အခါတပါးတြင္ ရီငတ္နီေသာ က်ီးကန္းတေကာင္သည္ ရီကေတာင္းတခုကို အိမ္ေမာင္းကာေအာက္တြင္ ခ်လွ်က္သားတြိသည္။ ကေတာင္းထဲတြင္ ရီအလတ္ေလာက္ရာဟိၿပီး က်ီးကန္းသည္ ရီကိုလွမ္းမေသာက္ႏိုင္ျဖစ္နီသည္။ ကေတာင္းကိုေမာ့ေသာက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္လည္း ကေတာင္းသည္ အႀကီးမသန္ျဖစ္၍ ျမွင့္၍မပါ။
က်ီးကန္းလည္း ဇာလုပ္၍ဇာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္နီဆိုက္ ကေတာင္းနားတြင္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတပံုကို လွမ္းျမင္သည္။ က်ီးကန္းလည္း အႀကံရသည္ႏွင့္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတခဲကို ကေတာင္းထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ေယခါ ကေတာင္းထဲကရီသည္ တဖဲ့ေခ် ျမင့္တက္လတ္သည္။ က်ီးကန္းလည္း ေက်ာက္စရစ္ခဲေနာက္တခဲ ထပ္ထည့္လိုက္သည္။ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ေနာက္ထပ္တဖဲ့ေခ်ျမင့္တက္လတ္သည္။
ယင္းပိုင္ႏွင့္ အနားတြင္ဟိေသာ ေက်ာက္စရစ္ခဲအားလံုးကို တခဲၿပီးတခဲ ကေတာင္းထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္၊ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ကေတာင္း၀သို႔တိုင္ ျမင့္တက္လတ္သည္။ ထိုအခါ က်ီးကန္းသည္ ကေတာင္းထဲကရီကို အားရပါးရ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။
(လိုလွ်င္ႀကံက နည္းလမ္းရ။ ခြန္အားထက္ ဥာဏ္အားထက္။)
(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)
က်ီးကန္းလည္း ဇာလုပ္၍ဇာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္နီဆိုက္ ကေတာင္းနားတြင္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတပံုကို လွမ္းျမင္သည္။ က်ီးကန္းလည္း အႀကံရသည္ႏွင့္ ေက်ာက္စရစ္ခဲတခဲကို ကေတာင္းထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ေယခါ ကေတာင္းထဲကရီသည္ တဖဲ့ေခ် ျမင့္တက္လတ္သည္။ က်ီးကန္းလည္း ေက်ာက္စရစ္ခဲေနာက္တခဲ ထပ္ထည့္လိုက္သည္။ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ေနာက္ထပ္တဖဲ့ေခ်ျမင့္တက္လတ္သည္။
ယင္းပိုင္ႏွင့္ အနားတြင္ဟိေသာ ေက်ာက္စရစ္ခဲအားလံုးကို တခဲၿပီးတခဲ ကေတာင္းထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္၊ ကေတာင္းထဲကရီသည္ ကေတာင္း၀သို႔တိုင္ ျမင့္တက္လတ္သည္။ ထိုအခါ က်ီးကန္းသည္ ကေတာင္းထဲကရီကို အားရပါးရ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။
(လိုလွ်င္ႀကံက နည္းလမ္းရ။ ခြန္အားထက္ ဥာဏ္အားထက္။)
(ရြီးပို႔သူ ဇုႏၵတ္ႀကီး)
No comments:
Post a Comment