လဒ

လင္းဋ (သို႔မဟုတ္) လဒ

အခါတပါးတြင္ အလြန္သန္မာျဖတ္လတ္ေသာ ၀ံလက္ငွက္တေကာင္သည္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နား ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို မင္းမူက်က္စားလွ်က္ဟိသည္။ သူသည္မ်က္စိအျမင္လည္း အလြန္ေကာင္းသည္။ ပင္လယ္ရီျပင္ေအာက္ (၁၂) ေတာင္အနက္ကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္စြမ္းဟိသည္။ ငါးႀကီးငါးငယ္ ငါးလိပ္ေက်ာက္ ငါးလက္ခြာ တေကာင္မက်န္ သူ၏စူးခၽြန္ေသာ ၿခီလက္သဲျဖင့္ ကုတ္ယူဖမ္းယူႏိုင္စြမ္းဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူအား ရီျပင္၊ ၿမီျပင္၊ လီျပင္ သံုးခြင္ပိုင္စိုး ၀ံလက္မ်ိဳးဟု တင္စားေခၚေ၀ၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အလြန္ေျမာက္ႄကြဂုဏ္ယူသည္။ ငါ့ပိုင္လူ ေအကမၻာမွာ မဟိ။

အခါတပါး သူသည္ စ်ာန္၀င္၍ လီျပင္အာကာေကာင္းခင္၌ လီဟုန္စီး၀ဲပ်ံနီဆိုက္ သူမင္းမူက်က္စားရာ ေက်ာက္ေဆာင္အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္ ေတာနက္ထဲတြင္ အလြန္လွပေသာ ဥေဒါင္းတေကာင္ကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဖူးတြိရလိုက္သည္။ ဥေဒါင္းမင္းသည္ နီျခည္ေအာက္တြင္ သူ၏အမႊီးအေတာင္မ်ားကို ျဖန္႔ကားလွ်က္ ကျမဴးနီဆိုက္ျဖစ္သည္။ ၿပိဳးျပက္ေသာေရာင္ျခည္ နီ၀ါေသာရႊီအဆင္းျဖင့္ ကတၱီပါေကာ္ေဇာျဖန္႔ၾကက္ထားသကဲ့သို႔ ေတာက္ပေသာဇာျခည္ဇာကြက္မ်ားျဖင့္ အလြန္လွပတင့္တယ္သည္ျဖစ္၍ သူ႕စိတ္ကူးထဲတြင္ ဥေဒါင္းမင္းကဲ့သို႔ လွပေသာအမႊီးအေတာင္မ်ားပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာသည္။

(ငါ့မွာ သံလွ်က္ကဲ့သို႔ ထက္ျမက္ေသာ ၿခီသဲလက္သဲတိလည္းဟိဗ်ာ။ ပတၱျမားကဲ့သို႔ စူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးအစံုလည္းဟိဗ်ာ။ ကမၻာၿမီျပင္ ေတာ္ငလွ်င္ သိမ့္သိမ့္တုန္စီေလာက္ေသာ ျပင္းျပေသာ ေတာင္ဖံတစံုလည္းဟိဗ်ာ။ ငါ့အမႊီးအမွ်င္မ်ားသည္ရာ ဥေဒါင္းမင္းကဲ့သို႔ ေရာင္စံုဇာကြက္မ်ားျဖင့္ ၿပိဳးျပက္ေတာက္ပ လွပသည္ဟိေသာ္ အစာေလာက္ေကာင္းလိုက္မည္နည္း။ ေအကမၻာမွာ ငါ့ပိုင္ေယွာင္ သတၱ၀ါဟိခန္႔သိမ့္လား။)


သို႔ေသာ္ ၀ံလက္မင္းသည္ သူ႔အမႊီးအမွ်င္မ်ား အေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္ ပေဇာင္လုပ္ရခန္႔နည္း အႀကံအိုက္လွ်က္ဟိသည္။ ငါးသတၱ၀ါမ်ားထဲတြင္ ၀မ္းေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ ပက်င္းသတၱ၀ါမ်ားသည္ အလြန္ပညာဟိသည္ဟုၾကားဖူးသည္။ သူ႔အားမီးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္မွျဖစ္မည္ဟု အႀကံရသည္။ သို႔ျဖင့္ သူသည္ သွ်စ္မိုင္အကြာ ျဖားရီတက္တြင္ ေပါေလာမ်ိဳးနီေသာ ပက်င္းတေကာင္အား တဟုန္တည္းျဖင့္ခ်ီကုတ္လိုက္သည္။

(ေဟ ပက်င္း သင္သည္ အသက္ရွင္သည္ကို အလိုဟိခန္႔၏ေလာ။ သင္သည္ အသင္ရွင္ျခင္းကို အလိုဟိခန္႔ျဖစ္သည္ဆိုပါက ငါ့အားမွန္ရာကို သံေတာ္ဦးျမတ္ေလွ်ာက္တင္ေလာ့။ ငါ့အမႊီးအမွ်င္မ်ား အေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္ ပဇာလုပ္ရခန္႔နည္း။)

(အို ေက်းဇူးႀကီးလွစြာေသာ အသက္သခင္၀ံလက္မင္းဘုရား။ အသွ်င့္၏အမႊီးအမွ်င္မ်ား ေရာင္စံုၿပိဳးျပက္ေတာက္ပသည္ကို အလိုဟိေတာ္မူပါက ပင္လယ္ထဲသို႔ မိုးထက္တႀကိမ္၊ နိျခင္းတႀကိမ္ ညဇာတႀကိမ္ တနိသံုးႀကိမ္ ဒိုင္ပင္ထိုးေတာ္မူပါဘုရား။ ရက္မ်ားမၾကာ အသွ်င္၏အမႊီးအမွ်င္မ်ားသည္ ပင္လယ္ေငြဇာျခည္လႊာမ်ားကဲ့သို႔ ၿပိဳးျပက္ေတာက္ပလာမည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။)

(ပညာဟိ ပီသပါေပ၏ အိုအသင္ပက်င္း။ သင္သည္ သင္၏ဥပဓိရုပ္ရည္ရူပက ႀကန္အင္လကၡဏာႏွင့္အညီ သူေတာ္သူျမတ္ျဖစ္ေပ၏။ သင့္အသက္ကို ငါခ်မ္းသာပီးမည္။ ဤနိဤရက္မွစ၍ သင့္အသားစားျခင္းကို ငါေယွာင္ၾကည္မည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၀ံလက္ငွက္သည္ ပက်င္းသားကို မစားျခင္းျဖစ္သည္။)

ပညာဟိပက်င္း၏အႀကံကိုရယူၿပီးေနာက္ ၀ံလက္မင္းသည္ တနိသံုးႀကိမ္ ပင္လယ္ထဲသို႔ မပ်က္မကြက္ဒိုင္ပင္ထိုးသည္။ အာကာတိမ္စြန္ဖ်ားသို႔ ေတာင္ဖံကို တဟုန္ခ်င္းရိုက္ခတ္ပ်ံတက္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ မိုးႀကိဳးပစ္သကဲ့သို႔ ဒိုင္ပင္ထိုးခ်လိုက္သည္။ အသွ်ိန္အဟုန္သည္ ျပင္းထန္လွသည္ျဖစ္၍ လိႈင္းလံုးႀကီးမ်ားေက်ာက္ေဆာင္သဲေသာင္ျပင္သို႔ တဘုန္းဘုန္းတအုံုးအံုး ရိုက္ခတ္ျမည္ဟီးလားသည္။ ရက္မ်ားမၾကာ ၀ံလက္မင္း၏နဖူးလိုင္ဖင္းက အမႊီးမွ်င္မ်ားအားလံုး ကၽြတ္ထြက္ကုန္သည္။ အအီးပက္၍ ႏွာစီးေျခာင္းဆိုးသနပတ္လိုက္သည္။ အင္အားမ်ားလည္း ခ်ိနည္းလာသည္။ မ်က္စိလည္းမႈန္လာသည္။ ငါးအစာမ်ားကိုလည္း အယင္ပိုင္ေယွာင္ ထိုးကုတ္ဖမ္းယူႏိုင္ျခင္းမဟိေတာ့။ ကုတ္ရာတျခား ျခစ္ရာတျခားျဖစ္ကုန္သည္။ အစာဖမ္းမရေသာအခါ ေသာင္ျပင္ကမ္းစပ္က ခြီးသီပုတ္ေကာင္မ်ားကိုရာ စားကိန္းႀကံဳသည္။ ခြီးပုတ္ႏြားပုတ္မ်ားကိုစားယင္းေသာက္ယင္း အမ်ားမၾကာ ၀ံလက္မင္းသည္ ဥေဒါင္းမင္းျဖစ္မလာဘဲ (လဒမ်ိဳး) ျဖစ္လားရလီပါေတာ့သည္။

လူအမ်ားက လဒမ်ားလည္း မိုးထိေအာင္ပ်ံႏိုင္သျဖင့္ ၀ံလက္ငွက္ႏွင့္ထင္မွတ္မွားတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လဒမ်ားမွာ လဒအက်င့္ကိုက်င့္၍ လဒစိတ္ဟိသူမ်ားျဖစ္သည္။