(ဖ) ပါရင္ ဖရဲသီးေတာင္မစားနဲ႔

ဖက္ခြက္ေအာက္မွာ
တိုင္းရင္းသားခ်စ္ၾကည္ေရး
က်ိဳက္ကဆံကြင္းမွာဘဲရွိတယ္ --။

ဖက္ခြက္ေတြ
အႀကိဳက္အႏွစ္သက္ဆံုးအရာက
လွယဥ္ေက်းမယ္ၿပိဳင္ပဲြ --။

ဖက္ခြက္ေတြ
အေတာ္ဆံုးအတတ္ဆံုးစီးပြားေရးစနစ္က
ၾကက္ဆူပင္စီမံကိန္း --။

(ဖ) ပါရင္
ဖရဲသီးေတာင္မစားနဲ႔
ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္ --။

(ျမန္မာကဗ်ာ)

ညီညြတ္ေရးကို ခ်စ္ေတဆို

ညီညြတ္ေရးကို ခ်စ္ေတဆို
မင္းသမီးအပ်ိဳမေခ်ကို
ဂင္တိုတို လူဘိန္းစားနန္႔
ထိမ္းျမားႏိုင္ဖို႔လား --။

ညီညြတ္ေရးကို ခ်စ္ေတဆို
မင္းရို႔အိမ္ကို ဓျမတိုက္
မင္းဖလိုင္ဖင္းကို ဒါးနန္႔ခြတ္
လူသတ္ဓျမေကာင္နန္႔
မင္းသမီးဘုတ္ဆံုမကို
ပီးစပ္ႏိုင္ခန္႔လား --။

ညီညြတ္ေရးကို ခ်စ္ေတဆို
အစာျဖစ္လို႔ မင္းမယားေက်ာက္ေပါက္မကို
အိမ္ေပၚထက္က ႏွင္ခ်ေရလဲ --။

လင္ေမွ်ာင္ထားခါ အသဲနာသည္
စ်ီးကိုၿပီးလီ ညီညြတ္ေရး --။

သာလွဦး
(21/11/2007)

ဓည၀တီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း (၅)

(၅) ေျပာလို႔ျပေက၊ ထိုမွတဖန္၊ ေတာင္ရပ္ထံသို႔၊ ဝါးျပန္ေျခာက္ရာ၊ လွမ္းေသာခါတြင္၊ ငါးရာအိမ္ၿခီ၊ ရိပ္ဝီဝီႏွင့္၊ နီလည္းမထိုး၊ ပန္းသစ္ပင္႐ို႕၊ ရြာတြင္မိုးလို႔၊ ေက်ာ္ဟိုးလူခြင္၊ ရတနာႏွင့္၊ ဥစၥာေပါေက၊ ပန္းေတာျပင္ကို၊ အယင္အျမန္၊ ေရာက္လတ္ျပန္ေသာ္၊ တဖန္ထိုမွ၊ ဒကၡိဏသို႔၊ ေမွ်ာ္ကာလွည့္လွ်င္၊ ၾကည့္လတ္ကေက၊ ျမျမမို႔မို႔၊ စိမ္းစို႔စို႔ႏွင့္၊ မိႈင္းညိဳ႕မွံဳျပာ၊ ရြာတရြာကို၊ ျမင္ပါလိမ့္မည္၊ ထိုသည္ရြာ၏၊ မည္နာမကို၊ သိရေပေအာင္၊ ႏွမေျပာၾကား၊ မွတ္သားရန္ေက၊ ညႊန္စကားကို၊ ေထာင္နားလည္းနာ၊ ဤသည္ရြာတြင္၊ ရွည္ၾကာျမင့္လစ္၊ စည္ပင္ရြာေက၊ ေဝသာေခတ္က၊ ေျပျပစ္လွစြာ၊ ပိသုကာ႐ို႕၊ ေကာင္းစြာထုလုပ္၊ လက္ရာမြန္၍၊ လြန္ေခ်ာညက္ေက၊ က်ားနက္႐ုပ္ကို၊ ရြက္အုပ္ညိဳေမွာင္၊ ျမၿပိဳင္ေညာင္ႏွင့္၊ ကံေဘာင္ထက္မွာ၊ ဝတ္လွ်က္အမွန္၊ လြဲမဖယ္ဘဲ၊ ၿမဲတည္ဘိေက၊ ဟိျခင္းဟန္ေၾကာင့္၊ ရီကန္က်ားနက္၊ ေပါင္းစပ္ျပန္၍၊ နံႏွစ္ခ်က္ကို၊ တြဲဖက္ၿပီးခါ၊ ယင္းရပ္ရြာကို၊ သညာနာမ၊ က်ားနက္ကန္ေလ၊ တြင္ျပန္ရဟု၊ ေမာင္လွေကာင္းစြာ၊ မွတ္ၿပီးခါဝယ္၊ ျပဳပၸါစူးစူး၊ လိႈင္းၾကက္ခုန္ေက၊ ယမုန္ျမစ္ကို၊ စစ္စစ္ကူးလွ်င္၊ ၾကည္ႏူးစမၸါယ္၊ လြန္သပၸါယ္၍၊ တင့္တယ္ေယာက္ပတ္၊ ေျခာက္ေရာင္ညီးေက၊ ေစတီျမတ္ကို၊ ျမင္လတ္လိမ့္မည္၊ သမိုင္းမွန္ႏွင့္၊ တည္ဟန္မ်ားကို၊ ေျပာၾကားမည္ကား၊ လြန္သည္ရွိက၊ ေလာင္းၾကက္မည္ေက၊ ေရႊျပည္မတြင္၊ ဗလပညာ၊ ဘုန္းအာဏာႏွင့္၊ ရာဇာမင္းထီး၊ နန္းရိပ္ခိုေက၊ ထိုမင္းႀကီးမွာ၊ သတၱိျပည့္စံု၊ ရဲစြမ္းဂုဏ္ႏွင့္၊ ကိုယ္ယံုမတ္လွ၊ အရာရာတြင္၊ လိမၼာသိေက၊ ဝိမလလွ်င္၊ မိစၧဌာေန၊ သက္တိုင္းျပည္က၊ ျပန္သည္ကာလ၊ ေစတီရာတြင္၊ ဗိုလ္တာဝန္းေက၊ စခန္းခ်လို႔၊ ခတၱဒီဝါ၊ နားၿပီးခါလွ်င္၊ ေအာင္ခ်ာကနက္၊ ေရႊနန္းဘံုျဖင့္၊ ဂုဏ္မခ်ိဳ႕ေက၊ ၿမိဳ႕ေလာင္းၾကက္သို႔၊ ခ်ီတက္ၿပီးခါ၊ မ်ားမၾကာပင္၊ ျပန္လာတံုလတ္၊ အုတ္ခ်ပ္စီေက၊ ေစတီျမတ္ကို၊ ေယာက္ပတ္တင့္တယ္၊ တည္ထားေပ၍၊ ျမင့္ရွည္လြန္ေညာင္း၊ အလီလီေက၊ ရာသီေျပာင္းလို႔၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ၾကာေသာခါတြင္၊ ေသနာပဓိ၊ ရဲစြန္းဂုဏ္ျဖင့္၊ ျပည့္စံုလတ္ေက၊ မတ္ကဝိႏွင့္၊ မင္းထီးဘုရင္၊ နတ္နန္းဝင္ေသာ္၊ တဆယ္ေက်ာ္၍၊ စြန္းေပၚခုနစ္၊ မင္းေစာမြန္လွ်င္၊ နန္းစံေခတ္တြင္၊ သကၠရာဇ္ေကာဇာ၊ ခုနစ္ရာႏွင့္၊ စြန္းလာေျခာက္ဆယ္၊ သွ်စ္ခုဝယ္တြင္ ႏွိပ္စက္မ်ားစြာ၊ သို႔တြက္တာေၾကာင့္၊ ျပည္ရြာပ်က္စီး၊ (-----)၊ အိုးအိမ္ခြာ၍၊ ထြက္ခြါၿပီးေသာ္၊ ျပည္ႀကီးမ႑ိဳင္၊ ေရႊရခိုင္မွာ၊ အိမ္တိုင္ႏြယ္ရစ္၊ ျမက္သစ္အံု၍၊ ရွက္ျခံဳေႏွာေက၊ လယ္ေတာျဖစ္လို႔၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္၊ ကာလရွည္ေအာင္၊ ၾကာေပေသာခါ၊ မစၧိမာက၊ ရာဇဘုန္းသန္၊ သူရတန္လွ်င္၊ ေထာက္ကန္ၿပီးျငား၊ ေသာင္းထိဝီေအာင္၊ ဗိုလ္ၿခီမ်ားႏွင့္၊ မင္းသားေစာမြန္၊ ျပည္ေတာ္ျပန္၍၊ ရန္ကိုႏွိမ္ၿပီး၊ ေလာင္းၾကက္ေခၚေက၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ၊ နန္းထီးထပ္မံ၊ စိုးမိုးစံလွ်င္၊ ႏိုင္ငံအဝွမ္း၊ ရီႏွင့္ၾကာေက၊ ပမာညႊန္းသို႔၊ အီးခ်မ္းသာယာ၊ ဟိလတ္ခါတြင္၊ ျပန္လာမစဲ၊ ကိုယ့္ရပ္နယ္ေလ၊ ရြာျပည္ထဲမွာ၊ စုစည္းဝိုင္းအံု၊ သစ္ႏြယ္ၿခံဳကို၊ အကုန္ယွင္းေျမာက္၊ ညီအညာျဖင့္၊ အိမ္ယာေဆာက္လို႔၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ၊ မ်ားလူသွ်င္မွာ၊ သာရႊင္ပ်လို႔၊ ျပန္ၾကခါဝယ္၊ မည္သာလႊမ္းေက်ာ္၊ ေတာင္ဦးေမာ္ဟု၊ တြင္ေခၚတံုျငား၊ မ်ားျပားစြာေက၊ ထိုရြာသားမွာ၊ ေပါက္ဖြားဇာတိ၊ မိမိရြာကို၊ စြန္႔ခြာဘိ၍၊ ဘုန္းဟိထင္ေပၚ၊ ေစတီေတာ္ႏွင့္၊ တေခၚေလာက္ဝယ္၊ တူမကြာဘဲ၊ စုလာလတ္ေက၊ ရြာရပ္တည္လို႔၊ အမည္နာမ၊ ျမတ္ေစတီကို၊ မွီသဟဲေက၊ စြဲၿပီးမွလွ်င္၊ မ်ားလွလူသွ်င္၊ ေစတီျပင္ဟု၊ ေခၚတြင္မညီး၊ ဓညမည္ေက၊ ျပည္ေတာ္ဝွမ္းမွာ၊ ပန္းသို႔မႊီးလို႔၊ ရပ္ႀကီးသာယာ၊ ဤသည္ရြာလည္း၊ ဓညာနိဂုဏ္း၊ ပတ္ဝိုင္းက်င္ေက၊ ဆင္ၿခီဖုန္းဟု၊ ေရႊဘုန္းသက္ဝီ၊ ၿမဲမကြာဘဲ၊ စြဲကာထားေက၊ မွတ္သားလီေလး။

ဓည၀တီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း (၄)

(၄) ေရာက္လတ္ျပန္ေက၊ ေပ်ာ္ရန္ေကာင္းျခင္း၊ ေလာကဓံမွာ၊ ၿပိဳင္စံကင္းေအာင္၊ သန္႔ယွင္းသာယာ၊ ေဒါင္းေဒါင္ရြာကိို၊ လွည့္ကာပတ္ဝန္း၊ ၾကည့္ၿပီးေကလွ်င္၊ ရြာလယ္လမ္းက၊ ေျဖာင့္တန္းမွန္စြာ၊ ေတာင္ဒိသာသို႔၊ လွမ္းလာျပန္က၊ ဥႆပေက၊ ႏြားလွႏွစ္ထြန္၊ ခရီးစြန္တြင္၊ ဝင္းၿခံၿပိဳင္းၿပိဳင္း၊ တဆိုင္းဆိုင္းႏွင့္၊ တံတိုင္းပမာ၊ ရံဝိုင္းကာ၍၊ မ်ားစြာအိမ္ၿခီ၊ ျပည့္ဝွန္းစီေက၊ ဆန္ရီစပါး၊ ဝတ္အထည္ေက၊ ေရႊေငြမ်ားႏွင့္၊ ေက်ာ္ၾကားလူ႔ခြင္၊ လြန္စည္ပင္၍၊ လိုအင္ျပည့္ျငား၊ ႀကီးငယ္ဟူေက၊ လူအမ်ားမွာ၊ ႐ိုးသားေျဖာင့္မွန္၊ လုပ္အၾကံကို၊ အားသြန္ႀကိဳးပန္း၊ လံုလသန္၍၊ ဇြဲမာန္ႃကြေက၊ မေယာ့တန္းျဖင့္၊ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ၊ အရာရာတြင္၊ ညီညာစည္းလံုး၊ ကိုယ္ခ်င္းစာေက၊ သမၼာထံုးကို၊ ႏွလံုးပိုက္ခါ၊ မေကာင္းရာကို၊ ပယ္ခါစြန္႔ထား၊ ေကာင္းစီရန္ေလ၊ ညႊန္စကားကို၊ နားေထာင္နာယူ၊ တေယာက္လူတြင္၊ အပူေရာက္က၊ တရြာသူမွာ၊ ဝိုင္းကူၾကလို႔၊ ေဖးမကယ္တင္၊ လူတိုင္းပင္လွ်င္၊ ၾကည္လင္ႏွလံုး၊ ရွိအေဟာ္က၊ သူေတာ္ထံုးေၾကာင့္၊ ရြာလံုးစံုစြာ၊ ရတနာျဖင့္၊ ခ်မ္းသာႄကြယ္ဝ၊ သာသနာမွာ၊ ေရာင္ဝါပလို႔၊ ဖက္မွ်မျမင္၊ ေဖာ္သဟာ႐ို႕၊ ေပ်ာ္ရာေကာင္းေက၊ အေဒါင္းျပင္ဟု၊ ေသာင္းခြင္ေက်ာ္ညာ၊ ထိုသည္ရြာကို၊ ေရာက္ပါလတ္ေသာ္၊ ကုန္းထိပ္ေပၚတြင္၊ ေရာင္ေတာ္ထိန္လွ်ပ္၊ ေမြသရီေလ၊ ေစတီျမတ္သို႔၊ ခ်ည္းကပ္ၿပီးလွ်င္၊ လက္ႏွစ္ျပင္ကို၊ ထိပ္တြင္ခ်ီမိုး၊ ခါသံုးႀကိမ္ျဖင့္၊ ဦးႏွိမ္က်ိဳးလို႔၊ ရွိခိုးၿပီးခါ၊ ရပ္ျပဳပၸါသို႔၊ ေျဖာင့္စြာတန္းတန္း၊ ဝါးျပန္တာျဖင့္၊ သွ်စ္ရာခန္းကို၊ ခ်ီလွမ္းတံုျပန္၊ စည္ေမာင္းညံ၍၊ ေပ်ာ္သံမတိတ္၊ လူ႔ရပ္ဘံုမွာ၊ ဂုဏ္တံဆိပ္ႏွင့္၊ ပုဏၰရိပ္ရြာမ၊ ေခၚတြင္ေပေက၊ ရပ္ေဒသကို၊ ေရာက္ပါလိမ့္မည္၊ ရွိေျမာက္ယံကို၊ တဖန္ထပ္လို႔၊ ႐ႈလတ္ေခ်ေသာ္၊ မေသြျခားကြာ၊ တာငါးရာတြင္၊ လြန္စြာစည္ကား၊ ေရာင္းအဝယ္ျဖင့္၊ ကုန္သည္မ်ား႐ို႕၊ ကမ္းပါးတခြင္၊ ေလာင္းစပ္တင္ႏွင့္၊ လြမ္းၾကင္ေထာင္ေပါင္း၊ နားခိုျပန္ေက၊ ကုန္ဝယ္ေရာင္းလို႔၊ ေသာင္းေသာင္းလည္းဆူ၊ မ်ားသွ်င္လူ႐ို႕၊ ဝယ္သူမျပတ္၊ ျမစ္ကမ္းျပင္မွာ၊ ထြက္ဝင္ျငားေက၊ ပ်ားပန္းခပ္သို႔၊ လွည့္ပတ္လူးလာ၊ ဤရပ္ရြာကား၊ သာယာတင့္တယ္၊ ရခိုင္ျပည္မွာ၊ ေက်ာ္သည္ဂုဏ္ဟိတ္၊ လိုရာစံုေက၊ ပံုဏၰရိပ္ဟု၊ တံဆိပ္နာမည္၊ တပ္ဝင္းၿခံႏွင့္၊ ပတ္ရံလစ္ေက၊ ရြာသစ္တည္ဟု၊ ႏုေမပ်ိဳလွ၊ သိခ်င္လိုေက၊ လူပ်ိဳေခ်ာကို၊ ေျပာလို႔ျပေရ။

ဓည၀တီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း (၃)

(၃) လဝန္းေပၚေက၊ ထိုေရာ္ကာလ၊ သိန္းေက်ာ့ေဝႏွင့္၊ မေငြလွ႐ို႕၊ တူကြမကြာ၊ ဆီးကြမ္းယာကို၊ လွမ္းကာၿပီးေျမာက္၊ ေမာင္လူပ်ိဳေလ၊ ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ၊ စားေသာက္ၿပီးေက၊ ေၾကာင္းမ်ားဖ်င္ကို၊ သိခ်င္ရီးႏွင့္၊ မီးလတ္ေတကား၊ ေရႊျပည္ေအာင္နန္း၊ ၾကငွန္းထူေက၊ ထီးျဖဴရြန္းလို႔၊ မင္းခဏ္းတန္တန္၊ စည္ေတာ္သံျဖင့္၊ ဆူညံဟိလတ္၊ ဓညေခၚေက၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ျမတ္ကို၊ ရံပတ္ဝိုင္းကာ၊ နိဂုဏ္းရြာ၏၊ သညာနာမ၊ တြင္ေခၚပံုလွ်င္၊ ဟူသမွ်ကို၊ ႏွမကညာ၊ သိတံုျပန္ေသာ္၊ မက်န္ရေယာင္၊ ေျပာျပပါဟု၊ ထိုခါကာလ၊ သိန္းေက်ာ့ေဝေက၊ ေမအလွက၊ ေမာင္လွတင့္တယ္၊ ေမေျပာဆိုေက၊ ထိုစကားကို၊ ေထာင္နားတည္ပါ၊ ျပန္႔က်ယ္စြာလွ၊ ကြ်န္းဦးၿမီမွာ၊ သၿပီခလို႔၊ ေရာင္ျမဝီဝီ၊ ေအာင္ျခင္းညံ၍၊ ေအာင္သံက်ဴးလို႔၊ ဇမၺဴဒီမွာ၊ သညီေဝါဟာ၊ ေထာပနာႏွင့္၊ ၾသဘာေသာင္းေသာင္း၊ သတင္းေပၚ၍၊ နင္းေက်ာ္ဘိေက၊ သီရိေခ်ာင္းတြင္၊ မင္းေကာင္းႀကိမ္ဖန္၊ ဗဟိုညံ၍၊ စည္သံ႐ိုက္ဟီး၊ ေရႊနန္းေဆာင္ျဖင့္၊ ေျပာင္ေျပာင္ညီးေက၊ ၿမိဳႀကီးဓညာ၊ ေအာင္ခ်ာခ်က္မွာ၊ ဒိသာေနာက္ယြန္း၊ က်ီးငွက္သံျဖင့္၊ ညိဳးညံေညာင္းေက၊ ဇီးေခ်ာင္းကမ္းတြင္၊ ပထြန္းက်က္သရီ၊ လွဆန္းညီေက၊ အိမ္ၿခီမ်ားစြာ၊ လီညင္းသြန္၍၊ ေပ်ာ္ရန္ေကာင္းေက၊ ဇီးေခ်ာင္းရြာက၊ မကြာဝီးေျမာက္၊ သံေက်ာ္ေက်ာ္ျဖင့္၊ တေခၚေလာက္တြင္၊ ရွိေနာက္တည့္ခါ၊ သီရိမာ၏၊ ဒိသာေနာက္ကမ္း၊ နတ္႐ို႕ရြာႏွင့္၊ ပမာညႊန္းေက၊ ေၾကာင္းလမ္းဇခၤါ၊ ဘယ္ႏွင့္ညာမွာ၊ သြယ္ကာစီတန္း၊ အေဝယာေလ၊ ေနာ္ဇာပန္းေက၊ ဒန္းထပ္တရာ၊ ဇီသဝါ႐ို႕၊ အခါမလပ္၊ ပြင့္ေဟာင္းလြန္၍၊ မံုဟန္ရင့္ေက၊ ပြင့္သစ္ထပ္လို႔၊ ခိုင္ညြတ္ျဖဴဝါ၊ ပန္းနံ႔ႀကိဳင္၍၊ ရိပ္ၿမိဳင္ေကာင္းေက၊ ပုန္းေခ်ာင္းရြာကို၊ မၾကာထုတ္ေခ်ာက္၊ ေမာင္သက္ဝီမွာ၊ လွမ္းခ်ီေရာက္က၊ တေယာက္နားကာ၊ ထိုသည့္ရြာမွ၊ အရာတဖန္၊ ေနာက္ရပ္ထံသို႔၊ ေခၚသံတၾကား၊ သိခ်င္လို၍၊ ရွိကိုလားေသာ္၊ ထူးျခားသာလြန္၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံႏွင့္၊ သီးႏွံမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တူးဆြလွန္ေက၊ ေပါက္ထြန္တိုးလို႔၊ စိုက္ပ်ိဳးၾကအင္၊ ပြင့္ဖူးဆင္၍၊ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္း၊ ကြင္းျပင္က်ယ္မွာ၊ ျမထည္ရႊန္းသို႔၊ စိမ္းလမ္းစိုေျပ၊ က်က္သေရႏွင့္၊ တင့္ေပတံုလတ္၊ လုပ္တိုင္းေအာင္ေက၊ ေဒါင္းေဒါင္ရပ္ကို၊ မခြ်တ္မေသြ၊ မပန္းခင္ပင္၊ ျမင္ကာတြိေက၊ ေရာက္လိမ့္မည္ေလး။

ဓည၀တီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း (၂)

(၂) ေတာင္ကြ်န္းမေယဒီပါ၊ မဟီခ်ာမွာ၊ စီကာလွပ၊ ျမရိပ္ၿမိဳင္ႏွင့္၊ ေတာင္စဥ္ဝိုင္းေက၊ တိုင္းရကၡတြင္၊ စႏၵသုဓမၼ၊ မည္တြင္ေခၚ၍၊ ဘြဲ႔ေတာ္ရေက၊ မင္းလွဘုန္းႃကြယ္၊ နတ္ၿမိဳ႕ဟန္သို႔၊ အလြန္ထူးေက၊ ေျမာက္ဦးျပည္တြင္၊ ဂုဏ္ရည္မညွိဳး၊ လက္႐ံုးေထာင္ေက၊ အေခါင္မိုးလို႔၊ စိုးသည့္အခါ၊ မ်ားစည္းစိမ္ႏွင့္၊ ျပည့္ညီလတ္ေက၊ ေဘာင္းဒြတ္ရြာက၊ သညာနာမ၊ ပန္းျဖဴေအာင္ႏွင့္၊ ေမာင္ထြန္းျမဟု၊ လွပတင့္တယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္ေက၊ အရြယ္တူေျမာက္၊ လုလင္ပ်ိဳေလ၊ ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ၊ ဘုန္းေတာက္ေပၚထင္၊ မုနိသွ်င္ကို၊ ဖူးျမင္လိုလွ၊ တိုင္ပင္ခံေက၊ အႀကံမွ်လို႔၊ မိဘအထံ၊ လားခ်င္လိုသည္၊ ထိုအေၾကာင္းကို၊ ခြင့္ေတာင္းပန္၍၊ ယင္ျမန္ဆြဆြ၊ ဝတ္စားယင္၍၊ ဆင္ၿပီးမွလွ်င္၊ မိုးထမံႈရီ၊ ႏွင္းဝီဝီႏွင့္၊ စံုလီျဖဴးျဖဴး၊ တေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္၊ ငွက္ေတာ္က်ဴးေက၊ ရက္ဦးမဂၤလာ၊ ခ်ိန္အခါတြင္၊ ႏွစ္ျဖာတူကြ၊ မိမာတာႏွင့္၊ ပီတာဖကို၊ ဦးခ်ၿပီးေသာ္၊ ဓညမည္ေက၊ ၿမိဳ႕ေဒသကို၊ မွန္းဆေမွ်ာ္လို႔၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၊ ေရႊဇခၤါေလ၊ မဂၢါလမ္းကို၊ လွမ္းလို႔လားေသာ္၊ မ်ားျပားလွစြာ၊ ေက်းလက္ရြာကို၊ လြန္ကာေက်ာ္ေျမာက္၊ ရိပ္ၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္၊ ဂႏိုင္တန္းမွာ၊ စခန္းေထာက္လို႔၊ ရွိေနာက္ဘယ္ညာ၊ ၾကည့္ေသာခါတြင္၊ စီကာညြတ္ေပ်ာင္း၊ မ်ားစံုလင္ေက၊ သစ္ပင္ေပါင္းမွာ၊ ရြက္ေဟာင္းလည္းႃကြီ၊ ညြန္႔႐ိုးတံမွာ၊ ပတ္ရံစုေက၊ ရြက္ႏုဝီလို႔၊ အနီအဝါ၊ ပန္းမ်ားစြာလည္း၊ မံုကာပြင့္ဖူး၊ သင္းပ်ံ႕ႀကိဳင္ေက၊ ဂႏိုင္ဦးမွာ၊ ေပ်ာ္ျမဴးဝဲပ်ံ၊ က်ီးငွက္သံျဖင့္၊ ညိုးညံခ်ိဳျမ၊ ေတာဂႏိုင္ေလ၊ ၿမိဳင္အလွကို၊ ဝဝ႐ႈကာ၊ တေတာဝင္ေက၊ တျပင္သန္းလို႔၊ လွမ္းလတ္ပါေသာ္၊ သာယာလွပ၊ ဇီးေခ်ာင္းရြာေလ၊ ရပ္ဂါမကို၊ ေရာက္ၾကတံုလွ်က္၊ ျမၿပိဳင္ေညာင္ႏွင့္၊ ကံေဘာင္ထက္မွာ၊ တန္႔လွ်က္တူညီ၊ ထိုင္လို႔နီေက၊ ထိုသည္အခါ၊ သာေမာစည္၍၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ေကာင္းေက၊ ဇီးေခ်ာင္းရြာက၊ ကလ်ာ႐ူပ၊ သိန္းေက်ာ့ေဝႏွင့္၊ မေငြလွ႐ို႕၊ ယင္ဆြမၾကာ၊ ရီကန္သာကို၊ လွမ္းလာဆတ္ဆတ္၊ ညခ်မ္းနီမွာ၊ ေသာက္ရီခပ္၍၊ တက္လတ္ကာလ၊ ပန္းျဖဴေအာင္ေလ၊ ပ်ိဳေမာင္ထြားမွာ၊ စကားစလို႔၊ ႃမြက္ဟျခင္းရာ၊ ေမာင္႐ို႕မွာေက၊ ျပည္ရြာညြန္႔ဖူး၊ ထီးနန္းေဆာင္ျဖင့္၊ ထြန္းေျပာင္ေတာက္ေက၊ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဦးက၊ သံုးလူ႔ထိပ္ပန္၊ ကိုယ္စားမြန္ကို၊ ဖူးရန္စိတ္ဟိ၊ ေဒရပ္ရြာကို၊ ေရာက္လာဘိလည္း၊ အသိမိတ္ေဆြ၊ မဟိေပေက၊ ႏွမအိမ္မွာ၊ တညည့္တာကို၊ တည္းပါစီရန္၊ လွတင့္တယ္ေလ၊ ပ်ိဳေမေႏွာင္းကို၊ ေမာင္ေတာင္းပန္ဟု၊ ဆိုျပန္တံုျငား၊ သိန္းေက်ာ့ေဝေလ၊ ပ်ိဳေမၾကားက၊ စကားသာယာ၊ ေမာင္လူပ်ိဳကို၊ ႏႈတ္ခ်ိဳပ်ားႏွင့္၊ ေျပာၾကားရာကား၊ မဟာမုနိ၊ ျမတ္ဘုန္းမိုကို၊ ဖူးလိုဘိ၍၊ ခရီးထြက္ခါ၊ ေမ႐ို႕ရြာသို႔၊ ေရာက္လာတံုရ၊ သိမိတ္ေဆြေလ၊ ေကတႏၵိလွ်င္၊ မဟိၾကေသာ္၊ ခ်မ္းျမရိပ္ၿငိမ္၊ ေမ႐ို႕အိမ္မွာ၊ တည္းမွီဖို႔ရာ၊ ယခုပင္လွ်င္၊ မွန္စင္စစ္ေက၊ လိုက္လတ္ပါဟု၊ ေခၚကာသူထ၊ တူမကြာဘဲ၊ လိုက္လာၾကေသာ္၊ မြီးဖမိခင္၊ ဝီးကပင္လွ်င္၊ ႐ႈျမင္တံုျငား၊ သားပမာေက၊ မိတၱာပြား၍၊ သနားတံုၿပီး၊ ေၾကာင္းထိုထိုကို၊ သိလိုျခင္းႏွင့္၊ သတင္းမီးလို႔၊ သိၿပီးတံုေျမာက္၊ ရြယ္ႏုပ်ိဳေက၊ ထိုႏွစ္ေယာက္အား၊ စားေသာက္စရာ၊ ဟင္းမိစၧာႏွင့္၊ ညစာထမင္း၊ ေမလွ်င္နီေက၊ အိမ္အတြင္းမွာ၊ တည္ခင္းၿပီးေသာ္၊ ရွိျပဳပၸါေလ၊ ဥေဒစြန္းက၊ လဝန္းေပၚေရ။

ဓညဝတီနိဂံုးရြာမ်ားသမိုင္းသာျခင္း (အစ/အဆံုး) (စုစုေပါင္း အပိုဒ္ (၃၁) ပိုဒ္)

ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ေက်ာက္ရစ္ေကဆရာ ေမာင္စံလွ စပ္ဆိုသည္။ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၁၁၁၆)၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ (၁၇၅၄) ခုႏွစ္ ရြီးကူးပီမူ(၁) ေအာင္ေၾကာင္းမေယမဂၤလံ၊ ေအာင္ဆုပန္ေက၊ ေအာင္သံေညာင္းေညာင္း၊ ေအာင္ပါစီဟု၊ ေညာင္ရီေလာင္းလို႔၊ ဆုေတာင္းပဌနာ၊ အဖန္ဖန္ေလ၊ မွန္ယၡဳလွ်င္၊ ျပဳၿပီးခါဝယ္၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ အတုလံေက၊ သမၺဳဒၶႏွင့္၊ ဓမၼသံဃာ၊ ျမတ္ဆရာေလ၊ မာတာပီတ၊ ဂုဏ္ကဲလြန္ေက၊ အနႏၵကို၊ ကာယဝဇီ၊ မေနာခ်ီေက၊ သံုးလီဒြါရ၊ ကံသံုးျဖာေလ၊ ပဏာမျဖင့္၊ ညြတ္ခ႐ိုက်ိဳး၊ လက္ဆယ္ျဖာကို၊ ထိပ္မွာမိုးလို႔၊ ရွိခိုးဦးခ်၊ ႀကိမ္ဖန္ဖန္ျဖင့္၊ ကြ်န္ယၡဳေက၊ ျပဳၿပီးမွလွ်င္၊ သူရႆတီ၊ လွဆင္းညီေက၊ ေဒဝီရတနာ၊ ကြ်ႏု္ပ္မွာတြင္၊ တည္ပါစီေၾကာင္း၊ အဓိဌာန္ႏွင့္၊ ဆုမြန္ေတာင္းမွ၊ ရွိေဟာင္းပီစာ၊ က်မ္းအလာကို၊ ယူကာညႇိႏိႈင္း၊ ၿမိဳ႕ဓညာကို၊ ပတ္ခါဝိုင္းသည္၊ သမိုင္းစဥ္လာ၊ နိဂုဏ္းရြာကို၊ ျပရာအခဏ္း၊ ေနာက္တျဖာ၌၊ ထပ္ခါညႊန္းေသာ္၊ ေရႊနန္းတည္ရာ၊ ၿမိဳ႕ဓညာဝယ္၊ စႏၵာသူရိယ၊ ဘုန္းေတာက္ထိန္ေက၊ ရာဇိႏၵႏွင့္၊ ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ဘဂဝါ႐ို႕၊ မဟာမုနိ၊ ေျခာက္သြယ္ေရာင္ျဖင့္၊ ေျပာင္ေျပာင္ညီး၍၊ ေသာင္းထီးေက်ာ္လွန္း၊ ျမတ္ဘုန္းေမာ္ေလ၊ ကိုယ္ေတာ္႐ုပ္ကို၊ သြန္းလုပ္ခန္းႏွင့္၊ ၿမိဳ႕နန္းျဖာျဖာ၊ တည္ေထာင္ရာတြင္၊ ရွည္ၾကာသက္တမ္း၊ အတန္တန္ကို၊ ကာရန္ဆန္းႏွင့္၊ ညႊန္းကာခုဝယ္၊ ေနာက္ေနာင္လာကို၊ သိပါရေအာင္၊ ျပလိုက္မည္ေလး။

၀ဋ္

မခ်စ္ေသာ္လည္း
ေပါင္းေဖာ္ရသည္
အိမ္ကပီးစပ္ပါေသာေၾကာင့္ --။ ။

ၾကက္

ငွက္ျဖစ္ပါလွ်က္
မပ်ံတတ္ေသာ္
သင့္ကိုသူမ်ား စားလိမ့္မည္ --။

(သာလွဦး)

ကြက္လပ္ျဖည့္ပါ

အေသဆိုးနဲ႔ေသမဲ့
(---------) ေတြကို
တကယ္ဘဲ ႀကိဳးလိုက္ခ်င္ပါတယ္
(---------) သားေတြ --။

(သာလွဦး)

အာဏာတေစၦရဲ့ စ်ာပနည

အာဏာတေစၦရဲ့ စ်ာပနည
==================
ၿငိမ္ဆိတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုး
သင့္အားေလွာင္ၿပံဳးေနတယ္ --။
မီးေသြးေရာင္ ဇီးကြက္ငွက္တေကာင္ဟာ
အစာရွာထြက္လာတယ္ --။
ေသမင္းရဲ့ ေအးစက္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းမ်ားစြာတို႔
ေသာ့မဲ့သင့္တခါးကို လာေခါက္ေနတယ္ --။
ေမွာင္မဲည အကာလ သန္ေခါင္ယံမွာ
မ်က္ရည္ပူတို႔ တလိမ့္လိမ့္စီးဆင္း
ေသမင္းရဲ့ေခၚသံ
နာခံခက္ေနၿပီလား --။
ပိုင္ဆိုင္မႈအားလံုး စြန္႕လႊတ္ခဲ့ေတာ့
ေႏွာင္ဖဲြ႕မႈႀကိဳး ေျဖေလွ်ာ့ခဲ့ေတာ့
ကံၾကမၼာအလွည့္ က်ိဳးပဲ့သြားတဲ့
လွည္းဘီးရဲ့၀င္ရိုး
ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ေတာ့ --။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ဘ၀နာရီလက္တံေပၚက
ေနညိဳခ်ိန္ အိပ္မက္ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
ေဆးသားမႈန္ပ်က္သြားခဲ့ၿပီ --။
သံသရာ ညွာတံရိုးေပၚက
၀ါက်င့္က်င့္ ဇရာေႏြဦးသစ္ရြက္တရြက္
ရင့္ေရာ္ေႁကြသက္သြားခဲ့ၿပီ --။
ယစ္မူးမႈ ရာဇပလႅင္ေပၚက
၀ိဥာဥ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ
ငိုယိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို
နား၀င္မခ်ိဳႏိုင္ေတာ့ၿပီ --။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ဘ၀ေရပြက္စမ္းတို႔ခမ္းေျခာက္
မီးေတာက္လို ပူျပင္းတဲ့ေႏြမွာ
အေဖာ္မပါ ခရီးသြား
ေတြေ၀စမ္းတ၀ါး၀ါး
ခရီးသြားရအံုးမယ္ေပါ့--။
ေ၀ဒနာေတြ ရင္နင့္စြာခံစား
၀င့္ႂကြားမေနႏိုင္ရွာတဲ့ငွက္ငယ္
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ပ်ံသန္း
ဘယ္စခန္း ခို၀င္နားရအံုးမလဲ
အေတာင္ေညာင္းလို႔ ရြက္ေႂကြေတာမွာ
အေမာေျဖရွာေနေရာ့ထင့္ ---။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ေလာကဇတ္ခံုေပၚမွာ
အေျဖရွာမရႏိုင္တဲ့ သခၤ်ာပုစၦာတပုဒ္လို
ကႀကိဳးစံုစြာ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီ --။
ခါးသီးတဲ့နာက်ည္းခ်က္
စဲြမက္ဖြယ္စကားလံုးမ်ားစြာ
ခ်ိဳၿမိန္အနမ္း ေ၀ဒနာတသီတသန္းနဲ႔
ေျဖလွမ္းမ၀ံ့မရဲနဲ႕
တံုးေႏွးေနၿပီလား ---။
ေသာကမီးတို႔ တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကၽြမ္း
ေမာႏြမ္းလ် အိမ္မျပန္ႏိုင္ရွာေတာ့
ကႏၱာရ အလယ္က ငွက္ငယ္တေကာင္လို
ရိုးတံႀကဲႀကဲသစ္ပင္ေပၚမွာ
အေဖာ္မဲ့ေနရွာာၿပီလား ---။
ေရၾကည္ရာမ်က္ႏုရာ ရွာယင္း
က်င္လည္က်က္စား သြားလာခဲ့ရ
ဘ၀ရဲ့အလွရွာေဖြ
ဘ၀ရဲ့အဓိပၸါယ္ ေတြ႕ပါေလစ --။
ဗ်စ္ရည္ပူပူတခြက္ေသာက္လိုက္
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ကမၻာႀကီးပတ္ခ်ာလည္သြား
ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြ သက္သာသြားေပါ့ …။
အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးတဲ့ ကမၻာေျမျပင္ေပၚမွာ
ရင္နာစရာအေၾကာင္းေတြ ႏွိပ္စက္
အိပ္ေရးလည္း ပ်က္ခဲ့ၿပီေပါ့---။
ဒယိမ္းဒယိုင္ေျခလွမ္းမ်ားစြာနဲ႔
အိမ္အျပန္လမ္းမေပၚမွာ
ေတးတေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ဟစ္
သတိလည္း လစ္ခဲ့ၿပီေပါ့ --။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ျဗဟၼစိုရ္တရားရွာေဖြရင္း
မ်က္စိလည္လမ္းမွားသြားတဲ့ အလမၸါယ္ေႁမြဆရာ
ထူထည္းတဲ့ေတာလမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာ
ဆင္ျခင္တံုတရားမဲ့စြာေလွ်ာက္လွမ္း
မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
မ်က္ကန္းတေစၦေျခာက္သလို အျဖစ္မ်ိဳး
ခရီးမတိုးႏိုင္ရွာေတာ့
ရုန္းထြက္ထြက္ေပါက္ရွာယင္း
နစ္ျမဳတ္ယင္းနစ္ ဘ၀ေရတိမ္နစ္ရတဲ့အျဖစ္
အျပစ္ရဲ့းဒါဏ္ခ်က္ဒါဏ္ရာ
အႀကိမ္ရာေပါင္းမ်ားစြာခံစား
ရူးသြတ္သြားၿပီ ---။
အ၀တ္ဗလာနဲ႔ မိန္႔ခေလးငယ္ငယ္တေယာက္
ဒူးေထာက္ခစား အသနားခံ
မ်က္ရည္သြန္သြန္ယိုစီး
ငိုညီးေနရွာေပမဲ့
အေမွာင္တံတိုင္းေတြရဲ့ အနိဌာရံုကန္႔လန္႔ကာေတြအၾကား
(မေရမရာ) ေရတိမ္နစ္သြားရွာၿပီ --။
တိရိစၦာန္ေတြရဲ့က်ည္ဖူး
ေခၽြခူးရက္စက္သြားတဲ့ပန္းငယ္
လြမ္းဖြယ္ေျပာက်ယ္တဲ့ ေသြးသမုဒၵရာ လိႈင္းတံပိုးေတြေပၚမွာ
လြင့္ေမ်ာေနရွာၿပီလား --။
မိစၦာေကာင္ေတြရဲ့ ရြံရွာဖြယ္ သမိုင္းအမည္းစက္
ေသြးေႁကြးဆပ္ရအံုးမယ္ေပါ့ --။
ျပည္သူ႔ႏွလံုးေသြးေရစီးေအာက္က
ေၾကာက္စရာ နဂါးမင္း
ေရေႁမြသာသာအဆိပ္မျပင္းႏိုင္ရွာေတာ့
မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြရဲ့ ပူသွ်ိန္ျပင္းျပတဲ့အာဏာ
မာန္စြယ္က်ိဳးသြားရွာၿပီ ---။
ဘုရားေက်ာင္းဆီက ေခါင္းေလာင္းသံ
ေတာင္ေစာင္းနားဆီက ႏြားခေလာက္သံ
သဘာ၀နာရီသံေတြရပ္စဲ
ေနလဲြသြားခဲ့ၿပီ ---။
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေျမကမၺလာေမြ႕ရာေပၚမွာ
အထီးက်န္ သံေ၀ဂ ကႏၱာရငွက္ခါး
ထာ၀ရ အိပ္စက္သြားခဲ့ၿပီ --။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ေသသူရဲ့ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသ ပကာသန မာန
ခ၀ါခ်ေဆးေၾကာ
လူေတြ ခ်ီက်ဴးစကားေျပာရင္း
၀န္တင္ျမင္းလွည္းမ်ားနဲ႔ ေျမနီလမ္းအတိုင္း
ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္အိမ္ျပန္လာၾက --.။
ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀းေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔
ငွက္သင္းတအုပ္
ခပ္သုတ္သုတ္ ပ်ံသန္းသြားၾက --။
ဇရပ္အိုေပၚက လည္တံရွည္လင္းတငွက္တို႔
ေတာင္ဖက္ အရပ္သို႔ လွည့္ပ်ံသြားၾက ---။
ေရႊအိုေအာင္ ေတာလမ္းမႀကီးအတိုင္း
ႏြားသင္းအုပ္တို႔
ရြာသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾက --။
ဇရာ မရဏ ျမစ္ေရစီးၾကမ္း
ေသာကပရိေဒ၀ကမ္းပါးရိုင္းေအာက္
ဒုကၡလိႈင္းတို႔ ေမႊေႏွာက္ရိုက္ခတ္
ပဋိစၥသမုဒ္ပါတ္
၀ဲဂယက္ထဲက ေဗဒါပင္
ရွင္ျပန္ ထေျမာက္လာႏိုင္အံုးမလား --။
ဆူးႀကမ္းခေရာင္းလမ္းထက္
သံသရာအခ်ိန္နာရီထား
တေရႊ႕ေရႊ႕ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားၿပီ --။
ညေကာင္းခင္ျပင္ေအာက္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆီက
နိဂံုးအမွ်ေၾကးစည္သံ
ဘ၀ဂၤညံခဲ့ေလၿပီ ---။
(ခိုင္လူျခေသၤ့)
October 16, 1998, ေသာက္ၾကာနိ ရြီးစပ္သည္။
THE FUNERAL NIGHT OF THE GHOST OF POWER
(1)
The silent night was in sarcastic smile greeting him.
A black owl had come out for the preys.
The chill hand of death was knocking at the door.
“Sacrifice all your belonging”
“Try not to turn back your broken wheels”
Tears falling down on the cheeks, he stubbornly denied
To obey the call of Death in the dark midnight.
An twilight picture of a dream has faded,
And a yellowish leaf of summer had fallen down,
And the dead body on the pedestal of intoxicated power
Could no more appreciate the crying sounds.
During the summer, hot as a flame,
Forward to move was the lonely traveler.
Tired in agony of a desert-bird on a leafless tree,
Woe burning in his heart, he was alone in the wild.
No more proud in pain, the desert-bird could not know
Where to fly and where to perch.
Perhaps as the wings got tired,
He slept among the fallen leaves.
xxxxxxxx
(2)
In the worldly drama, like a clue-puzzled labyrinth,
He had played in all acts.
Bitter hate, charming words, sweet fragrance,
And with a bunch of suffering,
His feet were hesitating to move on.
Searching for a new pasture, he has wandered along,
And in thirst for beauty, he felt not the taste.
Gulping down a cup of wine,
His head bowed with the craving wealth,
And in the world of less compassion,
Injured by grievances,
He has passed thousand sleepless nights.
xxxxxxxxx
With the staggering steps on way back home,
He sang aloud and had fallen unconscious.
Struggling, swimming and drowning,
In the shallow streams of life,
Suffering thousands the wounds of Sin,
He had become mad.
(3)
The snake charmer looking for the sermon of Brahmansor,
In mirage sight, has lost his way,
And was wandering aimlessly on the dense jungle roads.
With the middle-path foot-steps,
Like haunted the blind by the ghosts,
He could not move onward,
Thus, has committed the crimes again and again.
xxxxxxxxx
A young nude girl though sobbing in murmuring breath,
Tears flowing down and kneeling before him,
She has been drowned
Behind the disgusting curtains of the dark walls,
Oh, Young blossom! Plucked by the bullets of Beasts,
Are you floating on the waves of the broad bloody ocean?
Oh, young deer! Escape not and moaning sounds in echo,
Have you fallen into the traps of the hunters?
xxxxxxx
“We have to pay the blood-credit
To the historic black scar of the despised ghost.”
xxxxxxx
Beneath the bosom-blood of the people,
The fearful dragon no more be poisonous than a water snake,
And the hot power of the flames has broken its spears.
The tiger in cage could not jump over the preys,
Then, you should sleep in jocund death,
Enjoying Sabbath and Sermon.
The toll from the temples, the sounds of the cow-bells
From nearer the slope, have ceased all then,
And in solitude, the regretful desert-bird has fallen
Sound sleep on the earthen bed forever.
(4)
Washing off the honour, pride and prejudice
Of the dead person,
And chattering in praise of his name,
The people on the horse-pulled loading carts,
Have come back along the red muddy road.
A flock of birds has swiftly flown away
To the remote hill-ranges.
From the old golden jungle road,
Came back the cattle to the village.
From above the cemetery house,
The long-necked vultures had flown away to the south.
Beneath the rough flow of (Old-age and Death) river,
Beside the wild bank of Sorrow and Woe,
Stirred and blown by the waves of Misery,
Would the hyacinth amid the whirls of Ever-circle,
Advent again?
The chariot of time on its thorny way,
Has voyaged slowly greeting the world.
Under the midnight sky, from the cemetery hill,
The last toll of farewell has spread over
From Heaven to Hell.
Khaing Kyaw Kyaw (AASYC)