အယင္ကခါ က်ားေခ်တေကာင္ႏွင့္ ႏြားေခ်တေကာင္ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ကတ္သည္။ အေရးအေၾကာင္းက်လွ်င္ ႏြားေခ်ကို က်ားေခ်ကကူညီရန္ ကတိဟိသည္။ ေတာခြီးမ်ားေရာက္လာလွ်င္ ခေလာက္ေခါက္ဖို႔မွာထားသည္။ ခေလာက္သံၾကားလွ်င္ ႏြားေခ်ဒုကၡေရာက္နီဗ်ာယ္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ားေခ်ကသိသည္။
တရက္နိခါ ႏြားေခ်က က်ားေခ်ကို စိတ္စမ္းခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ က်ားေခ်က ငါ့ကို အဂယင့္ ခင္စြာလား။ သူ႔စိတ္ကိုသိခ်င္သည္။ မိတ္ေဆြစစ္မစစ္ကို စိတ္စမ္းၾကည့္မွသိဖို႔။ ထိုသို႔အၾကံရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရက္နိ ေတာစိုင္ေယာင္လွ်က္ အစာစားနီစဥ္ ေတာခြီးမ်ားမလာဘဲ ခေလာက္ေခါက္လိုက္သည္။
က်ားေခ်မွာ ႏြားေခ်ဒုကၡေရာက္ပ်ာယ္အထင္ျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းအၿပီးေရာက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ႏြားေခ်မွာ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ ေကာက္႐ိုးကို၀မ္းတင္းေအာင္စားၿပီး အိပ္နီသည္။
ထိုအခါ က်ားေခ်ကေျပာသည္။ အေဆြႏြားေခ်။ ငါက အသင္ဒုကၡေရာက္ပ်ာယ္ထင္လို႔ နီပူထဲမွာၿပီးလာရသည္။ အသင္က ေကာက္႐ိုးစားလို႔အိပ္နီသည္။ ေတာခြီးတိမေရာက္ဘဲ ဇာျဖစ္လို႔ ခေလာက္ေခါက္စြာလဲ။
ထိုအခါ ႏြားေခ်က ေကာက္႐ိုးေျခာက္ကို စမံု႔ျပန္လွ်က္ ႀကဲစီႀကဲစဲ ျပန္ေျပာသည္။
မဟုတ္ အေဆြက်ားေခ်။ အသင္ ငါ့ကို အဂယင့္ ခင္မခင္သိခ်င္လို႔ စိတ္စမ္းၾကည့္စြာ။ အသင္ ငါ့ကို အဂယင့္ခင္စြာသိရလို႔ ကေကာင္း၀မ္းသာေရ။ နီပူထဲမွာၿပီးလာရစြာ ေညာင္းေရလား။ တေအာင့္နားလို႔ အဖန္ရည္တတုတ္ေသာက္လိုက္အံု႔။
က်ားေခ်မွာ နဖူးကေခၽြးကို ေတာက္လ်ာပိုင္းႏွင့္သုတ္လွ်က္ ႏြားေခ်ပီးေသာ အဖန္ရည္ကိုေသာက္၍ အေညာင္းေျဖသည္။
က်ားေခ် မာန္မပါကဲ့နန္း။ ငါက က်ားေခ်စိတ္ကို သိခ်င္လို႔ စိတ္စမ္းစြာ။ ႏြားေခ်က ေခ်ာ့သည္။
မာန္မပါ ႏြားေခ်။ အရာတခါ ေအပိုင္မလုပ္ကဲ့။ ၿပီးလာရစြာ ပင္ပန္းေရ။ အလုပ္ႀကံဳးေရ။ ငါ့မွာ အလုပ္တိကို ေအအတိုင္းပစ္ထားခရေရ။ အလုပ္မၿပီးေက အိမ္သွ်င္ကမာန္ပါဖို႔ဟု က်ားေခ်ကေျပာသည္။
ႏြားေခ်မွာ က်ားေခ်ကို ဆပ္ခ်လိုက္ရ၍ ကေကာင္းေက်နပ္နီသည္။ က်ားေခ် အေညာင္းေျဖၿပီး တေအာင့္ၾကာေသာအခါ အလုပ္ဟိရာျပန္လားသည္။ ႏြားေခ်မွာ ၀မ္းေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ ေကာက္႐ိုးေျခာက္ကိုစားလွ်က္ ေညာင္ပင္ေအာက္၌ အိပ္က်န္လိုက္သည္။
ေနာက္တခါ ႏြားေခ်မွာ က်ားေခ်ကို သံသယျဖစ္ျပန္သည္။ တေခါက္စိတ္စမ္းစြာနန္႔ က်ားေခ်အတြင္းစိတ္ကိုမသိႏိုင္။ အျပင္က ခ်စ္ကြန္ေဆာင္စြာျဖစ္ႏိုင္ေရ။ ေနာက္တေခါက္ စိတ္စမ္းၾကည့္မွ အတြင္းစိတ္ကိုသိရဖို႔ဟု အၾကံျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားေခ်မွာ ေတာခြီးမ်ားမေရာက္လာဘဲ ခေလာက္ေခါက္လိုက္ျပန္သည္။ က်ားေခ်မွာ အယင္ကအတိုင္း အၿပီးေရာက္လာသည္။ ႏြားေခ်ကို ၀မ္းေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ ေညာင္ပင္ေအာက္၌ အိပ္နီသည္ကို တြိရသည္။
အေဆြႏြားေခ် ေတာခြီးတိမေရာက္ဘဲ ဇာျဖစ္လို႔ ခေလာက္ေခါက္စြာလဲ။
မဟုတ္ က်ားေခ်။ ငါက အသင္က်ားေခ်စိတ္ကိုသိခ်င္လို႔ စမ္းၾကည့္စြာ။ ေညာင္းေရလား အဖန္ရည္တတုတ္ေသာက္လိုက္အံု႔ဟု ေလာက၀တ္စကားဆိုသည္။
က်ားေခ်မွာ ႏြားေခ်ပီးေသာ အဖန္ရည္ကိုေသာက္၍ အေညာင္းေျဖသည္။
ႏြားေခ် ငါေျပာထားေရမဟုတ္လား။ ေအပိုင္မလုပ္ကဲ့။ အလုပ္ၾကံဳးေရ။ ႏြားေခ်မွာ ႀကဲစီႀကဲစဲ ရယ္နီသည္။ အယင္ေခါက္ကလည္း ငါ အိမ္သွ်င္ဘားမွာ အဆဲက်ေရ။ ငါက ႏြားေခ် အဂယင့္ ဒုကၡေရာက္ပ်ာယ္မွတ္လို႔ လိုက္ပါလတ္စြာ။ ႏြားေခ်ကို ၀မ္းေဖာင္းဖာင္းနန္႔ အိပ္လို႔ရာတြိေရ။
မာန္မပါကဲ့ က်ားေခ်။ ငါက ခ်စ္လို႔စိတ္စမ္းစြာ။ မိတ္ေဆြဆိုေက မာန္မပါရမဟုတ္လား။ မာန္ပါေရဆိုေက မိတ္ေဆြမဟုတ္။ အကြန္ေဆာင္စြာ။ ႏြားေခ်က က်ားေခ်ေျပာဖို႔ စကားကို အျပန္ေကာ့ေျပာသည္။
မဟုတ္ႏြားေခ် မာန္ပါလို႔ေျပာစြာမဟုတ္။ အလုပ္ႀကံဳးလို႔ အိမ္သွ်င္ဘားမွာ အဆဲက်လို႔ေျပာစြာ။ ႏြားေခ်မာန္ပါေရဆိုေက ငါစိတ္မေကာင္း။ က်ားေခ်မွာ ႏြားေခ်ကို အျပန္ေခ်ာ့ရသည္။
မာန္မပါ က်ားေခ်။ ကဇာတ္စြာရာ။ ႏြားေခ်က ျပန္ေျပာသည္။
တရက္နိ ႏြားေခ် ေကာက္႐ိုးစား၍ ၀မ္းေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္အိပ္နီဆိုက္ ေတာခြီးတရြီေရာက္လာသည္။ တေကာင္က ႏြားေခ်ကန္ေကာက္ကို ကိုက္သည္။ ေနာက္တေကာင္က လိုင္ဖင္းကိုကိုက္သည္။ တေကာင္က ၀မ္းကိုေဖာက္သည္။ ႏြားေခ်မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ က်ားေခ်ၾကားေအာင္ ခေလာက္ေခါက္သည္။ က်ားေခ်ၾကားေသာ္လည္း ႏြားေခ်ႀကီစပ္သည္အထင္ျဖင့္ ေရာက္မလာ။ အလုပ္ၿပီး၍ လားၾကည့္ေသာအခါ ေညာင္ပင္ေအာက္၌ ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းႏွင့္ လစန္႔ေကာင္နီေသာ ႏြားေခ်ကိုတြိရသည္။
ဤတြင္ က်ားေခ်ႏွင့္ႏြားေခ်၀တၱဳဆံုးပါလီ၏။ မဆံုးသိမ့္ေက က်န္ေရလူတိ ဆက္ေျပာပါလီ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment