ေတာ၀က္၊ ခဲ၀ါႏွင့္ ျခေသၤ့မင္း

အခါတပါးတြင္ ခဲ၀ါတေကာင္ႏွင့္ေတာ၀က္တေကာင္သည္ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ၾက၏။ တရက္နိေသာအခါ ခဲ၀ါက ေတာ၀က္အား ေတာထဲတြင္ အတူတူအစာရွာလားရန္ဖိတ္ေခၚ၏။(အေဆြေတာ၀က္ သင္၏ခြန္အားသည္ကား အလြန္ႀကီးမားပါေပ၏။ ၿပီးလွ်င္ သင့္၌ထက္ေသာအစြယ္လည္းဟိ၏။ အကၽြႏ္ုပ္ကား သင့္ေလာက္အင္အားမဟိ။ သို႔ေသာ္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ကား အလြန္အၿပီးသန္၏။ ၿပီးလွ်င္ ရပ္၀ီး၌ဟိေသာ သင္ႀကိဳက္ေသာအစားအစားမ်ားကို အကၽြႏ္ုပ္၏အနံ႔အာရံုျဖင့္ ရွာေဖြလမ္းညႊန္ပီးႏိုင္၏။ အကၽြႏ္ုပ္အမဲလိုက္ေသာအခါ အသင္က အကၽြႏ္ုပ္အားကူညီပီးပါ။ အမဲၿပီးရာလမ္းကေစာင့္လွ်က္ အသင္၏ခၽြန္ထက္ေသာအစြယ္ျဖင့္ ထြက္ၿပီးလာေသာ သားေကာင္မ်ားကိုထိုးပင့္၍ ဖမ္းဆီးကူညီပီးပါ။ ထိုေက်းဇူးအတြက္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ကား သင့္အတြက္ ၀က္၀ဲဥ၊ ၀က္ရံဥ၊ ေတာနပ်ိဳးပင္မ်ားဟိရာအရပ္သို႔ လမ္းညႊန္ပီးပါမည္။) ဆို၏။ ၀က္ထီးလည္း ခဲ၀ါစကားကိုယံုၾကည္လွ်က္ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ အစာရွာထြက္ရန္သေဘာတူလိုက္၏။

ေတာနက္ထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ ခဲ၀ါသည္ တစံုတခုအားအနံ႔ခံမိ၏။ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေတာင္ကမူတခုထက္တြင္ ျမက္အုပ္တခုအားအကာအကြယ္ျပဳလွ်က္ အလိုက္ေခ်ာင္းနီေသာ ၿခေသၤ့တေကာင္အား လွမ္းျမင္၏။ ၿပီး၍မလြတ္မွန္းသိေသာအခါ ခဲ၀ါက အႀကံထုတ္လွ်က္ (အသင္ေတာ၀က္ သင္ဤနီရာက တခ်က္ေစာင့္ပါ။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ေတာင္ကုန္းထက္ ခဏတက္၍ ေက်ာက္ေဆာင္နားတြင္ အေပါ့စြန္႔လိုပါ၏) ဆိုၿပီးလွ်င္ ျခေသၤ့မင္းဟိရာ ခ်ဥ္းကပ္လားလီ၏။

ၿခေသၤ့မင္းနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ခဲ၀ါက (အသင္ျခေသၤ့မင္း အကၽြႏ္ုပ္၏အသက္ကို ခ်မ္းသာပီးပါ။ ထိုေက်းဇူးအတြက္ အသင္သည္ ဆူၿဖိဳးေသာေတာ၀က္သားကို မုခ်အကယ္ ေအကနိ သံုးေဆာင္ရပါလိမ့္မည္။) ဆို၏။ ထိုအခါ ၿခေသၤ့မင္းက (ေဟ ခဲ၀ါ ငါသည္ကား ဆူၿဖိဳးေသာေတာ၀က္သားကို မစားရသည္မွာ အလြန္ၾကာျမင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ေတာ၀က္သားကို ငါ့အတြက္ ေအကနိ ရွာေဖြပီးႏိုင္အံ့သည္ျဖစ္ေသာ္ သင့္အသက္ကို ငါခ်မ္းသာပီးမည္) ကတိျပဳ၏။

ထိုအခါ ခဲ၀ါက (အသွ်င္ျခေသၤ့မင္း အကၽြႏ္ုသည္ အကၽြႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြေတာ၀က္အား ယာခင္းဟိရာ ေခၚေဆာင္လားပါမည္။ ယင္းတြင္ ယာႀကီးသခင္၏ေၾကာ့ကြင္းဟိပါ၏။ ေတာ၀က္သည္ ေၾကာ့ကြင္းကိုနင္းမိလွ်က္ ၿခီလက္အစံုပူးခ်ိဳင္မိသည္ျဖစ္ေသာ္ သင္သည္သူ႔လိုင္ပင္းကိုအုပ္လွ်က္ ေတာ၀က္သားကို ၿမိန္ယွက္စြာသံုးေဆာင္ႏိုင္ပါ၏) ဆို၏။ ထိုအခါ ျခေသၤ့မင္းက (ေကာင္း၏ ခဲ၀ါ။ သင္၏ကတိစကားတည္အံ့။ သို႔မဟုတ္မူ ေအကနိအဖို႔ ဟင္းလွ်ာအျဖစ္ သင့္အသားကိုပင္ ငါသံုးေဆာင္ရလိမ့္မည္) ဆို၏။ (စိတ္ခ်ပါ ျခေသၤ့မင္း အကၽြႏ္ုပ္၏အသက္ကိုသာလွ်င္ ခ်မ္းသာပီးပါ။ သင္သည္ ေတာ၀က္သားကို မုခ်အကယ္ သံုးေဆာင္ရပါလိမ့္မည္) ေျပာၿပီးလွ်င္ ခဲ၀ါသည္ ေတာ၀က္ဟိရာ ျပန္လာလတ္၏။ ေတာ၀က္နားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ခဲ၀ါက (အိုအေဆြ ေတာ၀က္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခုပင္လွ်င္ ထိုေတာင္ဖက္အရပ္က မႊီးႀကိဳင္ေသာအနံ႔တခုရပါ၏။ ထိုရွိက ေတာင္ေစာင္းနား မလွမ္းမကမ္းေသာ ယာခင္းတြင္ ေရႊ၀ါစပါးမ်ား သီးမွည့္လွ်က္ဟိပါ၏။ ၄င္းယာခင္းထဲတြင္ သခြါး၊ ဖရံု၊ နႏၵရာ၊ နပ်ိဳး သီးမ်ိဳးစံုလည္း သီးမွည့္လွ်က္ဟိပါ၏။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ သင့္အား လမ္းျပၿပီးပါမည္) ဆို၏။ ထိုအခါ ေတာ၀က္က ခဲ၀ါစကားကိုယံုလွ်က္ (ေကာင္းယင့္အေဆြ ခဲ၀ါ။ အသင္အကၽြႏ္ုပ္အား လမ္းၿပပီးပါ။ သင္အမဲဖမ္းေသာအခါ အကၽြႏ္ုပ္သည္ သင့္အမဲမ်ားထြက္ၿပီးရာလမ္းကေစာင့္လွ်က္ အကၽြႏ္ုပ္၏ခၽြန္ထက္ေသာအစြယ္ျဖင့္ ထိုးပင့္လွ်က္ ကူညီပီးပါမည္) ကတိစကားဆို၏။

သို႔ျဖင့္ ခဲ၀ါသည္ ေတာ၀က္အား မာယာဥပါယ္ျဖင့္ ယာႀကီးသခင္ေထာင္ထားေသာ ေၾကာ့ကြင္ဟိရာအရပ္သို႔ မွ်ားေခၚယူလား၏။ ၿပီးလွ်င္ (အေဆြ ေတာ၀က္ ထိုေနာက္တန္းခါးေပါက္၀သည္ကား ယာခင္းထဲသို႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္၀င္ရာလမ္းျဖစ္၏။ ထိုအေပါက္မွ၀င္၍ သင္သံုးေဆာင္လိုေသာ အရသာဟိေသာ သီးမ်ိဳးစံုကို စိတ္ခ်လက္ခ်သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါ၏၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ သင့္အား ဤနီရာမွနီ၍ ကင္းေစာင့္ပီးပါမည္။ ယာႀကီးသခင္လာသည္ဟိေသာ္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အူျမဴးလွ်က္ သင့္အားအသံျပဳပါမည္။ ထိုအခါ သင္သည္ ယာခင္းထဲက အလွ်င္အျမန္ထြက္လတ္ပါ) ဆို၏။ ေတာ၀က္လည္း ခဲ၀ါစကားကိုယံုလွ်က္ ေၾကာ့ကြင္းေထာင္ထားရာအရပ္သို႔ ၀င္မိသည္ဟိေသာ္ ေၾကာ့ကြင္းတြင္မိလွ်က္ ၿခီလက္အစံုပူးခ်ိဳင္မိလီ၏။ ထိုအခါ ေတာ၀က္က ၀က္ဘာသာျဖင့္ (ကူပါကယ္ပါေအာ္၏။)

ထိုအသံကို ၾကားေသာအခါ ျခေသၤ့မင္းသည္အၿပီးေရာက္လာ၏။ ျခေသၤ့မင္းသည္ ေတာ၀က္အားၿခီလက္အစံုပူးခ်ိဳင္မိနီသည္ကိုျမင္၍ စိတ္ခ်ရၿပီးျဖစ္ေသာအခါ ခဲ၀ါကို အယင္ခုန္အုပ္ဖမ္းဆီးလိုက္၏။ ခဲ၀ါသားကို သံုးေဆာင္ၿပီးေနာက္ ဆူၿဖိဳးေသာေတာ၀က္သားကို ၿမိန္ယွက္စြာသံုးေဆာင္၏။ ထိုကနိအဖို႔ ျခေသၤ့မင္းသည္ ခဲ၀ါသားႏွင့္ေတာ၀က္သားကို တထပ္တည္းႏွင့္ႏွစ္ေကာင္ သံုးေဆာင္ရသည္ျဖစ္၍ အလြန္ေက်နပ္အားရျခင္းျဖစ္၏။ ၀မ္းေခါင္းတြင္းက ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ခဲ၀ါငယ္အား သာထုသံုးႀကိမ္ေခၚဆိုလွ်က္ အမွ်၀ီျခင္းျပဳ၏။

ျပည္တြင္းက စာတေစာင္

ရခိုင္မ်ိဳးေဖ်ာက္စီမံကိန္း
=============

ဆရာခိုင္ျမတ္ေက်ာ္

ကၽြန္ေတာ္ ရခို္င္ပိုင္ရြီးစြာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ လူတိုင္းနားလည္စီခ်င္ေရ ေစတနာနန္႔ပါ။ စလံုးေယစ ျမန္မာျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္နီေရ ဖက္ခြက္အစိုးရက တႏိုင္ငံလံုးကို ဗမာျဖစ္ေအာင္ စီမံကိန္းခ်လုပ္ေဆာင္နီစြာကို စေျပာပါမည္။

ကၽြန္ေတာ္ရြီးေရနိဒါန္းကို လူမ်ိဳးေရးသြီးခြဲ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေတလို႔ယူဆက ဆရာရို႕ နရဥၥရာျမန္မာသတင္းမွာ မေဖာ္ျပဘဲထားလို႔ရပါေရ။ ေယကေလဲ့ စာကိုေတာ့ ဆံုးေအာင္ဖတ္စီခ်င္ပါေရ။ ကၽြန္ေတာ္က ရခိုင္သားျဖစ္လို႔ ရခိုင္ျပည္အေၾကာင္းရာ သိပါေရ။ တျခားျပည္နယ္တိမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ရို႕ ရခိုင္ျပည္မွာအတိုင္း ဟိလီဖို႔လို႔ထင္ပါေရ။ ကၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ရို႕နယ္ကို ဖက္ခြက္တပ္တိ ေရာက္လာပါေရ။ (ခ.မ.ရ၊ ခ.လ.ရ၊ C.O.D ၊ တ.ဗ.ဟ ၊ ပ.ည.ရ) ဖက္ခြက္တပ္တိမွာ လက္နက္နန္႔လူပဲပါေရ။ ၿမီမပါပါ။ ဖက္ခြက္တပ္ထိုင္ဖို႔ ရခိုင္သားပိုင္လယ္တိကို အားလံုးသိမ္းပါေရ၊ တခ်ိဳ႕ရြာတိဆို ဖက္ခြက္တပ္နန္႔ နီးေရဆိုဗ်ာ ေျပာင္းခိုင္းပါေရ။ ဖက္ခြက္တိမလာခင္ ကၽြန္ေတာ္ရို႕နယ္စြာ ေကာင္းေကာင္းအီးခ်မ္းပါေရ။ လုံၿခံဳေရးအတြက္ ရဲစခန္းတခုဆို လံုေလာက္ပါေရ။ ယင္းကို ဖက္ခြက္တပ္ (၅) ခု ခ်ထားပါေရ။ သူရို႕ ဖက္ခြက္တပ္က လယ္သိမ္းယူလားလို႔ ရခိုင္သားမွာ လုပ္စားစရာမဟိ မဲြပါေရ။ ေယဇု ၀မ္းေရးအဆင္ေျပဖို႔ နီရာသစ္သို႔ေျပာင္းကတ္ရပါေရ။ နီရာသစ္ေျပာင္းေရဆိုစြာ ရခိုင္ျပည္တြင္း ေျပာင္းစြာမဟုတ္ပါ။ ရခိုင္ျပည္က ဗမာျပည္ကို ေျပာင္းလားခရစြာကို ေျပာစြာပါ။ ေအခ်င့္လည္း လူမ်ိဳးေဖ်ာက္ေတနည္းတမ်ိဳးပါ။

(၂)ေျပာင္းလာေရ ဖက္ခြက္ဗိုလ္မယားတိက ေက်ာင္းဆရာမမ်ားပါေရ။ ေက်ာင္းဆရာမဆို အေခ်တိကို စာသင္ပါေရ။ ယင္းခ်င့္က ေကာင္းပါေရ။ ျပႆနာက ဘာသာစကားပါ။ စာသင္ေရခါ ဗမာစကားေျပာခိုင္းပါေရ။ ဗမာစကားေျပာလို႔မပီေက အသတ္ခံရပါေရ။ ဗမာဆရာမတေယာက္ နာမည္က (ခင္ႏြဲ႕မူ) ပါ။ သူ႔အတန္းပိုင္ဆရာမလုပ္ခါ ေက်ာင္းသားနာမည္ေခၚပါေရ။ ကၽြန္ေတာ္ရို႕ ရခိုင္သားထံုးစိုင္ (ေရာက္ပါေရ) လို႔ထူးပါေရ။ ယင္းကို ယင္းဆရာမက ေယာက္က်ားေခ်ဆို (ရွိပါတယ္ ခင့္ည) မိမၼေခ်ဆို (ရွိပါတယ္ ရွင့္) ထူးခိုင္းပါေရ။ တရက္နိ နာမည္ေခၚခါ ေက်ာင္းသားတေယာက္ (ရွိပါတယ္ ခင္ရွင့္) ထူးပါေရ။ ေယခါ တတန္းလံုး ၀ိုင္းရယ္ကတ္ပါေရ။ ဆရာမ ေကာင္းေကာင္းမာန္ပါပါေရ။ (ဗမာစကားကို ဘာထင္သလဲ) ဆိုဗ်ာ ႀကိမ္တုတ္နန္႔သတ္ပါေရ။ ၿပီးေက တတန္းလံုးကိုေျပာပါေရ။ (မင္းတို႔ (၁၀) တန္းေအာင္ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ရင္လည္း ဗမာစကားမတတ္ရင္ အလကားဘဲ) လို႔ေျပာပါေရ။ ဗမာစကားရာ အခရာဆိုေရသေဘာပါ။ ေအခ်င့္လည္း ရခိုင္အေခ်တိကို ဗမာစကားေျပာေအာင္လုပ္ပ်ာ လူမ်ိဳးေဖ်ာက္ေတနည္းတမ်ိဳးပါ။

(၃)ဖက္ခြက္တပ္တိေရာက္လာလို႔ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ရခိုင္သားတိ အလုပ္မဟိ ဗမာျပည္သို႔ထြက္လား၊ က်န္အေခ်တိက ဗမာစကားေျပာနီပါယာ။ မိမၼတရြီက်န္ပါေရ။ ဖက္ခြက္တပ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ဟိေရပိုင္ လူပ်ိဳလူလြတ္ဖက္ခြက္တိလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဇာလူမ်ိဳးပင္ျဖစ္ျဖစ္ ဖက္ခြက္တပ္ထဲ၀င္ေက ဗမာစကားေျပာရပါေရ။ တပ္ကဖက္ခြက္နန္႔ ရခိုင္သမရကတ္စြာ ရြီလို႔မက်ပါ။ ရခိုင္သမတိဗမာစကားေျပာလို႔ အားလံုးဗမာျဖစ္လားပါယာ။ တခ်ိဳ႕ရခိုင္သားတိ ဗမာကိုအထင္ႀကီးလာပါေရ။ အထင္ႀကီးေအာင္လည္း လုပ္ထားပါေရ၊ တခါက ကၽြန္ေတာ္ရို႔သူငယ္ခ်င္းတစု သႀကၤန္ခ်ဖို႔ ဗမာျပည္နန္႔နီးေရ နယ္စပ္ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ကို လားခီပါေရ။ ယင္းမွာ ရခိုင္ရိုးရာသႀကၤန္ပြဲ ကေကာင္းေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းပါေရ။ ကၽြန္ေတာ္ရို႕ တည္းနီေရအိမ္နန္႔ကပ္လွ်က္ အိမ္တေဆာင္က ကၽြန္ေတာ္ရို႕ကို မုန္႔လံုးရီေပၚေခၚေကၽြးပါေရ။ မုန္႔လံုးရီေပၚစားယင္း သူရို႕ကလည္း သူရို႕ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ရို႕ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရို႕ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာ စကားလက္ဆံုက်ပါေရ။ ယင္းစကား၀ိုင္းမွာ ၿမိဳ႕ခံတေယာက္က (ငါရို႕ၿမိဳ႕ ရခိုင္ျပည္ထဲမွာရွိစြာမေကာင္း၊ ဗမာျပည္ထဲပါလားေက ေကာင္းဖို႔) ေျပာပါေရ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို (ဇာျဖစ္လို႔လဲ) မီးေရခါ သူက (ဗမာျပည္ထဲက ၿမိဳ႕တိဆိုေက လွ်ပ္စစ္မီးရေရ။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းေရ။ စစ္တပ္က အႏိုင္မက်င့္။ စီးပြားေရး ရခိုင္ျပည္ထက္ အဆင္ေျပေရ) စသည္ျဖင့္ ေထာက္ျပပါေရ။ ဟုတ္လည္းဟုတ္ပါေရ။ အားက်ဖို႔ဆိုေက အားက်ေလာက္ပါေရ။ ေယေကလဲ့ ရခိုင္ျပည္ထဲကၿမိဳ႕ကို ဗမာျပည္ထဲပါေအာင္ထည့္ခ်င္ေရ “စိတ္ဓါတ္” ရခိုင္သားတိ ဇာေလာက္မ်ားနီဗ်ာလဲလို႔ေတြးယင္း သၾကၤန္မွာေပ်ာ္စြာ အားလံုးေပ်ာက္လားပါေရ။ လူဆိုစြာ အေကာင္းကို ႏွစ္သက္ပါေရ။ ယင္းပိုင္ ဗမာျပည္ကျမိဳ႕တိနန္႔ ရခိုင္ျပည္ကၿမိဳ႕တိ ျခားေအာင္လုပ္ထားစြာက ဗမာျပည္နန္႔ဗမာလူမ်ိဳးကို အထင္ႀကီးေအာင္လုပ္ဗ်ာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေပ်ာက္ေအာင္ ျမဴဆြယ္ျဖားေယာင္းနည္းတမ်ိဳးပါ။

(၄)ဖက္ခြက္အစိုးရစြာ အခုလယ္သမားတိဘားက တင္းစပါးမ၀ယ္ပါယာ။ သာမန္ၾကည့္ေက ေကာင္းပါေရ။ လယ္သမားတိ အခြင့္အေရးရေရ။ ကိုယ္လယ္ေျမကထြက္ေတစပါးဆန္ကို ကာလေပါက္စ်ီးနန္႔ေရာင္းလို႔ရပါေရ။ စီးပြားေရးအဆင္ေျပေရ။ ေယေကလဲ့ ယင္းအခြင့္ကို ရခိုင္လယ္သမားတိ မခံစားရပါ။ ဇာေၾကာင့္လဲ။ အထက္မွာ ေျပာခေရပိုင္ ဖက္ခြက္တပ္လာေက လူနန္႔လက္နက္ရာပါေရ။ ၿမီကို ရခိုင္သားဘားက သိမ္းေရ။ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါ။ ဖက္ခြက္တပ္တတပ္သိမ္းထားေရလယ္စြာ တပ္ရင္းတရင္း တႏွစ္၀မ္းစာပိုပါေရ။ ရခိုင္ျပည္မွာ စစ္တပ္ေပါင္း ဇာေလာက္ဟိေရလဲ။ ရခိုင္သားပိုင္လယ္တိ ဇာေလာက္ဆံုးလားခဗ်ာလဲ။ ေကာင္းေကာင္းအမ်ားႀကီးပါ။ ဗမာျပည္ဘက္မွာ ဖက္ခြက္တပ္က လယ္သိမ္းေရလို႔ မၾကားဖူးပါ။ ဗမာျပည္က လယ္သမားတိ ႏြီစပါးစိုက္ႏိုင္ေအာင္ တာတမံရီေလွာင္ကန္ ဆည္တိေဆာက္ပီးထားစြာ အမ်ားႀကီးပါ။ ရခိုင္လယ္သမားတိကိုလည္း ဖက္ခြက္တပ္က အားဓမၼႏြီစပါးစိုက္ခိုင္းပါေရ။ ဗမာျပည္မွာပိုင္ တာတမံ ရီေလွာင္ကန္မဟိဘဲ ဇာပိုင္စုိက္ဖို႔လဲေျပာခါ (၁၀) ေပပတ္လည္ ကန္တိတူးခိုင္းပါေရ။ ကန္ရီနန္႔စိုက္ခိုင္းပါေရ။ စိုက္မေအာင္ေရအျပင္ မ်ိဳးစပါးတိအားလံုးဆံုးပါေရ။ ယင္းပိုင္ စီးပြားေရးက်ပ္ေတၾကား လုပ္အားပီးခိုင္း၊ ၾကက္ဆူပင္စိုက္ခိုင္း ၾကာလာေက ရခိုင္ျပည္မွာနီရစြာညီးဗ်ာ ဗမာျပည္ကိုေျပာင္းလားခေရ ရခိုင္သားတိ အလိႈင္းလိႈင္း အလိႈင္းလိႈင္းပါ။ ေအစြာလည္း သူရို႕နယ္ခ်ဲ႕၀ါဒေအာင္ျမင္ေရး ရခိုင္လူမ်ိဳးေဖ်ာက္ေရး နည္းတမ်ိဳးပါ။


(၅) ဆရာခိုင္ျမတ္ေက်ာ္ ရခိုင္ျပည္မွာတိုးစြာဆိုလို႔ ဖက္ခြက္ (နတလ) ရြာရာ ဟိပါေရ။ နတလ ရြာဆိုစြာ ဖက္ခြက္တပ္က ၿခီျပတ္ လက္ျပတ္ အက်ိဳးအကန္း၊ ဗမာျပည္ထဲက အိုးမဲ့အိမ္မဲ့တိကို စုတည္ထားေရ ဗမာရြာတိပါ။ ေအရြာတိစြာ ရခိုင္ျပည္ကို ဗမာျပည္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အႀကံနန္႔ပါ။ ယင္းပိုင္ ရခိုင္ျပည္က ရခိုင္သားကိုႏွင္ထုတ္၊ ရခိုင္သမကို ဖက္ခြက္နန္႔ရေအာင္လုပ္၊ ရခိုင္သားအေခ်တိကို ဖက္ခြက္စကားသင္ မၾကာခင္ ရခုိင္လူမ်ိဳး ပ်ဴပိုင္ေယွာင္ေပ်ာက္ဖို႔ ရင္လီးဖို႔ေကာင္းပါေရ။

ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေတြနယ္ဖက္က ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ။
နိစဲြရက္မွတ္။ ။ စက္တဘၤာ (၂၂) ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ရခိုင္သူရဲေကာင္းေက်ာ္ေရႊေမာင္ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္အရွာဟိႏွစ္ဦးကိုပစ္သတ္

ရန္ကုန္တိုင္း တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕ၿခီစုိက္တပ္ရင္းတခုမွ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္အရာဟိႏွစ္ဦးကို မေက်နပ္၍ သတ္ျဖတ္ထြက္ၿပီးသူ တပ္သားေက်ာ္ေရႊေမာင္မွာ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္သားမ်ားႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ က်ည္ဆံထိမွန္သီဆံုးလားသည္။

ေက်ာ္ေရႊေမာင္မွာ ရန္ကုန္တိုင္းတိုက္ၾကီးျမိဳ႕ ၿခီစုိက္ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္ ခမရ ၇၀၇ မွ တပ္သားတဦးျဖစ္သည္။သူသည္ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္အရာဟိႏွစ္ဦးအား သတ္ျဖတ္ျပီးေနာက္ ျပည္ျမိဳ႕ဘက္သို႕ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ထြက္အၿပီး လမ္းတေလွ်ာက္ အသင့္ေစာင့္နီေသာ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္သား၊ ရဲသားမ်ားႏွင့္ အုတ္ဖိုျမိဳ႕နယ္တြင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားသည္။

တိုက္ပြဲအတြင္း ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္ ခမရ ၆ တပ္ရင္းမွ ဗိုလ္မွဴးတဦးႏွင့္ တျခားတပ္သားတဦး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဒဏ္ရာရၿပီး ေက်ာ္ေရႊေမာင္သည္လည္း က်ည္ဆံ ၇ ခ်က္ထိမွန္ျပီး အဆိုပါနီရာ၌ပင္ သူရဲေကာင္းပီပီ က်ဆံုးလားသည္။ အဆိုပါ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈမွာ လြန္ခသည့္ စနီနိ (ေအာက္တိုဘာလ ၄ ရက္) နိက ျဖစ္ပြားျခင္းျဖစ္သည္။

ေက်ာ္ေရႊေမာင္မွာ ရခိုင္သားတဦးျဖစ္ျပီး ေက်ာ္ေရႊေမာင္ထံမွ အမ္ေအ ၀မ္း ၁ လက္၊ ႏိုင္းမမ ပီစတိုတလက္၊ လက္ပစ္ဗံုးတလံုးႏွင့္ က်ဥ္ဆန္ ၁၉၀ ေတာင့္ သိမ္းဆည္းရေၾကာင္း သိရသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္အရာဟိမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္သည္မွာ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကို အတိအက်မသိရသိမ့္ေသာ္လည္း ရခိုင္သားမ်ားအေပၚ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္က လူမ်ိဳးေရးအရ ခ်ိဳးႏွိမ္ေစာ္ကားသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႕ သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု မ်ားမၾကာမွီက စစ္တပ္မွနယ္စပ္သို႔ ထြက္ၿပီးလာသူ တဦးကေျပာသည္။

(နိရဥၥရာသတင္း) (10/8/2008)

ေက်ာ္ေရႊေမာင္ကဲ့သို႔ ရခိုင္သားသူရဲေကာင္းမ်ားကို ထာ၀ရမမိမေပ်ာက္ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ရခိုင္သားေလာကတြင္ ေက်ာ္ေရႊေမာင္ကဲ့သို႔ ရခိုင္သူရဲေကာင္း အေျမာက္အမ်ားစြာေပၚထြန္းရန္လိုအပ္သည္။ ဤထက္မကေသာ ေဂါင္ထိပ္သီးမ်ားကို တေယာက္စီတေယာက္စီ အမွည့္ႃခြီပစ္ကတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ နီရဲေသာ ရခိုင္သြီးကို ရခိုင္သားသူရဲေကာင္းေက်ာ္ေရႊေမာင္က ဤနီရာတြင္ ရဲရင့္စြာျပသလိုက္ျခင္းသည္ ေနာင္လာေနာက္သား ရခိုင္သားမ်ားအတြက္ အလြန္၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သည္။

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္ထဲသို႔ေရာက္လားရေသာ္လည္း ရခိုင္သြီးပီသလွ်င္ ရန္သူ႔လက္နက္ကို ကိုယ့္လက္နက္အျဖစ္အသံုးခ်ႏိုင္သည္ကို ရခိုင္သူရဲေကာင္းေက်ာ္ေရႊေမာင္က သြီးျဖင့္သက္သီျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရခိုင္သူရဲေကာင္း ေက်ာ္ေရႊေမာင္အား အာဇာနီသူရဲေကာင္းအျဖစ္ အကၽြႏ္ုပ္ရို႔ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳအပ္သည္။

ဤနီရာတြင္ ျမန္မာစကားျဖင့္ အမ်ိဳးခ်စ္ျပနီသည္မွာ ကေကာင္းရွက္ဖို႔ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္သည္။ ရခိုင္သားမ်က္ႏွာကို ဇာမွာထားရခန္႔လဲ။ အသြီးအသားထဲကျဖစ္လာေသာ္လည္း သြီးဆိုးသြီးယုတ္မ်ားကို ေဖာက္ထုတ္ပစ္ရမည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶကမိန္႔ၾကားခသည္။ မ်ိဳးခ်စ္နာမည္ခံအမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္မ်ားကို ေယာက္က်ားမိမၼမဟူ အျမစ္ျဖဳတ္သုတ္သင္ၿခီမႈန္းရန္ အခ်ိန္တန္ဗ်ာယ္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ရြာလည္ေမာင္းခတ္ ေၾကျငာအပ္ပါသည္။