည္ကေနဒီေတာင္တန္းတြင္ မ်ိဳးခ်စ္ရခိုင္ဗိုလ္ အၾကပ္တပ္သားအမ်ားအျပား အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္က်ဆံုးခရသည္။ ရန္သူဖက္မွလည္း ရာႏွင့္ခ်ီ၍သီဆံုးသည္။ အေလာင္းမ်ားမွာ ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း။ အနိဌာရံု လူသတ္ကြင္း။
လႈိင္းပံုရြာတိုက္ပြဲ၌ လူစုကြဲခရာ စာရြီးသူႏွင့္အတူ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္း၊ အတြင္းေရးမွဴး ခုိင္ဘေက်ာ္၊ ဗိုလ္သိန္းႏိုင္၊ ဒုဗိုလ္သီဟ၊ ဒုဗိုလ္ေက်ာ္ထူး၊ အရာခံဗိုလ္မိုးဟိန္း၊ တပ္ၾကပ္ႀကီးျမေမာင္၊ မိုးတိမ္ပ်၊ံ ခိုင္သန္းေက်ာ္၊ ဆီးမွဴးခိုင္မင္းလတ္ စုစုေပါင္း (၁၁) ဦးမွ်ရာ စုမိသည္။
ရိကၡာျပတ္ အစာငတ္။ ရန္သူကိုေယွာင္ကြင္းၿပီးရသည္။ ညည့္အေမွာင္ကိုအားကိုးရသည္။ ျမင့္ေသာေတာင္ထိပ္ ေဂ်ာက္ကမ္းပါးယံမ်ားကို စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ရသည္။ အေမွာင္သည္ပင္ အေကာင္းဆံုး။ ဧရမ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ထိပ္ကိုတက္ရသည္။ ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ဘယ္ညာေလ့လာရသည္။ ျဖတ္ခနန္း မီးေရာင္တခုကိုတြိရသည္။ ရန္သူမ်ားျဖစ္ႏိုင္ေရပိုင္ လူစုကဲြလားေသာ မိမိရို႕လူလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
မီးေရာင္ဟိရာ အသက္စြန္႕ၿပီး သစ္ကိုင္းသစ္ငုတ္မ်ားကိုဖယ္၍ အေမွာင္ကိုအားျပဳ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရာ ခ်င္းေတာင္ေတာင္ယာတခု၌ လက္နက္မ်ားကို၀ွက္ၿပီး အရပ္သားအ၀တ္၀တ္ျဖင့္ ေျပာင္းစိ၊ထမင္းခ်က္စားနီေသာ ခိုင္အာဏာနီ၊ ဇာနီခိုင္၊ ေရာင္ရင္စိုးႏိုင္၊ ခိုင္မ်ိဳးရိုင္း၊ ခိုင္မင္းရို႕အား မသီမေပ်ာက္တြိရသည္။ ၀မ္းသာလံုးဆို႕ရသည္။ အင္အားစုစုေပါင္း (၁၆) ေယာက္ျဖစ္လား၍ အားတက္မိသည္။
ခ်င္းေတာင္ယာပိုင္သွ်င္ကို ေျပာင္းစိမ်ားေရာင္းရန္ ဖဲသာျဖင့္ပီး၀ယ္သည္။ ခ်င္းမ်ားက ေဖးသာမယူ မေရာင္းခ်င္။ ေဂါင္းခါသည္။ ပိုင္သွ်င္မေရာင္းေကလဲ့ ငတ္နီသျဖင့္ အားဓမၼဖဲသာထုတ္ပီးၿပီး ေျပာင္းစိမ်ားကိုယူခရသည္။ စိတ္မေကာင္းပါ။ အားလည္းနာပါသည္။ သနားလည္းသနားပါသည္။ မတတ္ႏိုင္။
ငတ္ျခင္းေၾကာင့္ ၀မ္းတင္းဖို႕ကအေရးႀကီးသည္။ လူႏွင့္မပါးေတာႀကီးထဲမွာ အသက္ဆက္ႏိုင္ေရး ခရီးဆက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ေျပာင္းစိရိကၡာမ်ားကို ႏိုင္သေလာက္ယူၿပီး ေတာင္ယာမွထြက္လတ္ၾကသည္။
ညည့္သံုးယံမွာ ႏွစ္ယံခရီးဆက္ၿပီး ေညာင္းလာသျဖင့္ ကုန္းျမင့္တခု၏ထူေသာၿခံဳတခုအထဲတြင္ ခိုင္၀င္အိပ္စက္ရသည္။ ရန္ကင္းအေစာင့္ထားေကလည္း ကင္းသမားက အိပ္ေပ်ာ္နီမည္မလြဲေပ။
(ဘံုး-ဘံုး-ဒိုင္း-ဒိုင္း ဂ်ိန္း-ေဘာင္း)
မိုးထက္ (၄) ခ်က္တီးေလာက္မွာ ရန္သူ၏အဆက္မျပတ္ ပစ္ခတ္မႈကိုခံၾကရသည္။ ဥကၠဌႀကီးကို တစထိမွန္လားသည္။
ဥကၠဌႀကီး ရွိကေျမာင္အတိုင္းဆုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ခံပစ္ထားပါမည္။
(ဒိုင္း-ဒိုင္း-၀ုန္း-ဒိုင္း)
လက္နက္မ်ာက မိုးသီးေပါက္ပိုင္က်သည္။ ေရာင္ရင္စိုးႏိုင္တေယာက္ ညာဖက္မ်က္လံုးႏွင့္ ဘယ္ဖက္ေပါင္ကို က်ည္မွန္သည္။ ေပါင္းရိုးက်ိဳးလားသည္။
(ေဒါင္း-ေဒါင္း-ေဖာင္း-ေဖာင္း)
ကာပိုင္က်ည္ဆန္မ်ား ေဂါင္းထက္ကျဖတ္၊ ေဘးကျဖတ္နံကျဖတ္ ျဖတ္သည္။
ေက - စိုးႏိုင္ မင္းဒါဏ္ရာကလည္းမ်ားေရ။ ေနာက္လူတိလည္း ဆုတ္လားခဗ်ာယ္။ မင္းစိတ္ကိုတင္းထား။ လက္ပစ္ဗံုးႏွစ္လံုးယူထားလိုက္။ ရန္သူမၾကာခင္ မင္းပါးကို ေရာက္လာမည္။ လက္ပစ္ဗံုးႏွစ္လံုးႏွင့္ရာ ယွင္းလီဖိ။
စိုးႏိုင္မ်က္စိတဖက္မွ သြီးမ်ားဒလေဟာဆင္းၿပီး က်န္တဖက္က မ်က္ရည္က်လွ်က္ - ခိုင္နီေရာင္ ငါ့ကိုပစ္ထားခဖို႕ေယလာ - ဟူေသာစကားကိုၾကားပါလွ်က္ ေနာက္ခိုင္းခရသည္။ ႀကီကြဲမႈ စိတ္မေကာင္းမႈ ၀မ္းနည္းမႈမ်ားစြာျဖင့္ ရွိလူမ်ားဆုတ္ခြာလားသည့္ေျမာင္အတိုင္း ၿပီးဆင္း၍လိုက္ရွာရသည္။
လွ်ိဳေျမာင္အေကာက္ (၁၀-၉) ခု ေျမာက္ေသာအခါ ရန္သူကို စိုးႏိုင္လက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ခြင္းသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးအသက္ငင္နီစဥ္မွာပင္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ သမိုင္းပီးတာ၀န္ သူက်ီခသည္။
လွ်ိဳေျမာင္အထပ္ထပ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ ရွိကဆုတ္ခြာလားေသာရဲေဖာ္မ်ားကို ရွာေဖြယင္း စိုးႏိုင္စကားက မိမိစိတ္ကိုႀကီးစိုးနီသည္။ စိတ္ထဲထြင္လည္း မိမိကိုမိမိ ခြင့္လႊတ္ခ်င္စိတ္မဟိ။ တဦးတည္းတေယာက္တည္း ထမ္းပိုး၍လည္းမႏိုင္။ - ခိုင္နီေရာင္ ငါ့ကိုပစ္ထားခဖို႕ေယလာ - စကားကိုၾကားေယာင္နီမိသည္။ သနားမိသည္။ ယူက်ံဳးမရျဖစ္မိသည္။ အေဖာ္မ်ားကိုရွာယင္း ရိကၡာျပတ္။ ငတ္ျပတ္။ သစ္ဥသစ္ဖု ရွာေဖြစားေသာက္ရသည္က တေယာက္တည္း။ လံုခ်င္းတည္း။ နိရက္တိမရြီႏိုင္ဗ်ာယ္။ ရန္သူဖီးမွလြတ္ေအာင္ၿပီးနီရသည္။
ယႊီ - ယႊီ လက္ပုလီမႈတ္သံကို ေျမာင္တခုအနားမွာ ၾကားရသျဖင့္ သတိျပဳနီရာယူလိုက္သည္။ ေသေသခ်ခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္း၊ ဒုဗိုလ္သီဟ၊ ဒုဗိုလ္ေက်ာ္ထူး၊ ဇာနီခိုင္၊ မ်ိဳးရိုင္း၊ ခိုင္သန္းေက်ာ္၊ ခိုင္မင္းလတ္ရို႕ကို အရွင္လတ္လတ္တြိရ၍ ကေကာင္း၀မ္းေျမာက္မိသည္။ ကဗ်ာကယာ အရိုအေသျပဳၿပီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးဒါဏ္ရာအမ်ားပါလား - စိုးရိမ္တႀကီးမိန္းလိုက္သည္။ ေပါင္ကိုခ်န္လားခစြာရာဟု ေျဖသည္။
(၈) ေယာက္မ်ေသာလူႏွင့္ ရခိုင္ျပည္ကိုခ်ီတက္ရန္အမိန္႕ပီးသည္။ ယင္းနီရာမွ ေတာေတာင္မ်ားကိုေက်ာ္။ လ်ိဳေျမာင္ဂ်ိဳင့္၀မ္းအထပ္ထပ္ကိုျဖတ္၍ တီးတိန္-ဖလန္းကားလမ္းသို႕ အေရာက္ခ်ီတက္လတ္ၾကသည္။ တီးတိန္ဖလန္းကားလမ္းကို ေရာက္သည္။ နိအခါေက်ာ္ျဖတ္၍မျဖစ္။ ညည့္ကိုေစာင့္ရသည္။
အေ၀းညီေခ် - စိတ္ဓာတ္မက်ကဲ့ႏွမ္း။
ဟုတ္ပါေရ။ စိတ္ဓါတ္မက်ပါ ဗိုလ္မွဴးႀကီး။
ငါမွားေရေ၀း။ အိႏၵိယနယ္စပ္ကလားေက လြတ္ေတ။ လြတ္ဖို႕။
ငါ့ညီေခ်ရို႕ေျပာစကားကို နားမေထာင္လိုက္။
၀ီလွ်ံစကားကိုယံုလို႕။
ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္း မ်က္ရည္ပင္က်သည္ဟုထင္သည္။ ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္နီသည္။ အိပ္ကပ္မွာ အသင့္ပါလာေသာ လက္ကိုင္ပု၀ါျဖင့္ မ်က္ႏွာကိုသုတ္လိုက္သည္။ တဖန္ အိပ္တြင္ပါေသာ ခ်ီေဂြဘားရား၊ က်ဴးဘားႏိုင္ငံမွ ကတ္စထရိုဓာတ္ပံုမ်ားကို ထုတ္ျပသည္။
ေဒပံုကိုၾကည့္ကတ္ - ငါ့ညီရို႕။
ေဒေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကတ္စထရိုေရ ေအပိုင္ဒုကၡခံၿပီးမွ လြတ္လပ္ေရးကိုရေရ။ အခုလည္း ငါရို႕ရခိုင္ျပည္ကို အေရာက္ခ်ီမည္။ ရန္သူဘားမွာ လံုး၀ဒူးမေထာက္ လက္မေျမွာက္က့ဲ။ အမ်ိဳးသိကၡာက်ေရ။ သီေကေအပိုင္ ရခိုင္ဘတ္တံဆိပ္ကိုျပလို႕သီ။ ငါလံုး၀ဒူးမေထာက္။ လက္မေျမွာက္။ စိတ္ရာခ်။ လက္နက္ဖက္လို႕သီခ်င္သီပတ္စီ။ ငါ့အတြက္ မလြဲမေခ်ာင္သာေက က်ည္သံုးေတာင့္နန္႕ ကိုယ့္စြာကိုယ္ အဆံုးစီရင္လားဖို႕။
တီးတိန္-ဖလမ္းကားလမ္းၿခံဳေတာေဘးမွာ ဥကၠဌႀကီး၏ေနာက္ဆံုးမိန္႕ခြန္းျဖစ္သည္။
၁၉၇၇-ခုႏွစ္ ဇြန္လ ႏွစ္ရက္နိ ညည့္ (၆) ခ်က္တီးအခ်ိန္။ နီမင္းႀကီး ေနာက္ေဂါယာယြန္းခ်ိန္။ ေတာပုဇိုင္းရင္ကြဲသံမ်ားဆူညံနီသည္။ ညည့္ (၉) ခ်က္တီးအခ်ိန္တြင္ ကားလမ္းကိုကူးျဖတ္သည္။ ယင္းလမ္းေဘးတြင္ ပင္ပမ္းသျဖင့္ ရဲေဖာ္ခိုင္သန္းတေယာက္ အိပ္ေမာက်က်န္ခသည္။ အာသံမဏိပူရဆိပ္ကမ္းသို႕ေရာက္သည္။ တညည့္လံုး စမ္းဖီစမ္းဖတ္ ခရီးဆက္သည္။ အလင္းေရာင္ေရာက္သည္ႏွင့္ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ ေမာ္ဘိန္းရြာေတာင္ဖက္ (၈) မိုင္အကြာ ၀ါးပတၱလားတန္းထသို႕ေရာက္သည္။
ဥကၠဌႀကီး၏ထိုဖက္ကူး အမိန္႕သံထြက္လာသည္။
နီဟုသိမ့္တခ်က္ေခ်။ ေအမွာ ရန္သူစစ္ဖိနပ္ရာတိ အမ်ားႀကီးတြိရပါေရ။
ထိုဖက္ကမ္းမွာ ရန္သူေရာက္နီဗ်ာယ္ ထင္ပါေရ။
အေ၀းေရာင္နီ - မင္းေၾကာက္ေကေနာက္ဆုတ္။ စကားမရွည္ကဲ့။
ထိုသို႕ေျပာနီစဥ္ ဒုဗိုလ္သီဟ ဒုဗိုလ္ေက်ာ္ထူး ခ်ီတက္လားသည္။ စာရြီးသူသည္ ဥကၠဌႀကီးရွိတြင္ ဖိနပ္ႀကိဳးပ်င္ဟန္ျပဳ၍တားစဥ္
ညီေခ်လားေ၀း - ေအမွာ သီဟေက်ာ္ထူးႏွစ္ေယာက္ တန္းထအလယ္ကို ေရာက္နီဗ်ာယ္ထင္ေရ။
(ဘုန္း-ဘုန္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း-)
ရန္သူ႕က်ည္ဆန္ႏွင့္ေၾကာင့္ ဒုဗိုလ္သီဟႏွင့္ ဒုဗိုလ္ေက်ာ္ထူး ေခ်ာင္းထဲရြင့္က်လားသည္။ ဥကၠဌႀကီး၏ဒူးတည့္တည့္ကိုမွန္သျဖင့္ ကမန္းကတန္း အလွ်င္အျမန္ဆြဲယူကာ ကုန္းထက္သို႕ၿပီးရသည္။
အခ်ိန္ ဇြန္လ (၄) ရက္နိ မိုးထက္ေျခာက္ခ်က္တီး။
ညီေခ် ခိုင္နီေရာင္။
ဘုရား။
ငါ့ဒူးဆစ္ ဒိုးလက္မဟိလိုက္ယာေ၀း။
ထမ္းယူပါမည္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး။
ဥကၠဌႀကီး၏ဒူးဆစ္မွ ဒရေဟာက်နီေသာသြီးမ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္တ၀ိုက္ ရဲနီ၏။ ၾကည့္နီ၍ကားမျဖစ္။ ဥကၠဌႀကီးအားထမ္းကာ မဏိပူရျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္းၿပီးရသည္။ ရန္သူမ်ား အားဖိ၍တိုက္သည္။ ေသနပ္သံ၊ စိန္ေျပာင္းသံ၊ အေျမာက္သံမ်ားက တေတာလံုးညံနီသည္။ ရန္သူတပ္ဖြဲ႕မွ ေလာ္စပီကာအသံထြက္လာသည္။
ခိုင္မိုးလင္းလက္နက္ခ်လိုက္။ ခင္ဗ်ားကိုမသတ္ဘူး။
မဏိပူရျမစ္ရိုးတေလွ်ာက္ ဥကၠဌႀကီးကိုထမ္း၍ၿပီး၍ (၁) နာရီေလာက္ၾကာေသာအခါ
ငါ့ညီရို႕ ငါ့ကိုခ်။ အမိန္႕ပီးသည္။
ဥကၠဌႀကီးကို အသာေခ် ေအာက္သို႕ခ်လိုက္သည္။
ငါ့ညီရို႕ - ငါ့ကိုထားခကတ္။ ရွီကိုခ်ီတက္။ လံုး၀လက္နက္မခ်ကဲ့။
ပါလာသည့္ဖဲသာမ်ားကို မီးလ်ိဳ႕လိုက္သည္။ နာရီကိုထုၿခီလိုက္သည္။ AK လက္နက္ကိုဖ်က္ဆီးၿပီး အနား၀န္းက်င္လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
ငါညီရို႕ - ရွိတက္။ အမိန္႕ကိုနာခံ။
စာရြီးသူရို႕ အနားမွာနီခြင့္မရ။ အမိန္႕ကိုနာခံရသည္။ ဖာလံု၀က္ တဖာလံုေလာက္အ၀ီးေရာက္ေသာအခါ ပစၥတိုသံသံုးခ်က္ၾကားရသည္။ စာရီြးသူႏွင့္အားလံုး ဥကၠဌႀကီးဟိရာၿပီးလားေသာ္လည္း ရန္သူ႕အင္အားႀကီးမႈေၾကာင့္ အခြင့္မသာဘဲ ရန္သူနန္႕အၿပိဳင္လုယင္း ရန္သူရလားသည္။
ဥကၠဌႀကီးခိုင္မိုးလင္းသည္ မသီခင္ကပင္ - ဒူးမေထာက္လက္မေျမွာက္။ က်ည္သံုးေတာင့္ငါ့အတြက္ - ေျပာစကားအတိုင္း သမိုင္းပီးတာ၀န္က်ီခသည္။
၁၉၇၇-ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၄) ရက္နိ မိုးထက္ (၆) ခ်က္တီး၊ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ ေမာ္ဘိန္းရြာေတာင္ဖက္ (၈) မိုင္အကြာ မဏိပူရျမစ္အနားမွာ ဒဏ္ရာရသည္။ ယင္းမွတနာရီခန္႕အၾကာတြင္ ပစၥတိုသံုးခ်ိန္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ အဆံုးစီရင္လားသည္။
ရခိုင္ျပည္နန္႕ရခိုင္လူမ်ိဳး ကၽြန္ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပါတီတပ္မေတာ္ကိုထူေထာင္ကာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစံု၊ အသက္သြီးေခၽြး အရင္းအႏွီးပီးလွ်က္ တိုက္ပြဲေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ခိုက္၍ နီထြက္ရာအရပ္မွ နီ၀င္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာ အဖရခိုင္ျပည္သို႕ တႏွစ္နီးပါး မိုးလင္းရာဇာစစ္ေၾကာင္း ဇြဲသတၱိစြမ္းအား၊ သစၥာအဓိဌာန္မပ်က္မကြက္ဘဲ အာဇာနီလူစြမ္းေကာင္းပီသစြာျဖင့္ ကရင္ျပည္၊ သွ်မ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ အလယ္ပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္း၊ ကခ်င္ျပည္မ်ားကို ငတ္ျပတ္ေက်ာ္လႊားၿပီး ခ်င္းျပည္လမ္းခုလပ္အေရာက္တြင္ ရခိုင္သူရဲေကာင္း (၅၃) ဦး ခ်င္းျပည္တြင္လည္ေကာင္း၊ ကရင္ျပည္၌ (၃၁) ဦး ရခိုင္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စေတးခံသြီးလမ္းခင္းခသည္ကို အစဥ္သတိရဂုဏ္ျပဳလွ်က္ ဤစာတမ္းျဖင့္သမိုင္းမွတ္တိုင္ စိုက္ထူလိုက္ရပါသတည္း။
ခိုင္နီေရာင္ (ကိုယ္တြိ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment